محمدرضا منصوریان: افشارزاده برنامه‌های خود برای 4 سال بعد از روزی که وزنه‌برداری در شوک دوپینگ اعضای تیم ملی فرو رفت را به رئیس ورزش ارائه می‌دهد؛ برنامه‌ای که در نگاه نخست آرمانگرایانه به نظر می‌رسد و کمی دور از واقعیت‌های ورزش کشور است.

 شاید این برنامه پاسخی بود به خواست محمد علی‌آبادی در همایش رؤسای هیأت‌های  وزنه‌برداری استان‌ها که از ساماندهی این  رشته در کشور سخن گفته بود. شاید وقتی بهرام افشارزاده نگاهی به نمودارهای طرح ارائه شده به رئیس سازمان ورزش می‌انداخت به این نکته رسیده بود که در گفت‌وگو با خبرنگاران می‌گوید: "چنین امری (خواست علی‌آبادی) صورت  نمی‌گیرد مگر آنکه طبق بررسی‌های ما 53 میلیارد تومان به وزنه‌برداری پرداخت شود." افشارزاده اما این هزینه 53 میلیارد تومانی را در 10 بند تفکیک کرده و مدعی می‌شود: "فقط و  فقط با تأمین و هزینه چنین اعتباری می‌توان آینده ورزش وزنه‌برداری ایران را تضمین کرد."

مدال می‌خواهند،‌ هزینه کنند

بهرام افشارزاده گرچه باید در رقابت انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری همراه با دیگر کاندیداها ‌شرکت کند و منتخب مجمع باشد،‌ اما از حالا برنامه 4 سال آینده خود را نیز به سازمان ارائه می‌دهد. او در گفت‌وگو با همشهری ورزشی در پاسخ به این موضوع که اگر سازمان این پول را به شما ندهد چه می‌کنید مکثی کرد و گفت: "... هر چقدر به ما پول بدهند همانطور عمل می‌کنیم."

  • آقای افشارزاده شما از سازمان ورزش بودجه 53 میلیاردی درخواست کرده‌اید.

بله، بودجه‌ای همراه با واقعیت‌های وزنه‌برداری کشور.

  • اما رقم این بودجه در ورزش کشور بی‌سابقه است.

بله، از طرفی حرف شما را قبول دارم. اما اگر ما مدال می‌خواهیم و دوست داریم در مسابقات المپیک یا آسیایی قهرمان شویم باید برای وزنه‌برداری کشور هزینه کنیم و نیاز به یک بسیج عمومی داریم. این فقط کمک سازمان ورزش به وزنه‌برداری نیست.

  • اما کمی آرمانگرایانه است.

چرا آرمانگرایانه؟ وقتی می‌گویند باید سوم آسیا شویم و 50 مدال بیاوریم باید این هزینه‌ها می‌شود.

  • به نظر می‌رسد منطبق بر معیارهای مالی ورزش کشور نیست.

باید این کار بشود. برای موفقیت باید بلندنظر بود.

  • سازمان با تأمین اعتبار بودجه درخواستی موافقت می‌کند؟

وقتی هدف‌گذاری می‌شود که 50 مدال بگیریم، باید برای ورزش هزینه کرد اما هر چقدر به ما پول بدهند طبق آن حرکت می‌کنیم. من باید تجربه 50 ساله‌‌ام را به کار بگیرم. اگر یک دوم دادند طبق آن هزینه و برنامه‌ریزی می‌کنیم. اگر یک چهارم بدهند هم همینطور.

  • و اگر کمتر از درخواست شما بودجه بدهند...

سطح توقع باید طبق آن باشد.ببینید ورزش دنیا صبر نمی‌کند که ما به آن برسیم. مسیر خودش را دارد. آنها امکانات  وسیعی دارند که ما حداقلی‌ترین آن را نیز نداریم. آنها اگر هزینه می‌کنند،‌ هزینه تهیه امکانات نمی‌دهند، خرج ورزشکاران‌شان می‌کنند. ما باید برای رسیدن به سکوهای قهرمانی هم بسترسازی کنیم و هم هزینه ورزش قهرمانی.

  • شما در دوحه چقدر هزینه کردید؟

حدود 4 میلیارد تومان.

  • پس به نظر می‌رسد با بودجه درخواستی شما موافقت نشود.

ما تلاش خودمان را می‌کنیم و طبق امکانات‌مان حرکت می‌کنیم.

تخصیص ‌بودجه‌ با ‌توجه ‌به ‌منابع ‌مالی

 جذب و  صرف چنین بودجه‌ای آینده بسیار ایده‌آلی را برای ورزش وزنه‌برداری ایران فراهم می‌کند، اما نکته اصلی این است که آیا مدیریت کلان ورزش کشور که نگاه ویژه‌ای به بالا رفتن کیفیت ورزش‌های مدال‌آور دارد، مایل به پرداختن چنین اعتباری است و یا این که فقط می‌خواهد در چارچوب مقررات مصوب در بودجه سازمان تربیت بدنی، همراه تحولات این فدراسیون باشد؟

یک مقام مسئول در سازمان ورزش با اشاره به موضوع درخواست بودجه 53 میلیارد تومانی وزنه‌برداری گفت: «با توجه به شرایط مالی ورزش کشور و میزان اعتباراتی که تخصیص داده می‌شود، به چنین مسائلی می‌پردازیم و اساساً هر فدراسیونی می‌تواند مدعی شود که اگر بودجه کافی و زیاد داشته باشد، موفق می‌شود. اما هستند فدراسیون‌هایی که با بودجه‌های تخصیص یافته اندک هم توانستند موفق شوند."وی ادامه می‌دهد: "سرپرست فدراسیون وزنه‌برداری برنامه خود را داده است.

ما همانقدر بودجه می‌دهیم که از او انتظار داریم." شاید این یک حرکت روبه‌جلو در صورت عدم نتیجه‌گیری توسط رئیس وزنه‌برداری باشد. موضوعی که افشارزاده در مورد آن می‌گوید: "ما تلاش می‌‌کنیم. برای موفقیت باید هزینه کرد..."