مناره ساوه یکی از زیباترین مناره‌های دوره سلجوقی است. این مناره زیباترین اثر تاریخی ساوه می‌باشد که بعدها در کنار آن مسجدی ساخته شد و بیرون از محوطه مسجد ایستاده و زیبایی‌اش را به‌رخ می‌کشد.
قسمت پایین این مناره ساده و قسمت‌های بالایی آن با نقوش آجری مزین شده و بر اساس شواهد و قراین، به مرور زمان قسمتی از آن تخریب یا ریزش کرده است و ارتفاع فعلی آن 14 متر و با قطر 5/3 متر می باشد. راه پله‌ای مارپیچ که به نقوش متنوع و برجسته مزین شده نیز در داخل آن وجود دارد.
روی بدنه این مناره کتیبهای به خط کوفی و تزییناتی از آجرکاری نمایان است. مسجد کنونی جنب آن باستثناء قسمتی از شبستان و محراب بقیه از بناهای قرندهم هجری است، که در زمان شاه اسماعیل اول صفوی به تاریخ 924 هجری ساخته و یا مرمتشده است.
تزئینات آجری منار هیچ رنگ و لعابی ندارد اما متنوع و زیبا به نظر می‌رسد. سازندگان این بنا با کمی پس و پیش کردن آجرها، نقش و نگار و حجم و تحرک ایجاد کرده‌اند.
بازی نور و سایه از ساعتی به ساعتی دیگر، باعث می‌شود تزئینات منار مسجد جامع ساوه اصلا ساده و یکدست به‌نظر نرسد. این نوع مناره‌ها یادآور میل‌های باستانی در ایران هستند.
چند ردیف کتیبه با اشکال گوناگون خط بنایی و آجرکاری‌های هندسی جذاب، از ویژگی‌های این مناره است.
در گوشه شمال شرقی و بیرون از چهار دیواری مسجد جامع ساوه، مناره ای رفیع و آجری مربوط به دوره سلجوقی واقع شده است.