این رهیافت - یعنی فشار بر دولت مصر برای عدم‌ارتباط با ایران - یک رهیافت استراتژیکی است که غرب به‌ویژه آمریکا آن را تنظیم کرده است و در این میان کشورهای حوزه نفوذ آمریکا وظیفه عملیاتی کردن این رهیافت را بر عهده دارند. ازاین‌رو می‌توان گفت که فشارهای عربستان بر دولت مصر مبنی بر عدم‌رابطه با ایران اجرای سناریویی است که آمریکا آن را طراحی کرده است. از سوی دیگر، عربستان برای جداکردن خود از دایره تهدیدات و خیزش‌های مردمی مایل است در انقلاب‌های روی‌داده، تغییراتی ایجاد کند تا این کشور از این تغییرات تاثیر نگرفته و در معرض انقلاب‌های داخلی قرار نگیرد.
بنابر این می‌توان گفت فشارهای کشور عربستان روی مصر برای تداوم وضعیت عدم‌ارتباط 2 ملت ایران و مصر صرفا طراحی عربستان نیست و قطعا عربستان توانایی چنین طراحی‌هایی را ندارد و این امر طراحی سرویس‌های اطلاعاتی و دیپلماتی کشورهای سلطه‌گر غربی به‌ویژه آمریکاست. این درحالی است که رابطه این‌دو کشور به‌دلیل هم‌افزایی ظرفیت‌های جمهوری اسلامی ایران و ظرفیت‌های مصر قطعا جا را برای عربستان تنگ‌تر می‌کند.
نخستین ثمره این رابطه نیز این خواهد بود که عربستان در داخل مرزهای خود محدود شده و جایگاه خود در شورای همکاری خلیج‌فارس را از دست می‌دهد. همچنین امکان صدور حرکت‌های مردمی و انقلابی به عربستان را افزایش داده و در نهایت گسترش مردم‌سالاری در منطقه و آگاهی‌های سیاسی ملت عربستان را گسترش داده و در نهایت سبب تزلزل قدرت خاندان آل سعود می‌شود. البته دولت جدید مصر هنوز تحت‌تأثیر نظامی‌هاست و در شرایط حاضر انتظار اینکه اراده مستقلی داشته باشد، چندان قابل‌قبول نیست.
* عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس