انگلیس بدترین ناآرامی‌ها را در طول چند دهه گذشته تجربه کرده است. آیا تمام این ناآرامی‌ها به خاطر کشته شدن پدر چهار فرزند به دست پلیس بود؟
از سویی دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس، نیز صحبت از حقوق بشر می‌کند و از وضعیت حقوق بشر در نقاط دیگر دنیا انتقاد می‌کند.
دیوید کامرون گفته است که اجازه نخواهد داد که مساله حقوق بشر دروغین از پیگیری مجرمان جلوگیری کند.
از سویی بازرسی‌های مستقل پلیس نشان داده است که بر خلاف ادعاهای قبلی پلیس انگلیس، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد مارک دوگان که کشته شدنش به دست پلیس، موجب شروع ناآرامی‌ها در لندن و گسترش آن به دیگر شهرهای انگلستان شد، گلوله‌ای به سمت پلیس شلیک کرده باشد.
همه این‌ها در حالیست که انگیس سعی دارد خودش را مدافع حقوق بشر نشان دهد.
پرس تی‌وی به برخی از زوایایی اتفاقات اخیر در انگلیس مانند رفتار پلیس، و نابرابری‌های اجتماعی و سیاسی در این کشور پرداخته است:
- پرس تی‌وی:دیوید کامرون گفته است که ناآرامی‌های خیابان‌ها جرم و اوباشگری هستند.آیا تمایل به ارتکاب جرم و اوباشگری دلایل ریشه‌ای این ناامنی هستند؟
کریس بمبری، نویسنده و روزنامه‌نگار: دیوید کامرون این حقیقت را نادیده می‌گیرد که مسئولیت چنین چیزی به عهده خودش و نخست‌وزیرهای قبل از خودش است. او فقط به این موضوع پرداخته است که پلیس باید قاطعانه با تظاهرکنندگان رفتار کند. اما او به این واقعیت اشاره‌ای نکرده است که این اتفاقات در انگلیس، دلایل اجتماعی عمیقی دارند و در نتیجه نئولیبرالیسم در طول 30 سال گذشته است. من در غرب لندن زندگی می‌کنم. یکی از مسائل ناراحت‌کننده از سوی نیروهای پلیس، مساله ایست و بازرسی است. من با برخی از جوانان صحبت کرده‌ام و همه آن‌ها ناراحت هستند که پلیس جوانان سیاه پوست را متوقف می‌کند و مورد بازرسی قرار می‌دهد. مورد اخیر هم مارک دوگان بود که توسط پلیس کشته شد. او پدر 4 فرزند بود و پلیس به دروغ گفت که پس از آن‌که مارک به سمت آن‌ها شلیک کرد مجبور شدند که او را بکشند. این واقعه حس مجرم بودن خود پلیس را تشدید می‌کند. کامرون به هیچ یک از موارد اشاره‌ای نکرده است، چه برسد به مسائلی مانند بیکاری. این‌ها همگی نگرانی‌هایی هستند که در سطح گسترده باید مورد توجه قرار گیرند.
- چرا دیوید کامرون به این مسائل جدی نمی‌پردازد. چرا کامرون این افراد را مجرم و اوباش معرفی می‌کند؟
چون او با ساز عده‌ای دیگر در حزب محافظه‌کارش می‌رقصد. او یک میلیونر است، مانند چند نفر دیگر در کابینه‌اش. او به مناطقی که آتش گرفتند نرفته است. او هیچ حس همدردی با جوانان ندارد. امروز ما در انگلیس در یک زمان بسیار خطرناک به سر می‌بریم که در آستانه انفجار است. نخست‌وزیر این کشور حقوق بشر را به سخره گرفته است. او همچنین پلیس را تشویق کرده است که تظاهرکنندگان را با استفاده از جریان آب پرفشار و اسلحه سرکوب کنند. آن‌ها اقدامات بسیار سختگیرانه‌ای از خود نشان می‌دهند و تظاهرکنندگان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. فراموش نکنید که بسیاری از جوانانی که در این تظاهرات حضور دارند نوجوان هستند. با آن‌ها مانند دشمن رفتار می‌شود. در این رابطه سیاستمداران - که باید رفتار مسئولانه‌ای داشته باشند - خودشان تنش‌های زیادی ایجاد کرده‌اند. آن‌ها راجع به اوباشگری صحبت می‌کنند و خودشان در پارلمان همین رفتار (اوباشگری) را نشان می‌دهند. آن‌ها دائم در حال فریاد زدن و توهین به یکدیکر هستند. آن‌ها چه الگوهایی برای دیگران هستند. نمایندگان پارلمان میلیون‌ها پوند به سرقت برده‌اند. آن‌ها با حقه‌بازی و کلاهبرداری از مالیات‌دهندگان هزینه‌های خودشان را تامین می‌کنند.
