هشت سال‌پیش در جام جهانی فرانسه ،ایران در یکی از بزرگترین مسابقات ورزشی -ژئوپلتیک عصر جدید رویاروی آمریکا قرار گرفت. ایران آن بازی را برد و بازیکنان‌همچون قهرمانان ملی به کشور بازگشتند . اکنون ایران بار دیگر وارد عرصه جام جهانی2006 شده است
جام جهانی تنها به‌عنوان22 مرد بالغ که به یک توپ پا می‌زنند و به‌دنبال آن‌می‌دوند شناخته نمی‌شود. این، جام پنجره‌ای تماشایی از اقتصاد، بازار پژواک ویژه‌ای از نبض و شور و شوق کل جوامع و ستایش اغراق‌آمیزی از فرهنگ فراجهانی است.
جام جهانی نمایش نیست. فیلم نیست. جام جهانی یک کاردستی مصنوعی که با حقه‌های بعداز تولید شکل گرفته نیست این یک امر واقعی، زنده، غیرقابل پیش‌بینی با همه لحظات‌اعصاب خردکن همچون اشتباه حیاتی یک دروازه‌بان یا ناراحتی شدید ناشی از ازدست دادن‌یک ضربه پنالتی است. جام جهانی، همچون موسیقی پاپ، نمایش‌های مد، فروش فروشگاههای‌زنجیره‌ای و نوسانات بازار یکی از کلیدهای درک جهان ماست.
به یمن فوتبال - که در سراسر جهان از حلبی‌آبادهای نیجریه تا حومه تهران بازی می‌شود - زندگی که برای شکسپیر چیزی غیر از یک" امر بسیار "تاسف‌آمیز نبود به یک، سرگرمی، هیجان و امر حیاتبخش تبدیل شده است. همچنین به‌یمن فوتبال، واقعیت خود رادر شکل افسانه انعکاس می‌دهد، ابرکاپیتالیسم ، اکنون به‌طور کامل نه‌تنها سرگرم واقعیت‌سازی" نمایش‌های واقعی" و" پارک‌های تفریحی "است بلکه رویاسازی نیز می‌کند.
جام جهانی اکنون در دوران پس از رویداد 11 سپتامبر و انفجار مرکز تجارت جهانی بیش از گذشته در این چارچوب عمل می‌کند. اکنون کارل فون‌کلاوس‌ویتز و فن‌جنگ او مبنی بر این‌که "جنگ ادامه سیاست با ابزارهای دیگر "است توسط بازیکنان زمین فونبال تجدید شده است . ما اکنون در منطق خطرناک رویارویی غوطه‌ورشده‌ایم . توازن جهانی که ما می‌شناختیم به‌طور یکجانبه تغییر شکل داده وناکامی‌های اجتماعی همه‌جا متراکم شده است . عصبانیت در همه‌جا از جمله جهان در حال‌توسعه به‌چشم می‌خورد .
این امر بسیار خطرناکی است که5/2 میلیارد نفر از جمعیت جهان معصومانه در یک بزم ناسیونالیستی شرکت کنند که درآن مردم به‌نام کشورها و با خواندن سرودهای ملی رویاروی هم قرار می‌گیرند. اما بااین وجود،"اندیشه درباره غیراندیشیدنی‌های" استراتژیست‌ها از طریق نشستن به‌مدت‌یک‌ماه در پای، تلویزیون‌ها درس‌های بهتری برای زندگی انسان ببار خواهد آورد.
به‌یمن، فوتبال آمریکای جنوبی با اروپا برابر است، آفریقا به‌طور چشمگیر قدرتمنداست و ایالات متحده فقط یک تازه‌کار است.
به یمن فوتبال ما شاهد بازی هر پنج عضو شورای امنیت یعنی آمریکا، چین، روسیه،فرانسه و انگلیس با یکدیگر هستیم . اگرچه از نظر فوتبال هنوز روسیه یک پایش درشیوه‌های متداول در ماقبل جنگ سرد قرار دارد و چین یک تازه وارد است و فرانسه و انگلیس سنگین‌وزن و آمریکا اندکی بیشتر از یک تماشاگر است اما دستکم در جام جهانی میزها از حالت مستطیل به گرد تبدیل شده‌اند.
به‌یمن فوتبال، جستجوی شناخت خویش در چهره کسی که ما تصور می‌کنیم دشمن است کارمشکلی نمی‌باشد. به‌یمن فوتبال، ما می‌توانیم همچون زمانی که بچه‌ها خویش را درآینده می‌بینند وضع خود را تیره و تار بینیم .
بنابراین در جام‌جهانی همه‌چیز درباره مردان بالغ که به یک توپ پا می‌زنند نیست. جام‌جهانی همچون زندگی است - با مقداری اندوه ذاتی که البته به پای تراژدی نمی‌رسد، این شاهد آن است که جهان می‌تواند یک صحنه رقص باشد و نه یک دره اشک . یک‌تطهیرکننده واقعی. و اکنون اجازه دهیدکه آن دریبل‌ها را تشویق کنیم و از آن ضربات‌پنالتی ناراحت شویم.
نوشته: پیپ اسکوبار
نشریه آسیا تایمز