زندگی که حال‌وهوایی شبیه فیلم‌های واقع‌گرای سینمای نوین هند و ساخته‌های ساتیا جیت‌رای و شیام بنگال (2 فیلمساز غیرمتعارف هند) دارد، در 10روز اول نمایش خود غوغایی در سینماهای منفرد و مولتی‌پلکس‌های این کشور آسیایی به راه انداخته و در همین مدت کوتاه، لقب یک کار بسیار پرفروش را گرفته است و می‌رود تا در کنار فیلم‌های پرفروش کل تاریخ سینمای هندقرار گیرد.
زندگی در مدت زمان کوتاهی که به نمایش عمومی درآمده، توانسته از3 فیلم پرفروش امسال سینمای هند «نام من خان است» (شاهرخ‌خان و کاجول)، «خانه پرجمعیت» (آکشی‌کومار) و «راجنیتی» (آجی دیوگان و رانبیزکاپور) هم فروش بیشتری کند. جای تعجب نخواهد بود اگر این فیلم، لقب پرفروش‌ترین محصول سال2010 سینمای هند را نیز از آن خود کند.
زندگی را با هیچ معیاری نمی‌توان یک فیلم بالیوودی به‌حساب آورد. این فیلم قصه‌ای واقع‌گرا دارد که هیچ شباهتی به افسانه‌های شاه پریان بالیوودی ندارد، هیچ بازیگر و ستاره مشهوری در آن بازی ندارد و خبری از آوازهای متداول هندی هم در آن نیست. برعکس این فیلم به زبانی ساده قصه زندگی یک دهقان معمولی یکی از بخش‌های روستایی کشور را تعریف می‌کند. او مردی زحمتکش است که با وجود داشتن چند فرزند، مجبور است سخت کار کند و با این حال هنوز مشکلات زیادی دارد.
از یک‌سو، مالک ده مشکلاتی را برای این دهقان ایجاد می‌کند و از سوی دیگر، مقررات دست‌وپاگیر دولتی و اداری هیچ کمکی به او نمی‌کنند. برخی از منتقدان سینمایی، زندگی را با فیلم‌های دهقانی اولیه ساتیا جیت‌رای مقایسه می‌کنند. تمام منتقدان سینمایی هند کار خانم آنوشا ریزوی سازنده فیلم را تحسین کرده‌اند. زندگی اولین فیلم سینمای او در مقام کارگردان است. او زمانی که عامرخان، بازیگر سرشناس بالیوود، فیلمنامه زندگی را خواند و آن را پسندید، امکان ساخت فیلم خود را پیدا کرد.
عامرخان علاقه‌مند به بازی در نقش اصلی فیلم هم بود، ولی خانم ریزوی به او پیشنهاد کرد فقط تهیه‌کننده فیلم باشد و تلاش نکند نقش کاراکتر محوری قصه را به عهده بگیرد. عامرخان قبل از این در فیلم «مالیات زمین» (لگان) هم نقش یک کشاورز را بازی کرده بود. این فیلم جایزه‌ای از جشنواره بین‌المللی لوکارنو گرفت و نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم سال هم شد. اما ریزوی قصد داشت، نقش اصلی زندگی را به یک بازیگر غیربالیوودی بدهد تا تماشاچی قصه زندگی او را به شکلی منطقی باور کند.
موفقیت کلان زندگی در ماه رمضان نصیب این فیلم می‌شود و این نکته‌ای است که مورد توجه رسانه‌های گروهی قرار گرفته است. طبق یک سنت قدیمی در هند، معمولا فیلم‌هایی که در ماه مبارک رمضان روی پرده سینماهای هند می‌روند، نمایش موفقیت‌آمیزی در جدول گیشه نمایش ندارند، به‌همین دلیل، تهیه‌کنندگان و توزیع‌کنندگان سینما سعی می‌کنند آن دسته از فیلم‌هایی را در این ماه اکران عمومی کنند که کارهایی معمولی هستند و نام‌های سرشناس در تولید آنها مشارکت ندارند.
نکته دیگری که در ارتباط با زندگی مورد توجه واقع شده، هزینه‌های پایین تولید آن است. رسانه‌های گروهی می‌نویسند عامرخان که در سال2010 هنوز فیلمی را در مقام بازیگر روی پرده نداشته، با زندگی، هم به سود زیادی دست یافته و هم نام خود را به عنوان یک تهیه‌کننده خوش‌فکر بر سر زبان‌ها انداخته است. زندگی با نام پیپلی هم شناخته می‌شود. پیپلی نام روستایی است که قصه فیلم در آن اتفاق می‌افتد.
ورایتی
ترجمه: کیکاووس زیاری