او نیز هم‌عقیده با خیلی از منتقدین و حتی مسئولان والیبال به‌صراحت می‌گوید: «تیم جوانان ایران استحقاق بازی در فینال مسابقات جهانی برزیل را داشت، اما بد بازی کردن با آمریکا همه برنامه‌های این تیم را در رسیدن به این هدف به هم ریخت». پدیده فصل گذشته لیگ برتر والیبال ایران و به نوعی بهترین بازیکن ایران در مسابقات جهانی برزیل در ارزیابی این بازی‌ها و دلایل ناکامی تیم کشورمان، جز بد ظاهرشدن در بازی با آمریکا دلایل دیگری را هم لحاظ می‌کند که قابل تعمق و شنیدنی است. غفور با سن واقعی و درخششی که در لیگ برتر و این دوره از مسابقات جهانی داشته اخیرا از سوی ولاسکو به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شده تا به نوعی بتواند جای خالی محمد محمدکاظم را پرکند. گفت‌وگوی همشهری با او پیرامون حضور تیم ایران در مسابقات جوانان جهان در برزیل و حضورش در تیم ملی بزرگسالان را می‌خوانید.
- به‌رغم فرازوفرودهای تیم والیبال جوانان ایران در مسابقات جهانی برزیل شما نظری متفاوت با همه دارید و معتقدید که کسب مقام ششمی اوج بدشانسی برای والیبال ایران بوده و این تیم می‌توانست حتی در فینال بازی‌ها حاضر باشد ولی نمی‌دانیم چرا این اتفاق برای این تیم نیفتاده است.
راجع به اینکه چرا این تیم در مجموع نتوانست برآورنده انتظارات باشد باید به سراغ جزئیات برویم وریزتر شویم و به اتفاقاتی بپردازیم که قبل از حضور در برزیل باعث شد این تیم هرگز به شکل دلخواه تمرین درست و حسابی نداشته باشد و نتواند به اندازه رویداد مهمی چون مسابقات قهرمانی جهانی تمرین کند اما با این وجود اگر ما در همان آغاز بازی‌های مرحله دوم دچار آن اشتباه بزرگ نمی‌شدیم و مقابل آمریکا بد بازی نمی‌کردیم اکنون به جای مقام ششمی حداقل نایب‌قهرمان شده بودیم.
- خیلی با صراحت از حضور در فینال می‌گویید، در حالی که ما برای راهیابی به فینال باید از سد تیم محکمی چون آرژانتین عبور می‌کردیم که به‌راحتی در مرحله نیمه‌نهایی آمریکا تیم پیروز مقابل ما - را شکست داده بود.
شکل و نوع بازی برخی تیم‌ها در مصاف با هم مشکل دارد. به عنوان نمونه همین تیم آرژانتین را ما 2 سال پیش در یک رده پایین‌تر به‌راحتی شکست دادیم یا هرگز در طول بازی‌های تدارکاتی مقابل آنان نباخته‌ایم. همانگونه که ما در مقابل سبک بازی برخی تیم‌ها دچار مشکل می‌شویم، آرژانتینی‌ها نیز در برابر ما دچار چنین مشکلی هستند و به همین دلیل می‌گویم که اگر در بازی با آمریکا تیم ما در اندازه‌های خود ظاهر می‌شد، اکنون به جای نقد عملکرد بدمان راجع به موضوعات دیگری صحبت می‌کردیم.
- و بعد حتما می‌شد ادعا کرد که روس‌ها را هم در فینال می‌‌بردیم!
ببینید، مشکل تیم ما و حتی خیلی از تیم‌های دیگر در مسابقات گذشته و حال بیشتر روانی بوده است تا فنی. همین روسیه‌ای که امسال با گذشت 2سال از مسابقات نوجوانان جهان در ایتالیا قهرمان شد کافی بود تا در یکی از مراحل دوم دچار مشکل شود؛ می‌دیدید که چه سرنوشتی در انتظارش بود. مشکل تیم ما جز آن اتفاقات قبل از آغاز بازی‌ها بیشتر روانی بود تا فنی و به همین دلیل از دستیابی به نتایج مورد انتظار بازماندیم.
- مشکلاتی که از دید غفور موجبات ناکامی تیم ما را قبل از حضور در مسابقات جهانی رقم زده چه مشکلاتی بوده است؟
ما تنها فرصت داشتیم که طی 2ماه خودمان را آماده این مسابقات کنیم و تازه طی همین 2ماه مصدومیت من بهبود پیدا نکرد و اکثر روزها را درگیر بهبودی پاهای مصدومم همراه با فیزیوتراپی و آب‌درمانی بودم. سایر بازیکنان نیز هرکدام به دلیل مشکلات نظام وظیفه، درگیر حل مشکل خروج از کشور بودند و به همین دلیل هیچ‌گاه همه بازیکنان نتوانستیم در یک روز و زیر یک سقف تمرین کنیم. به اینها اضافه کنید عدم انجام بازی‌های تدارکاتی را که حریفانمان به تعداد بسیار داشته‌اند.
