ترجمه سید محسن ساری: انتخابات پارلمانی اردن ماه گذشته برگزار شد. این انتخابات بر خلاف گذشته سر و صدای زیادی به پا کرد و نتایج آن قابل تحلیل است.

 6فهرست حزبی که 15 حزب سیاسی را نمایندگی می‌کردند، در انتخابات پارلمانی سال 2010 اردن شرکت داشتند و 2حزب جبهه عمل اسلامی و حزب الوحده مردمی، انتخابات را تحریم کردند و حزب ترقیخواه بعثی اعلام کرد که در انتخابات شرکت می‌کند اما نامزدی معرفی نمی‌کند. در این انتخابات به جز خانم عبله ابو علبه که به‌دلیل زن بودن، آرای زنان اردن را به‌خود اختصاص داد، همه نامزدهای برنده با قدرت عشیره و نه با قدرت حزبی به پارلمان رسیدند.

توجه به این امر ما را متوجه می‌سازد که در اردن 2نوع نامزد حزبی وجود دارد؛
• نوع اول آن است که مهر حزبی دارد ولی بر آرای عشیره متکی است.
• نوع دوم آن است که براساس برنامه و نفوذ و مردمی بودن انتخاب می‌شود و اینگونه افراد نامزدهای اخوان و جبهه عمل اسلامی هستند، البته برخی احزاب عقیدتی نیز همین ویژگی‌ها را دارا هستند.

ضربه بزرگ را در این انتخابات حزب جریان ملی متحمل شد زیرا سه چهارم نامزدهایش، در رقابت شکست را پذیرا شدند. پس از آن حزب جبهه اردن قرار می‌گیرد که هیچ‌یک از نامزدهایش به پیروزی نرسیدند و به‌دنبال آن ائتلاف احزاب میانه که فقط یک برنده داشتند و آن هم به لطف افراد عشیره، امکان‌پذیر شد.

ائتلاف میانه ـ پیام‌دار باتوجه به نفوذ عشیره توانست 2برنده داشته باشد و نکته بسیار مهم اینجاست که هر دو برنده به حزب اسلامی میانه‌رو گرایش داشتند.

انتخابات اخیر روشن ساخت که نمی‌توان برای احزاب در اردن، وزن خاصی قائل شد زیرا همه احزاب با نتایج ناامیدکننده و شکستی بزرگ روبه‌رو شدند و احزابی که به عشیره متکی بودند، به پیروزی رسیدند.

نکته مهم دیگری که در این انتخابات از آن پرده برداشته شد، پدیده نامزد غیرعلنی بود؛ در اینجا کاملا روشن نشد که آیا این پدیده، پدیده‌ای قانونی بوده یا اینکه هدف از آن، گمراه‌سازی‌ رأی‌دهندگان بوده است. پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا نامزدهای شرکت‌کننده در این انتخابات واقعا از اعلام گرایش واقعی خود دچار شرم می‌شدند و آیا یک نامزد این حق را دارد که از اعتماد رأی‌دهندگان سوءاستفاده کند؟ و آیا اخلاق در این میان جایی دارد؟

نتیجه کلی حاصله از انتخابات پارلمانی اردن را می‌توان این طور خلاصه کرد:
پدیدار شدن بلوک‌ها و احزاب و انحلال آنها بیشتر به خرده‌حساب‌های شخصی مرتبط می‌شود و مسائل سیاسی با مسائل عشیره‌ای تداخل می‌یابند و در واقع عشیره‌ها در زمانی که احزاب با شکست مواجه می‌شوند، می‌توانند نماینده و بلوک و حزب تولید کنند.

الدستور اردن

 

 

برچسب‌ها