خمیازه معمولا مسری است، یعنی زمانی که یک نفر کنار کسی خمیازه می‌کشد، آن کس نیز به خمیازه می‌افتد. جالب این است که خارش نیز مسری است. اما تا کنون به صورت علمی به بررسی تاثیر سرایت آن نپرداخته بودند. به‌تازگی یک گروه علمی از یک مرکز پزشکی در ایا‌لت کارولینای شمالی در آمریکا این موضوع را مورد بررسی قرار داده است.
به گزارش دویچه‌وله، نتایج این تحقیق در نشریه علمی „British Journal of Dermatology" منتشر شده است. در این نشریه گفته می‌شود که احساس خارش به افرادی که دارای بیماری پوستی هستند بیشتر انتقال پیدا می‌کند تا افرادی که سالم هستند.
شیوه تحقیق
در این تحقیق ۱۱ نفر که دچار بیماری پوستی نورودرمیت (Neurodermitis) بودند شرکت کردند. نورودرمیت نوعی بیماری جلدی همراه با خارش است. پوست بیماران مبتلا به نورودرمیت در جاهای مختلف بدنشان دارای اگزما است؛ قسمت‌هایی از پوست بسیار خشک و قرمز است و معمولا به طور شدید پوسته‌ریزی می‌کند. افرادی که دچار این بیماری هستند دچار خارش شدید هستند.
در کنار این ۱۱ نفر ، ۱۴ نفر که سالم بودند نیز در این تحقیق شرکت داشتند. در جریان تحقیق یا هورمون هیستامین که منجر به بیماری‌های آلرژیک می‌شود به شرکت‌کنندگان تزریق شد یا این که روی ساعد آنها محلولی از نمک که خارش‌آوراست ریخته شد. پس از آن شرکت‌کنندگان در تحقیق می‌بایست ویدئوهایی تماشا می‌کردند که در آنها یک نفر شروع به خاراندن خود می‌کرد. پژوهشگران از خود شرکت‌کنندگان هم در حین تماشای این ویدئوها فیلم گرفتند.
نتایج تحقیق
بررسی فیلم‌های ویدئویی نشان می‌داد که شرکت‌کنندگان در تحقیق هرگاه مشاهده می‌کردند که بازیگر فیلم شروع به خاراندن خود می‌کند، به خارش می‌افتادند. اما جالب این است که آنها مستقل از این که بازیگر کدام ناحیه‌ی بدنش را خارانده باشد، در نقاط مختلف بدنشان احساس خارش می‌کردند.
تلقین احساس خارش
افزون بر این، شرکت کنندگان در تحقیق اعلام کردند که احساس خارش در موردی که هورمون هیستامین به آنها تزریق کرده بودند قوی‌تر از زمانی بوده که محلول نمک روی دستشان ریخته بودند. اما واکنش بیمارانی که دچار بیماری نورودرمیت بودند، بسیار شدیدتر از واکنش افراد سالم بود.
یکی از پژوهشگران می‌گوید: «نتایج نشان می‌دهد که ما انسان‌ها چقدر به خود تلقین میکنیم، یعنی فکر میکنیم که قسمتی از بدنمان می‌خارد، در حالی که در اصل چنین نیست.» این امر واضح است که مشاهده عمل خارش فردی دیگر، باعث واکنشی در سیستم مغزی افراد می‌شود.
دانشمندان قصد دارند در مرحله بعدی از طریق شیوه توموگرافی مغناطیسی بررسی کنند که چه فعل و انفعالاتی در مغز افراد در هنگام دیدن عمل خارش صورت می‌گیرد. آنها امیدوارند از این طریق بتوانند واکنش خارش را بهتر درک کنند و راهکارهایی را برای کاهش آن بیابند. برای مثال شیوه‌هایی همچون مدیتیشن و تمرین‌های آرامش‌بخشی یا حتی برخی داروها می‌توانند باعث کاهش فعالیت قسمت‌هایی از مغز شوند که مسئول پیدایش احساس خارش هستند.