حمید ضیایی‌پرور: ما امروزه در آموزش الکترونیک، آموزش‌های مبتنی بر مولتی‌مدیا را داریم اما وقتی که ضریب نفوذ کافی نباشد و مخابرات هم هیچ انگیزه‌ای برای افزایش این ضریب یا پهنای باند نداشته باشد و اینترنت، گران در جامعه عرضه شود طبیعی است که هیچ سازمان و شرکتی با جدیت روی تولید اپلی‌کیشن‌های مولتی‌مدیای آموزش الکترونیک تلاش نمی‌کند و در یک زنجیره پیوسته، حتی تخصص ما در این زمینه رشد نمی‌یابد.


ما نیروی جوان قدرتمند زیادی برای تولید محتوا داریم. از سوی دیگر گنجینه‌های قوی‌ای نیز برای بارگذاری روی فضای وب در اختیارمان قرار دارد؛ چه گنجینه‌های مذهبی و اسلامی و چه ملی. اما در این میان چیزی که وجود ندارد بینش دیجیتال و نگرش جدید و توسعه دسترسی‌های عمومی به فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی است.

در 6سال گذشته عملاً طرح جامعی که بتواند باعث کاربردی‌کردن فناوری اطلاعات در کشورمان بشود وجود نداشته است. مثلاً وزارت امورخارجه در این حوزه مسیر خودش را رفته، وزارت نفت فعالیت‌هایش را خودش هدایت کرده و وزارت ارتباطات و اطلاعات نیز کار خودش را کرده است.

مرکز، متولی یا نهادی در کشور که بتواند چهارچوب توسعه کاربردهای فناوری اطلاعات را تدوین کند و سامان دهد و از همه مهم‌تر بر آن نظارت کند وجود ندارد. طرح تکفا که مخفف توسعه کاربردهای فناوری اطلاعات بود با وجود اشکال‌هایی که در آن دیده می‌شد خوب عمل کرد؛ جامع‌نگر بود و الزاماتی را برای دستگاه‌ها تعیین کرده بود و بودجه‌هایی به نسبت خوب را هم برای این فعالیت‌ها پیش‌بینی کرده بود اما آن هم متوقف شد و طرح تکفای 2 به نتیجه نرسید و ناگهان همه ساختارها، شوراها و نهادهایی که مرتبط با فناوری ارتباطات و اطلاعات بود متلاشی شد.

الان هم برخی از پروژه‌هایی که به ثمر رسیده است مانند ویزای الکترونیک محصول تکفا بود اما چه شد که ناگهان تمام این روندها متوقف شد؟ مجلس، نهادی را به‌عنوان شورای‌عالی فناوری اطلاعات تصویب کرده بود که6- 5 وزیر در آن عضو بودند. در حال حاضر این شورا عملا تعطیل شده است و در 2 سال گذشته حتی دبیرخانه آن در وزارت ICT تشکیل جلسه نداده است.

تمام وظایف مربوط به توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور که جزو وظایف این شورا بود و در سطح چندین وزارتخانه فعال بود، به یکی از شرکت‌هایی که زیرمجموعه یکی از معاونت‌های وزارت ICT است محول شده است. با این کار، جایگاه توسعه آی‌تی نزول کرده است. دلیلش هم مشخص است.

نگرشی نسبت به این موضوع در دولت وجود ندارد. مصوباتی که در این زمینه در دولت تصویب شده عموما صوری بوده و به‌نتیجه نرسیده است. مثلاً طرح اینترنت ملی تصویب شد که زیرساخت‌ها را توسعه دهد اما عملا کسی از آن اطلاعی ندارد.

بودجه‌های زیادی هم به آن اختصاص داده شد؛ بودجه‌ای در حدود 550میلیارد تومان ولی حتی یک بار یک وزارتخانه یا یک مقام نیامده که در مورد این پروژه به مردم گزارش دهد و حتی مجلس هم از وجود چنین طرحی اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.