علی شاکری: صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران پس از 6ماه و 9روز دوری از بسکتبال و دست‌وپنجه‌نرم‌کردن با مصدومیت، به میدان بازگشت.

در نبود این بازیکن که در آستانه مسابقات جام‌جهانی استانبول دچار مصدومیت شده بود، تیم ملی و باشگاه مهرام تاوان سختی دادند. از یک‌سو تیم ملی در غیاب این بازیکن مؤثر و کارساز، حامد حدادی و ارسلان کاظمی (2بازیکن بزرگ دیگرش) از تصاحب مدال طلای بازی‌های آسیایی گوانجو دور ماند و از سوی دیگر تیم باشگاهی‌‌اش (مهرام) نیز نتوانست بدون کاپیتان مقتدرش موفق به تکرار قهرمانی 2ساله‌‌اش در لیگ غرب آسیا شود و در لیگ برتر باشگاه‌های ایران هم حداقل در جدول دوره‌ای دیگر آن تیم مقتدر سال‌های گذشته نبوده است. دیدار برگشت مهرام و الریاضی لبنان پایان انتظار طولانی بازگشت دوباره صمد به میدان بود و او پس از پشت‌سرگذاشتن دورانی سخت، حالا دوباره به یکی از ارکان اصلی تیمش مبدل شده است. کاپیتان تیم ملی از اینکه به بسکتبال بازگشته خوشحال است و می‌خواهد هرچه سریع‌تر با رسیدن به دوران اوج، غیبت چندماهه‌‌اش را درتیم ملی و مهرام با تکرار قهرمانی در جام ملت‌های آسیا و باشگاه‌های قاره کهن جبران کند. صمد نیکخواه بهرامی در گفت‌وگو با همشهری از موقعیت کنونی‌‌اش و روزهای سخت پیش رو برای مهرام و تیم ملی بسکتبال ایران گفت که ماحصل این گفت‌وگو را می‌خوانید.

  • از بازگشت دوباره‌ات به میدان چه احساسی داری؟

باورکنید روزهای سختی بود و طی 6ماه و 9روزی که در آستانه مسابقات جام جهانی استانبول دچار مصدومیت و از بسکتبال دور شدم هر روز و به‌خصوص در این ماه‌های آخر دلم حسابی برای بازی‌کردن تنگ شده بود و برای بازگشت دوباره به بسکتبال لحظه‌شماری می‌کردم. خوشحالم که با بهبودی نسبی و بازگشت به جمع هم‌تیمی‌هایم می‌توانم بخشی از محبت‌ها و زحمات آنان را- که در غیابم در این مدت متحمل شده بودند- جبران کنم. لطف همه و به‌خصوص مسئولان مهرام را در تمام مدت مصدومیتم هرگز نمی‌توانم فراموش کنم که با درک شرایط سختم با من همدردی و همراهی کرده و حتی با اطلاع از اینکه قادر به بازی‌کردن نیستم اقدام به تمدید قراردادم کردند و برای بهبودی‌ام نیز از هیچ کمکی دریغ نکردند که جا دارد از همه آنها تشکر کنم و خود را مدیون آنان بدانم.

  • در ابتدای فصل حرف و حدیث‌های زیادی مبنی ‌‌بر جدایی‌ات از مهرام به گوش رسید و حتی گفته می‌شد که اگر سالم بودی هیچ بعید نبود که همراه با مصطفی هاشمی جذب پتروشیمی می‌شدی؟

در مورد احتمال همراهی هاشمی پس از جدایی از مهرام و رفتن به پتروشیمی باید بگویم که من سال‌ها سابقه کارکردن با این مربی را داشته‌ام ولی فکر می‌کنم که به‌عنوان یک بازیکن حرفه‌ای هرگز به تعهدات باشگاهی‌ام پشت پا نمی‌زدم و تصمیم احساسی نمی‌گرفتم، همان‌گونه که قبلا هم بارها در شرایط مشابه امتحان خوبی پس داده بودم.

  • از دید شما به‌عنوان یک مهره باتجربه و کلیدی، تغییرات کادر فنی و بازیکنان چقدر در افت اوایل فصل مهرام تأثیرگذار بوده است‌؟

مهرام تیم بزرگی است و طبیعی است این تغییرات که با تغییر تفکر و سیستم بازی نیز همراه بود تا به‌دست‌آوردن هماهنگی لازم نیاز به زمان داشت و از طرفی باشگاه هم روی بازگشت زودهنگام من از بند مصدومیت حساب ویژه‌ای گشوده بود و همه اینها موجب شد تا روند حرکتی تیم در مقایسه با سال‌های قبل کندتر و دچار مشکل شود. اما حالا بعد از گذراندن این شرایط سخت، تیم با شناخت ترکیب اصلی و رسیدن به وحدت تاکتیکی به مرور- چه در لیگ داخلی و چه در جام باشگاه‌های آسیا- در حال مبدل‌شدن به همان قدرت گذشته است و من فکر می‌کنم مهرام همچنان در لیگ برتر و باشگاه‌های آسیا به‌عنوان بخت اول قهرمانی مطرح است و می‌تواند موفقیت‌های فصل گذشته را دوباره تکرارکند.

  • بازگشت صمد، مصادف با شکست‌دادن ذوب‌آهن از سوی مهرام آن هم در بازی رده‌بندی باشگاه‌های غرب آسیا و راهیابی به جام باشگاه‌های آسیا شد، در حالی که مهرام در بازی رفت لیگ برتر ایران در غیاب شما در تهران به راحتی مغلوب ذوب‌آهن شده بود.

البته بازگشتم به بسکتبال در بازی برگشت با الریاضی در لبنان بود که تنها دقایقی توانستم در بیروت به میدان بروم، اما برد باارزش در جدال آسیایی دو تیم برتر ایران در کاشان حاصل زحمات دیگر بازیکنان مهرام بود تا من، چرا که من هنوز چندان آماده نبوده و نیستم و تلاش دارم تا خودم را با تمرینات بیشتر و جدی‌تر به پای سایر بازیکنان برسانم.

  • حیف شد که مهرام با توقف مقابل الریاضی در مرحله نیمه‌پایانی غرب آسیا از دستیابی به سومین قهرمانی خود در این رقابت‌ها بازماند.

الریاضی در بازی برگشت با یک بازی قدرتمندانه فوق‌العاده ظاهر شده بود و به‌دلیل آنکه پس از ماه‌ها دوری به میدان رفته بودم کاری از من هم ساخته نبود ولی شک نکنید که دیگر امکان ندارد این تیم رنگ پیروزی مقابل مهرام را در جام باشگاه‌های آسیا ببیند. یکی از مشکلات ما این بود که این بازی‌ها برای نخستین بار به چنین شیوه‌ای برگزار می‌شد و دیگر آنکه لبنانی‌ها به‌عنوان گرداننده این بازی‌ها همه عوامل را به سود تیم‌های خودی به خدمت گرفته بودند و حتی جای میهمان و میزبان را نیز در این مرحله تغییرداده بودند.

  • حالا دیگر مشکلی از بابت مصدومیت نداری و می‌توانی کاملا در خدمت بسکتبال باشی؟

البته نه هنوز به‌طور کامل؛ زمان می‌برد تا بتوانم به روزهای اوج گذشته و شرایط مطلوب نزدیک شوم و از سوی دیگر فعلا با توصیه پزشک معالجم باید خیلی با احتیاط عمل کنم تا ضمن مدارا با پای مصدومم به‌تدریج بدل به یک بازیکن صد‌درصدی شوم.

  • از اینکه میدان‌های بزرگی چون جام جهانی و بازی‌های آسیایی و دور مقدماتی غرب آسیا را در طول مدت مصدومیت از دست دادی چقدر ناراحت شدی و افسوس خوردی؟

راستش اوایل از این اتفاق خیلی ناراحت بودم و حسرت می‌خوردم ولی بعدا با این موضوع کنار آمدم و به این نتیجه رسیدم که این اتفاق می‌تواند برای هر ورزشکار حرفه‌ای دیگری هم بیفتد و من هم از این قضیه مستثنی نیستم. اگرچه در جام‌جهانی استانبول نتوانستم تیم ملی را همراهی کنم ولی در بازی‌های آسیایی گوانجو با وجود آنکه کاری از دستم ساخته نبود حداقل با حضور در کنار ملی‌پوشان و روی نیمکت سعی کردم با روحیه ‌دادن ‌به هم‌تیمی‌هایم نبودنم در میدان را جبران کنم.

  • ولی حضور شما و حامد حدادی و ارسلان کاظمی در گوانجو می‌توانست باعث شود که بسکتبال ایران برای نخستین بار موفق به کسب طلای بازی‌های آسیایی شود و واقعا در بازی با چین به‌خصوص در آن ثانیه‌های پایانی سرنوشت‌ساز که تیم ایران پیروزی را با شکست عوض کرد جای خالی شما کاملا حس شد.

راجع به نبودن من، دیگران باید نظر بدهند ولی مطمئنم که اگر تیم ایران با ترکیب کامل در گوانجو حاضر می‌شد شک نکنید مدال طلا هرگز به چین میزبان نمی‌رسید. حیف که برخی از بازیکنان تجربه لازم را نداشتند و تیم ایران در لحظات پایانی بازی با چین در عین بدشانسی پیروزی را با شکست عوض کرد و از راهیابی به فینال باز ماند و اگر من در آن لحظات دشوار در میدان بودم طبیعی بود که می‌توانستم بیشتر و بهتر به تیم کمک کنم تا آن اتفاق تلخ برای تیم نیفتد.

  • با توجه به اینکه چینی‌ها بعد از منتفی‌شدن میزبانی لبنانی‌ها، مرداد‌ماه برگزارکننده مسابقات جام ملت‌ها هستند فکر می‌کنی تیم ایران این بار هم بتواند در خاک چین برای سومین‌بار قهرمان آسیا شود و به المپیک لندن صعود کند؟

ما در 2دوره قبلی در سایه یکدلی و در‌اختیار‌داشتن همه سرمایه‌های بسکتبال توانستیم قهرمان آسیا شویم و این بار نیز با برنامه‌ریزی خوب و حفظ بازیکنان کلیدی در رویدادهای مختلف، توانایی قهرمانی در این رقابت‌ها را داریم. البته باید این نکته را از نظر دور نداریم که فاصله تیم‌های مدعی در آسیا با هم چندان زیاد نیست و قهرمان‌شدن در3‌دوره پیاپی به این آسانی‌ها نخواهد بود. مهم‌ترین نگرانی من مصدومیت‌های ناخواسته برای بازیکنان کلیدی در مدت باقیمانده تا جام‌‌ملت‌هاست و امیدوارم که با توجه به فشردگی مسابقات لیگ برتر و جام باشگاه‌های آسیا، تیم ملی سرنوشتی مشابه با جام جهانی استانبول و بازی‌های آسیایی گوانجو پیدا نکند.