BPH عارضه‌ای خوش‌خیم است که به سرطان پروستات منجر نمی‌شود، گرچه که ممکن این است این دو بیماری همراه هم وجود داشته باشند.
گرچه 50 تا 60 درصد مردان مبتلا به بزرگی خوش‌خیم پروستات هرگز دچار علائمی نمی‌شوند، اما در بقیه مردان ممکن است زندگی به مصیبتی بدل شود.
علائم این بیماری شامل این موارد می‌شود:
- دیر شروع شدن جریان ادرار، جریان ادرار منقطع یا ضعیف.
- فوریت ادرار، نشت ادرار، قطره قطره آمدن ادرار.
- نیاز مکرر به ادرار کردن به خصوص در شب.
در نتیجه بروز این علائم بسیاری از مردان به دنبال درمان نمی‌روند. خبر خوب این است که درمان‌های بزرگی خوش‌خیم پروستات به طور مداوم در حال پیشرفت بوده‌اند.
بیماران و پزشکان آنها شکل‌های دارویی گوناگونی را برای انتخاب کردن در اختیار دارند، بنابراین اگر یکی از آنها موثر واقع نشد، می‌توانند داروی دیگری امتحان کنند. و به یمن برخی از پیشرفت‌های دیگر، درمان‌های جراحی نیز موثرتر و با عوارض جانبی کمتر نسبت به قبل شده‌اند.
اما برخی از کارها در مورد بزرگی خوش‌خیم پروستات هست که خودتان می‌توانید انجام دهید. هنگامی علائم بیماری چندان آزارنده نیست،
انتظار همراه با مراقبت ممکن است بهترین روش باشد. این مراقبت شامل چکاپ‌های منظم از لحاظ عدم بروز عوارض وخیم است. در مواردی که علائم باعث ناراحتی بیمار می‌شود، اغلب پزشکان ترکیبی از تغییرات سبک زندگی و دارو را تجویز می‌کنند.
اغلب همین درمان برای تسکین علائم و پیشگیری از نیاز به جراحی کافی است.
نکاتی برای تسکین دادن علائم BPH
چهار قدم ساده می‌تواند به تسکین برخی از علائم BPH در شما کمک کند:
1. برخی از مردان که عصبی و پرتنش هستند به تعداد بیشتری ادرار می‌کنند. کاهش استرس با انجام ورزش مرتب و تمرین تکنیک‌های آرامش‌بخشی مانند مراقبه (مدیتیشن) می‌توان به این مردان کمک کند.
2. هنگامی که به توالت می‌روید، برای تخلیه کامل مثانه به خود وقت دهید. این کار نیاز به آمدن مجدد به توالت برای ادرار کردن را کاهش می‌دهد.
3. با دکترتان در مورد داروهای بانسخه و بدون‌نسخه‌ای که مصرف می‌کنید، صحبت کنید؛ برخی از داروها ممکن است در ایجاد مشکل شما دخیل باشند. دکترتان ممکن است با تنظیم دوز یا برنامه مصرف آنها با تجویز داروی متفاوت که مشکلات ادراری کمتری ایجاد می‌کند، به شما کمک کند.
4. از نوشیدن مایعات به خصوصی نوشیدنی‌های کافئین و الکل دار در شب هنگام پرهیز کنید. هر دوی این مواد ممکن است بر تون عضلانی مثانه اثر بگذارند، و هر دو می‌توانند تولید ادرار در کلیه را افزایش دهند، و در نتیجه نیاز به ادرار کردن در شب ایجاد کنند.
HEALTHbeat