از چند روز پیش از عزیمت ناوگان آزادی به سوی سرزمین‌های اشغالی مشخص بود که رویارویی با این کشتی‌ها آزمون دشواری برای دولت بنیامین نتانیاهو تلقی می‌شود. اصلی‌ترین دلیل این امر هم این بود که ناوگان آزادی حامل کمک‌های بشردوستانه از سوی ترکیه، یکی از اعضای قدرتمند ناتو و کشوری که نقش ژئوپلیتیک مهمی در خاورمیانه برعهده دارد، سازماندهی شد. 3کشتی از 7کشتی حامل کمک‌های انسان دوستانه از سوی مردم ترکیه جمع‌آوری شده و اکثر سرنشینان آنها را هم ترک‌ها تشکیل می‌دادند.
فعالان صلح از کشورهای مختلف جهان قصد شکستن محاصره غزه را داشته و می‌خواستند مواد‌غذایی و سایر کمک‌های مورد نیاز مردم غزه را در سواحل این منطقه تخلیه کنند که با حمله نیروهای نظامی صهیونیست مواجه شدند. زمانی‌که کشتی‌ها به 70 مایلی سواحل سرزمین‌های اشغالی رسیدند از طریق دریا و هوا تحت محاصره نیروهای صهیونیست قرارگرفتند. بعد از آن در ساعات اولیه بامداد چندین نظامی صهیونیستی از بالگردها پایین پریده و روی کشتی مرمره آبی (ماوی مارمارا) ترکیه، سرنشینان را مورد هدف گلوله قرار دادند. درجریان این حمله 9نفر کشته و ده‌ها تن مجروح شدند.
نظامیان صهیونیست ضمن هدایت این کشتی‌ها به بندر اشدود، 450نفر از فعالان صلح را دستگیر کرده که به ادعای مقامات اسرائیلی 25نفر آنها با اخراج خود موافقت کرده و دیگران راهی زندان شده‌اند. این کشتی‌ها حامل بیش از 700مسافر از 40کشور مختلف جهان بود که قصد داشتند 10هزار تن کمک‌های انسان‌دوستانه ازجمله دارو و مواد‌غذایی، خانه‌های ازپیش‌ساخته شده و 500صندلی چرخدار الکتریکی را به مردم غزه برسانند.
در بین این افراد، 5نماینده پارلمانی از کشورهای ایرلند ، سوئد، نروژ ، بلغارستان و نمایندگان سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های دیگر به چشم می‌خورند. هدف اصلی این ناوگان شکستن محاصره نوار غزه و رساندن این کمک‌ها به مردم این منطقه بود. مقامات رژیم صهیونیستی از قبل تهدید کرده بودند درصورت نزدیک‌شدن این کشتی‌ها به سواحل نوار غزه، آنها را مورد هدف قرار می‌دهند.
انزوای سیاسی رژیم صهیونیستی
تیراندازی مرگبار و حیرت‌آور به شهروندان و فعالان صلح در آب‌های بین‌المللی که شبیه حملات کماندویی صورت گرفت، به افزایش تنش و بحران موجود در روابط ترکیه و رژیم صهیونیستی دامن زده و اعتبار تل‌آویو را نزد جامعه بین‌المللی بیش از پیش خدشه‌دار ساخته و حق مشروعی که رژیم صهیونیستی همواره و به‌منظور ایجاد یک دولت یهود در سرزمین‌های اشغالی طلب می‌کند را هم از این رژیم سلب می‌کند. بیانیه‌ای که دولت آنکارا بلافاصله بعد از وقوع این حمله منتشر کرد، بر همین نکته تأکید داشت.
