این غار، 20 کیلومتر از روستای شیرآباد فاصله دارد و برای رسیدن به آن کافیست از مسیر خان ببین به روستای شیرآباد 5 کیلومتر را به سمت جنوب بروید.
غار شیرآباد، غاری طبیعی از نوع آبی و رودخانه‌ای است که بشر در ساخت آن نقشی نداشته است. طول آن به حدود 235 متر می‌رسد و قطر دهانه آن 9-15 متر اندازه گیری شده است. میانگین عرض دالان غار نیز حدود 2 تا 3 متر است. غار در ارتفاع 310 متری از سطح دریای آزاد واقع شده است.
در کف غار دیو سپید آب سردی جاری است که حدود 10-11 درجه سانتیگراد دما دارد. این آب به رودخانه شیرآباد در دامنه پائین غار می‌ریزد و در ادامه مسیر خود، به هفت آبشار جنگلی می‌پیوندند.
رطوبت و دمای مناسب این غار، آن را تبدیل به زیستگاه مناسبی برای بعضی از گونه‌ها مثل سمندر کور غارزی گرگانی کرده که فقط در این غار و غارهای اطراف زندگی می‌کند.
هرچه در غار به جلو می‌روید عمق آب بیشتر می‌شود. نفس کشیدن در غار به دلیل پخش شدن گاز گوگرد کمی مشکل است، کمی که جلوتر می‌روید سمندرهای غارزی گرگانی را در این غار مشاهده می‌کنید که می‌گویند بزرگترین سمندرهای آبی جهان هستند.
بیشترین بخش غار تاریک است و در انتهای آن چشمه‌ای دیده می شود که ظاهرا منشأ ایجاد غار در طول قرن‌های گذشته بوده است. به دلیل ویژگی‌های ساختمانی و جنس زمین، حرکت آب باعث تشکیل استخر، استالاکتیت، بستر گلی و چسبنده و پدیده‌های مختلف در طول مسیر شده است.
انعکاس صداى حرکت آب در مسیر تبدیل به زمزمه و صداهایى درغار شده که این مسأله شایعات مختلفى را درباره غار بین اهالى رواج داده است.
غار شیرآباد (دیو سپید) از نظر درجه سختی برای غارنوردان، غار ساده ای است که دسترسی به آن ساده بوده و غارنوردی در آن نیاز به ابزارهای حرفه ای ندارد.
این امر به معنای آن نیست که می‌توانید بی گدار و تنها به آب بزنید یا با یک گروه نابلد راهی این غار شوید و گروه بلد و آشنا به غارنوردی نیاز است.
غار دیو سپید هم مثل هر غار دیگری خطرات خودش را دارد و برای بازدید از آن باید با یک تیم باتجربه همراه شد.
با ورود به غار، تاریکی مطلق و انعکاس صدای حرکت آب در غار، افسانه قدیمی دیو سفید در شاهنامه را دامن می‌زند.