درخصوص مقام والای آن حضرت روایت‌های متعددی نقل شده است که از جمله آن می‌توان به حدیث حضرت امام‌صادق(ع) اشاره کرد که می‌فرماید: هرکس برادرم حضرت علی‌ابن‌باقر(ع) را در اردهال زیارت کند مانند کسی است که قبر جدم‌حسین(ع) را در کربلا زیارت کرده باشد و همچنین حضرت امام‌رضا(ع) می‌فرماید؛ «نعم‌الموضع الاردهال فلزم و تمسک به؛ چه خوب مکانی است اردهال پس به آن التزام و تمسک پیدا کنید». حضرت علیابنمحمدباقر(ع) در سال116 هجری قمری با یارانش به جنگ با کفر زمانه پرداخت و پس از رشادت‌های فراوان سرانجام در 27 جمادی‌الثانی در دره ازناوه با یاران باوفایش به شهادت رسید و سر مبارکش را از تن جدا کرده و برای حاکم جور وقت در شهر قزوین ارسال کردند و بدن مطهرش را در مشهد اردهال به خاک سپردند .
1226 شمسی: انعقاد عهدنامه ارز روم
در زمان سلطنت محمدشاه قاجار، والی بغداد به تحریک بازرگانان بصره که از رونق گرفتن بندر خرمشهر زیان دیده بودند، این بندر را مورد تجاوز قرار داد. در پی آن، دولت ایران نمایندهای به عثمانی فرستاد تا جبران خسارات وارده را خواستار شود. دولت عثمانی مدعی شد که بندر خرمشهر جزء خاک عثمانی است و این حادثه را مسئلهای داخلی میداند. در پی این ادعا، دولت ایران نیز تهدید کرد شهر بغداد را هدف حملات خود قرار خواهد داد اما دولت عثمانی که تمایلی به جنگ با ایران نداشت، نمایندهاش را به ایران فرستاد و بندر خرمشهر را تخلیه کرد. در این حین بار دیگر کشتاری در کربلا روی داد و در آن ایرانیان مقیم کربلا قتل عام شدند. این حادثه، دولت ایران را به‌شدت عصبانی کرد اما با تلاش‌های سیاسی، مذاکرات صلح آغاز شد و پس از گذشت 2سال، قرارداد ارز روم در دهم خرداد 1226 شمسی بین ایران و عثمانی امضا شد. به موجب این پیمان، دولت ایران از ادعای خود نسبت به سلیمانیه چشم پوشید و در عوض دولت عثمانی مالکیت ایران بر بندر خرمشهر و حق کشتیرانی در رودخانه شط‌العرب را به رسمیت شناخت و مقرر شد که دولت عثمانی از بدرفتاری با زائران و بازرگانان ایرانی پرهیز کند .
1902 میلادی: پایان جنگ انگلیس با بوئرها
مهاجرین هلندی که بوئر ( دهقان) خوانده می‌شدند می‌خواستند سنت‌ها و مذهب کالوینیست خود را حفظ کنند. آنها برای فرار از استعمار بریتانیا با کاروان‌های زیادی به سوی شمال کوچ کردند. بوئرها در مسیر کوچ خود با قبایل زولو برخورد کردند و جنگ‌های خونینی بین آنها در گرفت . بوئرها در سرزمین‌هایی که از چنگ قبایل زولو خارج کرده بودند، جمهوری ناتال را تأسیس کردند اما بریتانیایی‌ها که به این منطقه ساحلی و استراتژیک چشم دوخته بودند، آن ناحیه را نیز به تصرف درآوردند. لندن برای خاتمه دادن به مسئله بوئرها قوانین تبعیض‌آمیزی را به آنها تحمیل کرد تا بتواند از آنها بهانه‌ای به دست آورد. در عین حال جوزف چمبرلن، نخست‌وزیر بریتانیا تهدیدات علیه پل کروگر، رئیس‌جمهور سالخورده بوئرها را افزایش داد. سرانجام چمبرلن به کروگر اعلان جنگ داد. بوئرها با شجاعت و دلاوری در مقابل ابرقدرت آن زمان مقاومت کردند و در چندین نبرد در برابر نیروهای بریتانیا پیروز شدند. سرانجام در 31 می سال 1902میلادی با امضای پیمان صلحی ، جنگ 30 ماهه میان بوئرها و انگلیسی‌ها پایان یافت .