نوشیروان کیهانی زاده: 24 شهریور‌1285 (15‌سپتامبر‌1916- دوران جنگ جهانی اول) به‌رغم برکناری محمدولی‌خان تنکابنی (سپهسالار) از ریاست وزیران (نخست‌وزیری)، نیروی نظامی عثمانی که همدان و قزوین را تصرف کرده بودند عزم حرکت به سوی تهران را کرد.


نیروی نظامی عثمانی (متحد آلمان در جنگ جهانی اول) برای مقابله با یگان‌های روسیه و نظامیان انگلستان قبلا وارد خاک ایران شده بود. دولت عثمانی اعلام کرده بود که سبب تصرف قزوین و قصد پیشروی به سوی تهران، پیشگیری از اجرای تعهدی است که محمدولی‌خان بدون مجوز مجلس و موافقت شاه (احمدشاه قاجار) به دو دولت انگلستان و روسیه سپرده است. دولت ایران قبلا اعلام بیطرفی کرده و نباید این تعهد مساعدت و همکاری که نقض بیطرفی است، داده می‌شد.

آریانیزاسیون آلمان

15 سپتامبر‌1935 میلادی، کنوانسیون حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان (نازی) که سرگرم «آریایی کردن» آن کشور بود با تصویب یک قطعنامه، یهودیان را از تأسیس شرکت، انتشار نشریه و احراز مقام دولتی محروم کرد که سرآغاز فرارشان از آلمان شد و عمدتا به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کردند و در اینجا وارد همان فعالیت‌هایی شدند که در آلمان منع شده بودند و قدرت یافتند. آریانیزه کردن آلمان از آن پس به صورت گسترده دنبال شد.

سالروز کشف اتفاقی پنی سیلین

پانزدهم سپتامبر سالروز کشف پنی‌سیلین است. دکتر الکساندر فلمینگ، میکروب‌شناس دانشکده پزشکی لندن که بر حسب اتفاق بشقاب کشت باکتری را بدون پوشش در گوشه‌ای گذارده بود، 15‌سپتامبر‌1928 سراغ بشقاب رفت و مشاهده کرد که بر اثر وزش باد یا عوامل دیگر، روی یک گوشه بشقاب مقداری کپک (مولد) نشسته است. ظرف را زیر میکروسکوپ قرار داد تا نوع کپک را بشناسد که متوجه شد در آن قسمت باکتری‌ها مرده‌اند و به این ترتیب موفق به کشف یک میکروب کش شد که تاکنون صدها میلیون نفر را نجات داده است وی نام این ماده را پنی‌سیلیوم گذارد. کپک از نوع کپکی بود که روی نان مانده پیدا می‌شود. آزمایش‌های بعدی نشان داد که این ماده میکروب کش روی گلبول‌های سفید خون اثر نامطلوب نمی‌گذارد و می‌تواند عفونت را از میان ببرد.

تصمیمات آمریکا و انگلستان برای انحلال آلمان پس از جنگ

15‌سپتامبر‌1944 رهبران آمریکا و انگلستان (روزولت و چرچیل) در دومین نشست محرمانه خود موسوم به «اوکتاگون» در شهر کوبک کانادا تصمیم گرفتند: 1- سعی شود که نیروهای غرب زودتر از روسیه آلمان را تصرف کنند. 2- پس از اشغال نظامی آلمان، مناطق معدنی- صنعتی این کشور از جمله «روهر» و «سار» بین‌المللی شوند و به کشورهای همسایه ضمیمه گردند و منطقه «سار» تا رود راین جزئی از خاک فرانسه باشد. 3- همه تأسیسات صنعتی آلمان پیاده و از این کشور خارج یا منهدم شوند. 4- پروس شرقی و سیلزیا به لهستان داده شود، و مابقی آلمان هم به دو منطقه خودمختار کاملا کشاورزی تقسیم شود. 5- بابت غرامت جنگ، اموال آلمانی‌ها مصادره شود (نه قسط بندی).