اینگونه شرکت‌ها با پذیرفته شدن در بورس یا بازار خارج از بورس بخشی از منابع مالی مورد نیاز خود را تأمین می‌کنند. با پذیرش در بورس یا بازار خارج از بورس و از طریق عرضه عمومی اوراق بهادار، ساختار مالکیت در شرکت توسعه می‌یابد و منابع مالی جدیدی در اختیار مدیران شرکت قرار می‌گیرد. این شرکت‌ها پس از مدتی می‌توانند از طریق انتشار سهام جدید، سرمایه خود را افزایش دهند. درمجموع می‌توان گفت شرکت‌های مزبور از انعطاف بیشتری در بودجه خود برخوردار می‌شوند و درنتیجه می‌توانند منابع مالی خود را با آسودگی خاطر و در زمینه‌های بهتری صرف کنند. ازاین‌رو تأمین نیازهای مالی شرکت، یکی از مهم‌ترین مزایای پذیرش شرکت‌ها در بورس یا بازار خارج از بورس - و شاید هدف اصلی از پذیرش در یک بورس یا بازار خارج از بورس - است.
پذیرش در بورس یا بازار خارج از بورس همچنین به افزایش شناخت مردم نسبت به شرکت و محصولات آن در بازار کمک می‌کند و به این ترتیب شرکت می‌تواند سهم بیشتری از بازار را به‌خود اختصاص دهد. شناخته شدن در بازار به‌نوبه خود باعث ارتقای جایگاه شرکت نزد مشتریان، پیمانکاران و تأمین‌کنندگان منابع مالی شرکت خواهد شد. این شرکت‌ها در جذب کارکنان زبده و ماهر نیز موفق‌ترند.پذیرش در بورس یا بازار خارج از بورس سطح اعتماد گروه‌های ذی‌نفع را در داخل شرکت بالا می‌برد، زیرا شرکت باید نسبت به شرایط اولیه پذیرش پایبند باشد. به‌علاوه شرکت باید شرط انتشار اطلاعات را عملی کند و تحولات مهم را با سرمایه‌گذاران، تحلیلگران، واسطه‌ها و مسئولان در میان بگذارد.
علاوه بر مزایای برشمرده در فوق، پذیرش در بورس یا بازار خارج از بورس، تسهیل تأمین مالی از سیستم بانکی، استفاده از معافیت مالیاتی 10 و 20 درصدی برای شرکت (باتوجه به درصد سهام شناور آزاد) و سهولت در نقل و انتقال مالکیت و تغییر ترکیب مالکیت سهامداران برای شرکت‌های پذیرفته‌شده را به‌همراه خواهد داشت. و درنهایت پذیرش شرکت‌ها در بورس یا بازار خارج از بورس در سطح اقتصاد کلان منجر به رشد تولید ناخالص ملی، اشتغال‌زایی، افزایش ثروت و رفاه اقتصادی جامعه خواهد شد که با تأمین منابع مالی برای شرکت‌ها و افزایش ظرفیت و تولید آنها محقق می‌شود.
*رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار