در دوره‌ای که تنها چند ثانیه از متولد شدن جهان هستی گذشته است، بار الکتریکی ذرات بنیادین نزدیک به صفر بوده، پدیده‌ای که بر اساس مطالعات جدید به واسطه نیروی گرانش به وجود آمده است.
مدل استاندارد فیزیک ذرات در بررسی ذرات بنیادین جهان و سه نیرویی که آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهند، بسیار تاثیر گذارند، نیروهای ضعیف و قوی اتمی و نیروی الکترومغناطیسی. متاسفانه تا کنون هیچکس نتوانسته است نیروی گرانش را در این مدل بگنجاند.
"فرانک ویلژک"، "دیوید گراس" و "دیوید پولیتزر" در سال 2004 به خاطر نمایش دادن ذراتی که تحت تاثیر نیروهای قوی قرار داشتند اما با نزدیک شدن به یکدیگر انرژی خود را از دست می‌دادند، موفق به دریافت نوبل فیزیک شدند در مکانیک کوانتوم، فواصل کوچک با انرژی بالا در ارتباط است زیرا تنها فوتون‌های پر انرژی در طول موج‌های بسیار کوتاه می‌توانند به این سطح برسند. این به آن معنی است که در انرژی‌های بسیار بزرگ که در لحظات اولیه جهان هستی به وجود آمده‌اند، نیروهای قوی نسبت به حال تاثیر کمتری داشته‌اند.
نتیجه این بررسی‌ها نشان می‌دهد شدت نیروهای قوی، ضعیف و الکترومغناطیسی در ابتدای جهان هستی نزدیک به هم بوده است. دانشمندان MIT در سال 2006 نشان دادند که نیروهای الکترومغناطیسی نیز در انرژی‌های بالا ضعیف می‌شوند، اما این اثر تنها در حضور نیروی گرانش به وجود می‌آید، نیرویی که در مدل استاندارد نادیده گرفته شده است.
دیگر دانشمندان انتقادات فراوانی بر این فرضیه وارد کرده و آن را به شکل فرضیه‌ای پر بحث به جا گذاشتند. اکنون محققان دانشگاه نیوکاسل با محاسبه دوباره و دقیق‌تر این محاسبات به نتیجه‌ای مشابه دست پیدا کردند: در هنگام حضور نیروی گرانش، بار الکتریکی، ابزار سنجش قدرت نیروی الکترومغناطیس، با بالا رفتن سطح انرژی به صفر نزدیک می‌شود. به گفته دانشمندان در عدم حضور نیروی گرانش، بارهای الکتریکی بزرگ‌تر می‌شود، در واقع نیروی گرانش تصویر کلی جهان را تغییر می‌دهد.
دانشمندان امیدوارند این یافته بتواند تلاش‌هایی که تا کنون در زمینه یکپارچه سازی چهار نیرو در قالب یک چارچوب نظری انجام گرفته‌اند را بهبود بخشد.
به گزارش خبرگزاری مهر، برخورد دهنده بزرگ هادرون، در نزدیکی ژنو می‌تواند این ایده را به صورت تجربی تایید یا رد کند، اما تنها در صورتی که جهان، مشابه آنچه در برخی از نظریه‌های گفته می‌شود، از بعد یا ابعاد نادیده اضافی برخوردار باشد.