- چرا کامرون دو رفتار متفاوت نسبت به حقوق بشر در انگلیس و کشورهای دیگر دارد؟ آیا به نظر شما او در اصل حقوق بشر را در کشور خودش نقض نکرده است؟
البته. همین‌طور است. چون در اصل انسان‌ها بی‌گناه هستند مگر این‌که گناه آن‌ها ثابت شود. با دوربین‌های مدار بسته نمی‌توان به گناهکار بودن افراد پی برد. بسیاری از افرادی که من مشاهده کردم افراد عادی بودند که در کنار خیابان ایستاده و در حال صحبت بودند. تمام این اتفاقات در حال رخ داد که پلیس با خودش اسلحه حمل می‌کرد. اگر به خاطر داشته باشید در گذشته هرگز این اتفاقات نمی‌افتاد. این واقعیت که پلیس اسلحه حمل می‌کرد و آماده استفاده از آن بود، نشان می‌دهد که مدنیت در زندگی انگلیسی‌ها کاهش یافته است. از نظر من بسیاری از اتفاقاتی که افتاده، غیرقابل توجیه است ولی در عین حال دلایلی برای آن‌ها نیز وجود دارد. در طول دهه گذشته پیشرفت اجتماعی در انگلیس به سخره گرفته شده است. در زمان مارگارت تاچر و تونی بلر هم همین‌طور بوده است. افرادی‌که پول دارند به زندگی‌شان می‌رسند.
- جالب است که شما گفتید این جریانات در طول 3 دهه گذشته روی هم انباشته شده‌اند. این اتفاقات از تاتنهام شروع شد. این محله یکی از فقیرترین محله‌های لندن است و همان‌طور که شما گفتید نرخ بیکاری در این منطقه کمی بیش از 9 درصد است که بالاترین نرخ در لندن است. این حقایق نشان می‌دهد که تظاهرات دلایل اقتصادی داشتند. آیا دولت کاری در این رابطه کرده است؟ یا همان‌طور که ایان ویلیامز گفت، دولت ارتباطش را با قشر محروم جامعه از دست داده است.
در تاتنهام بیکاری در بین جوانان نزدیک به 20 درصد است. بخش‌هایی از انگلیس وجود دارند که نرخ بیکاری آن‌جا به مراتب بالاتر است. این اتفاقات به خاطر کاهش هزینه‌های عمومی رخ داد.در تاریخ این کشور بیشترین کاهش در میزان هزینه‌های خدمات عمومی کشور روی داد و مردم با سختی روبرو شدند. ما شاهد بزرگترین تظاهرات در بین اتحادیه‌های انگلیس بودیم. افراد این طبقه حس می‌کنند که در جامعه انگلیس هیچ حق نظر و یا تصمیم‌گیری ندارند و صدایشان به گوش کسی نمی‌رسد. آن‌ها به نمایندگان پارلمان توجه می‌کنند و می‌بینند که آن‌ها پول مردم را می‌دزدند. آن‌ها به رسانه‌ها نگاهی می‌اندازند و می‌بینند که روپرت مرداک با تبانی پلیس تلفن مردم را شنود می‌کند. آن‌ها به اعضای کابینه نگاه می‌کنند و می‌بینند که آن‌ها میلیونر هستند. دیوید کامرون برای تعطیلات به ایتالیا رفته بود. هیچ یک از این مردم حتی خواب رفتن به تعطیلات به شهر تاسکنی را نمی‌بینند. این شهر یک دنیای متفاوت است. از گذشته مسئولان این کشور همین رفتار را داشته‌اند. آن‌ها دوست ندارند توضیح دهند که مشکلات اساسی در تاتنهام چیست. از مشکلات اساسی این منطقه اشتغال است. لندن تبدیل به شهری شده است که در آن افراد ثروتمند حضور بیشتری پیدا می‌کنند و طبقه کارگر مجبور هستند که آن را ترک کنند. این نگرانی‌ها در طول 3 یا 4 سال آینده بدتر خواهد شد. مساله تبعیض نژادی پلیس یک مساله جدی است که به آن پرداخته نشده است.