در این بیانیه آمده بود که نظامیان صهیونیست، شهروندان عادی که در میان آنها زنان و کودکان و افراد مسن از کشورهای مختلف حضور داشته و خواهان رساندن کمک‌های انسان‌دوستانه به غزه بودند را هدف قرار داده‌اند و تل‌آویو با تیراندازی به سوی شهروندان بی‌گناه، بار دیگر ثابت کرده که برای زندگی انسانهاهیچ ارزشی قائل نیست. رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه در محکومیت حمله نظامی اسرائیل، تل آویو را اصلی‌ترین تهدید برای ایجاد صلح در منطقه نامید.
این موضع‌گیری از سوی کشوری که مدت‌ها تنها کشور اسلامی هم‌پیمان رژیم صهیونیستی به شمار می‌رفت، دولت نتانیاهو را بیش از پیش در انزوای سیاسی قرار می‌دهد. ترکیه در واقع از 2سال پیش روابط سیاسی و نظامی خود را با رژیم صهیونیستی قطع کرده و در مخالفت با این رژیم با کشورهای دیگر خاورمیانه همسو شده است.
روابط 2کشور سال2008 و بعد از عملیات تل‌آویو در غزه دچار تنش شد؛ ضمن اینکه استراتژی‌های غلط تل‌آویو هم در تعامل با دولت آنکارا، انتخاب اردوغان را در تبدیل شدن او و کشورش به یکی از حامیان اصلی حقوق فلسطینی‌های غزه و کرانه باختری رود اردن هموارتر از قبل ساخته است. در روزهای پیش از این حمله مقامات ترک از دولت نتانیاهو خواسته بودند تا فرمول مناسب و عاقلانه‌ای برای اجابت خواسته سرنشینان ناوگان آزادی پیدا کنند. کشته شدن شهروندان ترکیه در این حمله ممکن است به قطع کامل روابط دیپلماتیک تل‌آویو و آنکارا بینجامد که مسلما ضرر اصلی آن متوجه رژیم صهیونیستی خواهدبود.
تیرگی روابط ترکیه و اسرائیل برای ایالات متحده هم به‌عنوان یک ضربه مهلک ارزیابی خواهد شد و جدایی سیاسی و نظامی بین متحدان اصلی این کشور در خاورمیانه، یک فاجعه واقعی برای واشنگتن معنا می‌شود؛ همان طور که تماشای افزایش احساسات ضدصهیونیستی در کشورهای عربی برای دولت اوباما چندان خوشایند به‌نظر نمی‌رسد. معمولا در کشورهای خاورمیانه، هر نوع احساسات ضدصهیونیستی به نوعی در احساسات ضد‌آمریکایی هم منعکس می‌شود؛ ضمن اینکه آخرین کورسوهای امید برای یک توافق احتمالی میان مقامات فلسطینی و صهیونیستی به‌منظور از سرگیری گفت‌وگوها هم در حال حاضر و حداقل برای مدتی طولانی از بین رفته تلقی می‌شوند.
تنش دیپلماتیک ادامه دارد
موضع‌گیری‌های دو طرف اصلی مناقشه در روزهای بعد از حمله به ناوگان آزادی نشان داده که تنش ایجاد شده میان رژیم صهیونیستی و ترکیه در روزهای آتی هم ادامه خواهد داشت. درحالی‌که آنکارا اعلام کرده ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه به مردم نوار غزه متوقف نمی‌شود و خواهان آزادی سرنشینان کشتی‌ها شده، دولت تل‌آویو در پاسخ به این اظهارنظر، تأکید کرده که هیچ فعال صلح و کشتی دیگری اجازه ورود به نوار غزه را پیدا نمی‌کند. اردوغان در پارلمان ترکیه ضمن دروغ خواندن توجیهات رژیم صهیونیستی در حمله به ناوگان آزادی، اعلام کرد که اگر تل‌آویو بابت اتفاق رخ‌داده عذرخواهی نکند، حتی روی نگاه کردن به جهانیان را هم نخواهد داشت.
