این غارها که از پدیده‌های کهن زمین شناختی به شمار می‌روند، همراه با دیگر پدیده‌ها و کوه‌ها و خود جزیره قشم دنباله چین خوردگی‌های رشته کوه های زاگرس هستند که در هزاره‌های گذشته از زیر آب سربرآورده‌اند.
این غارها از درون با مجموعه دهلیزها، تالارها و اتاق‌های متعدد به ابعاد 5/5×4 متر و چشمه‌ها و روزنه‌های گوناگونی که رو به شمال و جنوب قرار دارند، مؤید حضور مردمانی از دوران‌های کهن در این جزیره هستند.
پیداست که دست آدمیان به مرور زمان و به منظور کاربردهای گوناگون، شکل و سیمای این غارها و دیواره‌های آنها را دگرگون ساخته و مناسب نیازهای خود درآورده است.
ساختار رازآمیز این غارها و قرارگرفتن آن بر بلندی، این عقیده را دامن زده که اینجا در روزگار مادها نیایشگاه مهر و محلی برای ستودن الهه میترا بوده است.