به گزارش ایرنا و به نقل از انجمن فیزیک ایران، در سال‌های اخیر گروه‌های مختلف پژوهشی در مناطق زلزله‌خیز ایستگاه‌های خبرگیری جوی برپا کرده‌اند و از سوی دیگر ماهواره‌هایی در این مناطق به کار گرفته شده اند که توان دریافت اطلاعات از وضعیت بخش‌های بالایی جو و یون‌سپهر هنگام زمین‌لرزه و مخابره‌ی این داده‌ها را دارند.
در زلزله هفت ریشتری هائیتی در سال گذشته، داده‌های جالبی از فضاپیمای دیمتر1 به دست آمد که حاکی از آن بود که پیش از زمین‌لرزه هایئیتی ، سیگنال‌های بسیار کم‌بس‌آمد به طور قابل‌ملاحظه افزایش یافت.
دیمیتار اوزونوف از مرکز پروازهای فضایی گادارد در مریلند با مطالعه داده‌های مربوط به زمین‌لرزه بزرگ توهوکو -که در 11 مارس خاک ژاپن را ویران کرد- اظهار داشت: محتوای الکترون در یون‌سپهر3 بالای مرکز زمین لرزه، افزایش چشمگیری یافت و سه روز پیش از زمین‌لرزه به بیشترین حد خود رسید.
براساس این گزارش،رصدهای ماهواره‌ای نیز حاکی از آن است که چند ساعت پیش از زمین‌لرزه، گسیل فروسرخ بالای مرکز زمین‌لرزه به میزان قابل ملاحظه ای افزایش یافته بود و به عبارت دیگر جو گرم شده بود.
براساس این گزارش، پرتوزایی رادون، هوا را در مقیاس گسترده یونیده می‌کند و چند اثر دیگر در پی دارد.
مولکول‌های آب را یون‌های هوا جذب می‌کنند و یونیدگی باعث میعان آب می‌شود؛ در اثر میعان گرما رها می‌شود و همین گسیل فروسرخ در پی دارد؛ تابش فروسرخ بر یون‌سپهر نیز تأثیر می‌گذارد و محتوای الکترون آن را می‌افزاید.
زمین‌لرزه ژاپن بزرگ‌ترین زمین‌لرزه‌‌ای است که در دوران اخیر رخ داده و بی‌شک یکی از زمین‌لرزه‌هایی است که به خوبی بررسی شده است.