تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۰ - ۱۳:۳۶

زهرا داوری‌کیا اسم «صمغ عربی» تا به حال به گوشتان خورده؟ این صمغ از یکی از انواع درخت اقاقیا که بیشتر در مناطق گرمسیری (با آب و هوایی شبیه عربستان) می‌روید، به دست می‌آید.

در صمغ عربی مقادیر زیادی کلسیم، منیزیم، پتاسیم و سدیم وجود دارد که همگی از املاح مهم و مورد نیاز بدن هستند. این صمغ برای درمان سرفه، ورم دهان، ورم مو! (که برای برطرف شدنش می‌توانید از ژل مو استفاده کنید)، تهیه چسب و شیرینی استفاده می‌شود.

ارتفاع درخت‌های اقاقیای به اصطلاح اهلی‌شده که امروزه در کوچه و خیابان می‌بینید، خیلی زیاد نیست؛مثلاً اگر خیلی هنرمند باشند، قدشان از چهار، پنج متر تجاوز نمی‌کند، در حالی که هنر اصلی اقاقیا در گستردگی تاجش نمایان می‌شود؛ یعنی شما یک فروند* درخت می‌کارید توی گلدان یا یک وجب از باغچه‌تان و پانزده، شانزده متر فضای سبز افقی و سایه تحویل می‌گیرید. شاخه‌های اقاقیا می‌توانند تمامی دیوار حیاط یا پشت پنجره‌تان را سرسبز کنند. (البته اگر سایز حیاط یا پنجره‌تان از دیوار و پنجره یک قصر یا قلعه کمی کوچک‌تر باشد!)

تازه خوبی‌اش این است که درخت اقاقیا نسبت به مصرف آب، خودش مادرزادی هدفمند است و هدفمند از دنیا می‌رود و اگر حتی بخواهید در مصرف آب و آبیاری‌اش زیاده‌روی کنید، برخورد قاطعی با شما می‌کند و خشک می‌شود!نیاز آبی اقاقیا کم است؛ به مکان آفتابی احتیاج دارد؛ آب و هوای معتدل را می‌پسندد؛ متأسفانه تحمل سرمای شدیدتر از منفی 15 درجه سانتی‌گراد را ندارد و کلاً یک پیشنهاد اکازیون برای مناطقی است که مزین به مقادیر بالای گرد و غبار و آلودگی هوا هستند.

 * استدعا می‌کنم! واحد شمارش درخت، «اصله» است و واژه «فروند» فقط نشئت گرفته از علاقه شخصی اینجانب به این واحد
می‌باشد!

منبع: همشهری آنلاین

برچسب‌ها