- فکر نمی‌کنی یکی از دلایل عدم موفقیت تیم ایران در یک رده بالاتر سنی بعد از گذشت 2سال به نوع نگاه این کشورها به والیبال جوانان برمی‌گردد و ما از این زاویه دچار مشکل هستیم؟
باور کنید سطح رقابت‌های والیبال نوجوانان جهان خیلی پایین‌تر از این رقابت‌ها نبوده است. ما در این دوره حتی سرحال‌تر از ایتالیا بودیم ولی همان مشکلاتی که برشمردم باعث شد که نتوانیم موفق شویم. به اعتقاد من جز هند و اسپانیا هر 6 تیم ایران، آمریکا، آرژانتین، روسیه، برزیل و صربستان به یک اندازه شانس قهرمانی در این مسابقات را داشتند. تازه روس‌ها خیلی خشنود بودند که ما به فینال راه پیدا نکردیم و آنان راحت توانستند با بریدن سر آرژانتین در فینال قهرمان شوند.
- اگر اینکه شما می‌گویید درست باشد، پس چگونه روس‌ها در مرحله دوم موفق به شکست 3برصفر ما شدند؛ در حالی که ما حتی قدر برتری 21 بر 19 ست سوم را هم ندانستیم؟
شرایط بازی در هر مرحله فرق می‌کند. روس‌ها تحت فشار روحی همواره از توانایی‌های خود فاصله می‌گیرند و ما اگر باختیم دلیل عمده‌اش ترس از حذف‌شدن بود چرا که قبلا به آمریکا باخته بودیم وگرنه امکان نداشت روس‌ها به این راحتی از چنگ ما بگریزند. تازه در همین بازی با روسیه دل تو دل سرمربی روسیه نبود و هرگاه که ما در بازی به آنان نزدیک شدیم او و تیمش بودند که دچار سراسیمگی می‌شدند ولی صد حیف و افسوس که ترس از ناکامی و مشکلات روانی مانع از آن شد که ما در شرایط عادی با رقبای اصلی‌مان روبه‌رو شویم.
- خود شما هم در طول این مسابقات فرازوفرود بسیاری داشتید و تنها در مراحل پایانی بود که توانستید جلب‌نظر کنید و عنوان بهترین زننده سرویس مسابقات را به دست آورید؟
من آماده نبودم. در تمام طول مدت قبل از رفتن به مسابقات جهانی فقط می‌دویدم و فیزیوتراپی می‌کردم و اینکه در مسابقات جهانی هم به تدریج با تیم هماهنگ می‌شدم و با افزایش بازی‌ها، من هم تا حدودی به شرایط اصلی‌ام نزدیک‌تر شدم.
- ولی باز هم همانند مسابقات جهانی ایتالیا در رقابت با «آتانا شوویچ» بازیکن برجسته صرب‌ها نتوانستی کاپ بازیکن MWP را به دست آوری؟
در مسابقات نوجوانان جهان در ایتالیا هم او خوش‌اقبال‌تر از من بود که این عنوان را به دست آورد و این در حالی بود که به گفته رئیس کمیته فنی این مسابقات، در صورت پیروزی تیم ایران در فینال این عنوان به من می‌رسید. در این مسابقات هم او بدون مشکل بود و من تازه از بند مصدومیت رها شده بودم، با همه این اوصاف دیدید که در پایان بازی‌ها در چندین پست توانستم با او رقابتی پایاپای داشته باشم. البته این واقعیت را هم باید پذیرفت که در تیم صربستان آتکا به این بازیکن 70درصد بود و این در حالی بود که در تیم ما به جز من نفرات شاخص دیگری هم بودند که بار تیم را به دوش می‌کشیدند. برای من بیش از موفقیت فردی، موفقیت تیمی مهم است.
- برگردیم به همان بازی کلیدی با آمریکا و اینکه چگونه تیم ایران با وجود برتری در ست سرنوشت‌ساز اول در ادامه راه کم آورد و بازی را واگذار کرد. آیا آنها تغییرات تاکتیکی خاصی در نوع بازی خود داده بودند یا ما دچار مشکل شدیم.
آنها تاکتیک‌شان عوض نشد، ما کمی در دریافت مشکل پیدا کردیم و حتی در ست دوم هم تا امتیاز 19 بر16 پیش بودیم وقتی که 2 تا 3بار در مقابل سرویس‌های آنها ضعف نشان دادیم به تدریج به لحاظ روانی از تب‌وتاب افتادیم و نتیجه آن شد که بازی برده را باختیم.
- ما به جز این بازی در بازی با صربستان و برزیل هم بازی برده را باختیم. شما دلیل آن را چه می‌دانید؟
بازی با برزیل شرایط خاص خود را داشت. هر دوتیم به دلیل عدم راهیابی به فینال دل‌ودماغ چندانی برای خوب بازی کردن نداشتند. با این اوصاف ما خیلی زود با تغییرات بموقع به بازی برگشتیم و بعد در اواخر بازی دچار همان مشکلات غیرقابل پیش‌بینی شدیم و در نهایت بازی را به برزیل واگذار کردیم. ماجرای بازی با صربستان را هم همه می‌دانند که داوران چه جفایی در حق تیم ایران روا داشتند. با این وصف قبول دارم که ما کاستی‌هایی داشتیم که حتما باید کارشناسی شود.
- شما کاملا همه تیم‌های مدعی را خوب می‌شناختید، می‌خواهیم بدانیم کدام یک از تیم‌های مدعی از رده نوجوانان به جوانان دستخوش بیشترین تغییر و تحول شده بودند؟
روس‌ها، آنها فقط از آن 12بازیکن حاضر در مسابقات نوجوانان جهان در ایتالیا یک بازیکن را به تیم جوانان آوردند و مابقی بازیکنان این تیم را چهره‌های جدیدی تشکیل می‌دادند. ترکیب تیم‌های برزیل، ایران، صربستان، آمریکا و اسپانیا را تقریبا همان نوجوانان 2سال پیش تشکیل می‌دادند.
- گفته می‌شود که با نتیجه به دست آمده «ست‌کوویچ» دیگر مربی تیم نوجوانان نخواهد بود، شما در این‌باره چه نظری دارید؟
من بازیکنم و وظیفه‌ام بازی کردن است، اما معتقدم که «ست‌کوویچ» برای والیبال ما کم زحمت نکشیده و از نسل‌های مختلف، بازیکنان خوبی را تحویل تیم‌های ملی داده است، یکی از آنان من هستم که همواره خودم را مرهون سختگیری‌های او می‌دانم.
- ولی او بعضا با پرخاشگری‌‌ها و بداخلاقی‌هایش همه رشته‌هایش را پنبه کرده است؟
البته من هم با بد‌اخلاقی‌ها هرگز موافق نیستم ولی برخی‌ها خیلی جدی بودن را بداخلاقی اشتباه می‌گیرند. او در بیرون از میدان هم برای من رفیق خوبی بوده است.
- قبول داری که هر مربی بعد از مدتی کارش یکنواخت می‌شود و باید در اندیشه تغییر و تحول بود.
تشخیص این کار با کارشناسان است و من بمشخصه نکات ارزشمندی را از این سرمربی صرب یاد گرفتم.
- شما برای رسیدن به این مرحله چه سختی‌هایی را متحمل شدی؟
من سختی‌های زیادی تا همین جای کار که ابتدای کارم است، متحمل شدم. شب‌های زیادی بود که به دلیل خستگی تمرینات طاقت از دست داده و گریه کردم، اما همانگونه که می‌گویند در نبردهای روزهای سخت و آدم‌های سخت، این آدم‌های سخت هستند که می‌مانند و روزهای سخت رفتنی هستند. مصطفی شجاعی بازیکن سابق تیم ملی و مربی باشگاهی‌ام هم می‌گوید: «یک مجسمه‌ساز معروف جمله مشهوری دارد با این مضمون که اگر مردم می‌دیدند من چه سختی‌هایی کشیدم تا این مجسمه را بسازم هرگز از دیدن مجسمه‌های زیبا تعجب نمی‌کردند.
من هم با استناد به این مضمون زیبا می‌خواهم بگویم برای رسیدن به این مرحله زحمات زیادی کشیدم.
- حالا هم که به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدی، از کار کردن با ولاسکو چه احساسی داری؟
ولاسکو، سرمربی صاحب‌نامی است. امیدوارم با یادگرفتن نکات ریزتری از والیبال بتوانم به پیشرفت بیشتری نایل آیم.
- ظاهرا در همین برزیل هم با چند پیشنهاد بازی در خارج از کشور روبه‌رو شدی، در این‌باره چه تصمیمی داری؟
خیلی دوست دارم تا در خارج از کشور و به خصوص ایتالیا به والیبالم ادامه دهم. حالا که دانش‌آموز پیش‌دانشگاهی‌ام و امیدوارم با کسب تجربیات بیشتر به خصوص در تیم ملی بزرگسالان بتوانم با تدبیرتر در این خصوص عمل کنم.
- الگوی فنی امیر غفور کدام بازیکن است؟
بهنام محمودی. هنگامی که او در لیگ ایتالیا بازی می‌کرد، تمامی اخبارش را با دقت دنبال می‌کردم و او را به نوعی الگوی فنی‌ام می‌دانم.