مصدق در همین روز سرلشکر محمد‌صادق کوپال، رئیس شهربانی، سرلشکر عباس گرزن، رئیس ستاد ارتش و سرلشکر مهدیقلی علوی مقدم، فرماندار نظامی تهران را به اتهام صدور دستور تیراندازی به مردم در سی‌ام تیر ماه (روز پیش از آن) - مردمی که چیزی جز حقوق اساسی خود نمی‌خواستند- از کار برکنار، بازنشسته و جهت محاکمه و مجازات تسلیم دستگاه قضایی کرد. براندازی 28مرداد 1332 نه تنها مانع از مجازات این متهمان شد بلکه بازنشستگی آنان لغو و به مقامات مهم تازه منصوب شدند. سرلشکر گرزن، فرمانده واحدهای نظامی مستقر در جنوب کشور و علوی مقدم، نخست رئیس شهربانی (پلیس) و سپس وزیر کشور و سپهبد شد.
نقش روزنامه‌نگار در پیشرفت و اقتدار ملت‌ها
«پال دوک» روزنامه‌نگار آمریکایی و از مدافعان امنیت و آزادی روزنامه‌نگاران در 22جولای 2005 در 78 سالگی از بیماری لوکیمیا (سرطان خون) درگذشت. وی سال‌ها در آسوشیتدپرس، وال استریت ژورنال، شبکه تلویزیونی «ان‌بی‌سی» و چند رسانه دیگر قلم زده بود و همزمان 21 سال در شبکه تلویزیون عمومی آمریکا (پی‌بی‌اس) برنامه هفتگی مستقل «واشنگتن ری‌ویو» را اجرا و روزنامه‌نگاران گمنام را به آن دعوت می‌کرد تا نامدار شوند. دوک (دیوک) که به خاطر پوشش اخبار مبارزات سیاهان آمریکا برای کسب حقوق مدنی و نیز انعکاس اخبار مربوط به نارضایتی آمریکاییان از ادامه جنگ ویتنام و همچنین گزارش جزئیات قضیه «واتر گیت» به دریافت چند جایزه روزنامه‌نگاری نایل شده بود،از مبلغان روزنامه‌نگاری معروف به «عینی‌گرا» بود.
3 اشتباه نخست‌وزیر دولت موقت روسیه
«الکساندر کرنسکی» سیاستمدار میانه‌رو و سوسیال‌دمکرات روسیه 22جولای 1917 نخست‌وزیر این کشور شد تا از انقلاب بزرگی که انتظار آن می‌رفت پیشگیری شود که چنین نشد و انقلاب بلشویکی (توده‌ای) 3 ماه و 20 روز بعد روی داد. ناآرامی‌های فوریه و مارس 1917 نیکولای دوم تزار روسیه را وادار به تفویض اختیارات به یک دولت موقت کرده بود که در این دولت، کرنسکی نخست، وزیر دادگستری و سپس به‌ترتیب وزیر جنگ و نخست‌وزیر بود. کرنسکی که قبلا عضو دومای روسیه بود هنگام نخست‌وزیرشدن 36ساله بود.
سده بیستم با ناآرامی‌های روس‌ها و اعتراض آنان به‌خودکامگی‌ها و بی‌عدالتی‌ها آغاز شده بود که شکست روسیه در خاور دور از امپراتوری ژاپن آن را گسترش داد و تلفات سنگین ارتش روسیه در جبهه‌های جنگ جهانی اول آن را وارد مرحله حاد خود کرد. سربازان فراری از میدان جنگ، برخی از واحدهای ارتش و نیروی دریایی هم به کارگران پیوستند و دولت موقت نتوانست کاری از پیش ببرد. اشتباه کرنسکی این بود که به جای ورود به مذاکرات آتش‌بس با آلمان که خواست روس‌ها بود، به جنگ ادامه داد که تلفات بیشتر و عقب‌نشینی در جبهه‌ها را به‌علت فقد تدارکات و ضعف روحیه به‌دنبال داشت.