این را همین جوری نمی‌گوییم‌ها! خود ما یک همسایه داشتیم که پدر و مادرش دو سال دیرتر شناسنامه‌اش را گرفته بودند.
حکیم عمر خیام را به‌عنوان بزرگ‌ترین رباعی‌سرای سراسر تاریخ ادبیات فارسی می‌شناسند. مجموعه‌هایی که از این شاعر بزرگ منتشر شده، تا هزار و دویست رباعی را هم شامل می‌شوند. اما محققان همۀ این رباعی‌ها را سرودۀ او نمی‌دانند. بعضی‌ها معتقدند که تعداد رباعی‌های سروده‌شده توسط این شاعر 158 قطعه است. برخی‌های دیگر حرف این بعضی‌ها را قبول ندارند و می‌گویند فقط 82 قطعه از این رباعی‌ها سرودۀ اوست. باز عده‌ای دیگر هستند که حرف آن بعضی‌ها و این برخی‌ها را قبول ندارند و می‌گویند تعداد رباعی‌هایی که مطمئناً توسط خود خیام سروده شده، از 14 تجاوز نمی‌کند!
به‌هرحال چیزی که در آن شکی نیست این است که آدم باید خیلی بزرگ باشد که با قالبی به کوچکی رباعی این‌قدر معروف شود!
و یک نکته برای علاقه‌مندان به سرودن رباعی: می‌گویند هیچ‌وقت رباعی نسرایید؛ چون قالب سختی است و خیلی سخت است که در آن شعری موفق بسرایید. حالا اگر یک‌روز هم موفق به این کار شوید، بعید نیست که بعدها آن را به اسم خیام بزنند! همان‌طور که در همۀ این سال‌ها خیلی از رباعی‌ها را منسوب به خیام کرده‌اند!