به اعتقاد مقامات ترک، از آنجا که این حمله در آب‌های آزاد صورت گرفته، نوعی تروریسم بین‌المللی نام می‌گیرد. دولت آنکارا اعلام کرده حتی درصورت سکوت جامعه بین‌المللی در برابر این فاجعه، ارسال کمک به فلسطینیان و مردم غزه متوقف نخواهد شد. از سوی دیگر رژیم‌صهیونیستی حتی محکومیت سازمان ملل را در حمله اخیر به ناوگان آزادی ریاکارانه و شتابزده خوانده که بدون در نظر گرفتن همه جوانب ماجرا صورت گرفته است.
اشتباه استراتژیک نتانیاهو
در اینکه حمله خونین رخ داده در نزدیکی سواحل سرزمین‌های اشغالی عواقب سیاسی ویران‌‌کننده‌تری برای اسرائیل به همراه خواهد داشت، تردیدی وجود ندارد. حتی پیش از رسیدن ناوگان آزادی به سواحل سرزمین‌های اشغالی، رفتار تهدیدآمیز و احمقانه و اغراق‌آمیز مقامات سیاسی صهیونیست در قبال این کمک‌ها مورد انتقاد ناظران و کارشناسان سیاسی جهانی قرار گرفته بود. رژیم صهیونیستی از کاروانی که قصد داشت به محاصره غزه پایان دهد، می‌هراسید. ولی برخورد وحشیانه صهیونیست‌ها با فعالان صلح به‌گونه‌ای که در نبردهای تن به تن نظامی رخ می‌دهد، هیچ توجیهی از سوی جامعه بین‌المللی پیدا نکرده است.
حتی با اینکه مقامات صهیونیست مدعی شدند در زمان حضور نظامیان روی کشتی، سرنشینان به سلاح‌هایی همچون چاقو و میله‌های آهنی مجهز بودند اما فیلم‌هایی که از صحنه این درگیری منتشر شده کذب بودن این ادعا را ثابت می‌کند. رژیم صهیونیستی برای متوقف کردن این کاروان مسلما راه‌های دیگری غیر از متوسل شدن به خشونت و ریختن خون شهروندان بی‌گناه پیش‌رو داشت؛ ضمن اینکه حمله نظامیان صهیونیست به این کشتی‌ها، خارج از مرزهای سرزمین‌های اشغالی و در آب‌های بین‌المللی صورت گرفته است.
تل‌آویو همواره به بهانه کنترل امنیتی که البته در تاریخ چندین ساله درگیری‌ها در سرزمین‌های اشغالی غیرقابل توجیه قلمداد شده، اقدام به نقض قوانین بین‌المللی کرده که هرگز نظر موافق جامعه جهانی و حتی هم‌پیمانان این کشور را جلب نکرده است. حمله اخیر به ناوگان آزادی در آب‌های بین‌المللی و بازداشت سرنشینان این کشتی‌ها یکی از این مواردی است که اغراق نظامی رژیم صهیونیستی در آن به‌خوبی پدیدار می‌شود. فاجعه رخ داده در کرانه غزه یک بحران واقعی برای رژیم صهیونیستی خواهد بود که هیچ‌یک از مقامات سیاسی تل‌آویو پیش از وقوع این حمله از ریسک احتمالی آن مطلع نبودند.
بدین‌ترتیب رژیم صهیونیستی با توسل به زور، ضمن از بین بردن اعتبار نداشته خود نزد متحدانش، به نفع حامیان فلسطین و کشورهای اسلامی که مخالفان اصلی این رژیم محسوب می‌شوند، عمل کرده است . در تمامی کشورهای اسلامی تظاهرات گوناگون به نشانه اعتراض به این حمله، ازسرگرفته شده و در سرزمین‌های اشغالی هم 3 روز عزای عمومی اعلام شد. گفت‌وگوهای احتمالی برای برقراری صلح در این مناطق به حالت تعلیق درآمده‌است. به این ترتیب تل‌آویو یک شکست دیگر و این بار از جنبه دیپلماتیک را تجربه می‌کند.