- آیا فکر می‌کنید که کشته‌شدن مارک دوگان روی مشکلات قبلی اجتماعی - مانند بیکاری - که از قبل انباشته شده بود، اضافه شد و باعث شد که ناآرامی ایجاد شود؟
بله. قطعا. دیوید کامرون گفته است، علائمی وجود دارد که نشان می‌هد جامعه انگلیس دچار مشکلات ریشه‌ای شده است. اما به نظر من در انگلیس دموکراسی تخریب شده است. رئیس جمهور ایران نیز راجع به این مساله صحبت کرده و اعلام آمادگی کرده است که یک گروه را برای بررسی وضعیت حقوق بشر در انگلیس اعزام کند. به نظرم دولت انگلیس باید این پیشنهاد را بپذیرد. در این کشور تعداد زیادی از مردم بدون نماینده هستند و در نتیجه هیچ‌کس صدای آن‌ها را نمی‌شنود. همان‌طور که مارتین لوتر کینگ گفته است، تظاهرات صدای افرادی است که صدایشان به گوش کسی نمی‌رسد. آن‌ها به دستور کار سیاسی خودشان می‌رسند. واقعا جای تاسف است که آن‌ها برای ابراز نظراتشان باید به تظاهرات متوسل شوند. این اتفاقات کاملا سیاسی هستند. در حال حاضر یک عملیات نظامی تبلیغاتی در حال شکل‌گیری است. آن‌ها سعی دارند افرادی‌را که در این قیام شرکت کرده‌اند، مجرم جلوه دهند.
- مارتین لوتر کینگ همچنین گفته است که اگر علیه مردم تبعیض‌آمیز رفتار کنید، مردم قیام خواهند کرد و دست به تغییر رژیم خواهند زد. این جمله را با قیام کشورهای عربی مقایسه کرده‌اند. آیا به نظر شما می توان آن را با اتفاقات انگلیس نیز مقایسه کرد؟
قطعا امروز به این وضعیت رسیده‌ایم و اوضاع در حال بدتر شدن است. اما مارگارت تاچر می‌گفت که چیزی به اسم جامعه وجود ندارد و فقط افراد هستند که اهمیت دارند. امروز تعداد بیشتری از سیاستمداران در حال سوق‌دادن جامعه به ایده‌های نئولیبرال آمریکایی هستند. آن‌ها می گویند که نباید امکانات در اختیار جوامع قرار داد و نباید نسبت به وضعیت آن‌ها نگران بود. در این وضعیت اخلاقیات از بین می‌رود. دلایل تظاهرات در انگلیس به حاشیه رانده شدن مردم و مشکلات اقتصادی و همچنین طمع طبقه حاکم است. این اتفاقات فقط در جهان سوم نمی‌افتند. امروز تقسیم ثروت در جامعه آمریکا و اروپا از جهان سوم هم بدتر است. شکاف بین افراد ثروتمند و افراد فقیر در حال افزایش است و اوضاع هر سال بدتر می‌شود. اگرچه استانداردهای زندگی عده زیادی در حال افزایش است ولی استانداردهای زندگی عده بیشتری در طول 2 سال گذشته در حال بدتر شدن بوده است، برای عده‌ای از مردم هم وخامت اوضاع در طول 30 سال گذشته ادامه داشته و نابرابری در توزیع ثروت در انگلیس همچنان ادامه داشته است.
- چشم‌انداز آینده چندان روشن نیست. وقتی شما این وضعیت را با انقلاب کشورهای عربی مقایسه می‌کنید، آن را چه‌طور می‌بینید؟
قبل از هر چیز باید بگویم که انقلاب کشورهای عربی روی مردم، به ویژه جوانان، تاثیر داشت. جوانان تونس و مصر با انگیزه در تظاهرات شرکت می‌کردند. من فکر می‌کنم که دولت وقتی به این مسائل نگاهی می‌اندازد باید نگران باشد. در زمان مارگارت تاچر هم ناآرامی‌های اجتماعی وجود داشتند. اما کامرون دست به کارهایی زد که تاچر هرگز آن کارها را نکرده بود. او استانداردهای زندگی همه را در این کشور کاهش داد. او به تمام خدمات اجتماعی یورش برد. او یک دولت ضعیف و بدون حمایت مردمی دارد. مردم به وقایع تونس و مصر نگاه می‌کنند و می‌بینند که قدرت مردم کارساز است. بانکداران در حال گرفتن خانه مردم از دستشان هستند و دولت نیز شغل آن‌ها را از دستشان گرفته است و مردم پی برده‌اند که در این کشور یک مشکل اساسی وجود دارد. به ما می‌گویند برای رفاه اجتماعی مردم هیچ پولی ندارند ولی برای جنگ لیبی و افغانستان پول دارند. عجیب است که کامرون این جوانان را به شکل مجرم ترسیم می‌کند. برادران و خواهران برخی از این تظاهرکنندگان در یک جنگ غیر ضروری در افغانستان و لیبی جان خود را از دست می‌دهند. به ما می‌گویند آن‌ها سربازان قهرمان هستند ولی خواهران و برداران آن‌ها در کشور هیچ شغلی ندارند و آن‌ها را آشغال و بی‌مصرف توصیف می‌کنند. باید با ایجاد اشتغال برای جوانان به آن‌ها امید داد.