آن پرهیزگار خطاب به دشمنان اسلام و نظام اسلامی چنین گفته بود: «به فرض آنکه مرا ترور کردید، چه می‌شود؟» او از یاران صدیق، باوفا و قدیمی امام امت بود. او یار امام در تمام صحنه‌های انقلاب و یاور ملت محروم بود که بحق در عمل نیز اینچنین بود. از کار شبانه‌روزی و در خدمت مردم بودن هیچ احساس خستگی نمی‌کرد و بسیار مقاوم بود. در مبارزه با طاغوت و طاغوتیان بسیار شجاع و فعال بود. این مرد پاک‌طینت و نیکوسیرت دارای چنان جاذبه قوی و نیرومندی بود که در همان برخورد نخست، افراد را نسبت به انقلاب و اسلام و امام جذب می‌کرد. سستی و آسوده‌طلبی در شخصیت او جایی نداشت. این شهید صدق و صفا را خفاشان کوردل منافق از جمع یاران گرفتند.
1778 میلادی: درگذشت ژان‌ژاک روسو
ژان‌ژاک‌روسو، متفکر سوئیسی در 28ژوئن سال 1712 میلادی به دنیا آمد. او در اوج دوره روشنگری اروپا می‌زیست. اندیشه‌های او در زمینه‌های سیاسی، ادبی و تربیتی، تأثیر بزرگی بر معاصران گذاشت. نقش فکری او که سال‌ها در پاریس عمر سپری کرد، به عنوان یکی از راهگشایان آرمان‌های انقلاب کبیر فرانسه قابل انکار نیست. اگرچه روسو، از نخستین روشنگرانی است که مفهوم حقوق بشر را به طور مشخص به کار گرفت اما نزد او از این مفهوم تنها می‌توان به معنایی ویژه و محدود سخن به میان آورد. برخی از پژوهشگران تاریخ اندیشه، وی را اساسا در تداوم سنت فکری عصر روشنگری نمی‌دانند، بلکه اندیشه او را بیشتر در نقد فلسفه روشنگری ارزیابی می‌‌کنند. برای روسو، صرف‌نظرکردن انسان از آزادی، به معنی صرف‌نظر کردن از خصلت انسانی و حق بشری است. روسو تلاش می‌کرد، نوعی هماهنگی میان آزادی فردی و جمعی ایجاد کند. وی این را در اثر معروف خود «قرارداد اجتماعی» که در سال 1762 میلادی نوشته شد، انجام داد. یکی دیگر از کتاب‌های مهم روسو به نام «امیل» در زمینه تربیت کودکان است. او در 2جولای سال 1778 درگذشت.
1816 میلادی: غرق‌شدن کشتی مدوز
در 2جولای سال 1816 میلادی، کشتی مدوز از ناوگان جنگی فرانسه با 395 ملوان و سرباز به فرماندهی هوگ‌شوماریز در نزدیکی سواحل کشور موریتانی کنونی غرق شد. هنگام رسیدن به نزدیکی ساحل، ناخدا شوماریز بیش از اندازه به ساحل نزدیک شد و کشتی مدوز با برخورد به تپه شنی آسیب دید. روز بعد، ملوانان با بخشی از دکل‌ها و چوب‌های کشتی مدوز شروع به ساختن یک کلک کردند؛ زیرا برای همه در قایق‌های‌نجات، جا نبود، بنا براین کلک را با طناب به قایق‌ها بستند و به دنبال خود می‌کشیدند تا اینکه در یک شب تاریک طناب اتصال قطع شد و بدون اینکه افراد به خواب رفته متوجه شوند، در اقیانوس پهناور سرگردان شدند. سرنشینان کلک فقط اندکی آب شیرین داشتند و برای تصاحب آن یکدیگر را می‌کشتند. آنها به دلیل فقدان غذا پس از چند روز شروع به آدمخواری کردند. سرانجام کشتی آرگوس که به جست‌وجوی آنها پرداخته بود، کلک مدوز را یافت. از 152 سرنشین کلک فقط 15 نفر در شرایط رقت‌باری زنده مانده بودند که 5 نفر براثر بیماری جان خود را از دست دادند. تئودور جویکو بر اساس گفته‌های بازماندگان این حادثه تابلویی خلق کرده که امروزه به عنوان یکی از شاهکارهای نقاشی جهان محسوب می‌شود.