نیویورک
نیویورک را در جهان به‌عنوان شهر مبنا می‌شناسند. در تمامی رده‌بندی‌های جهان شهر نیویورک شهری مبناست و سایر شهرهای جهان با آن مقایسه می‌شوند و بر آن اساس امتیاز می‌گیرند و به رده‌های بالاتر می‌روند یا فروتر می‌نشینند. به‌عنوان مثال سال‌هاست که نیویورک نتوانسته است در فهرست باکیفیت‌ترین شهرهای جهان به رتبه‌های بالای 20 برسد و همیشه در رده‌های پایین‌تر از رده بیستم جای گرفته است. یک کارمند معمولی بدون تخصص، در این شهر در هر ساعت حقوقی معادل 20هزار تومان دریافت می‌کند. در واقع این رقم، دستمزد اندکی محسوب می‌شود و برای متخصصان رقم‌های 3 تا 4 و حتی 5 برابر رایج است. هر شهروند معمولی نیویورک با کاری معمولی ساعتی 20هزار تومان درآمد دارد. اگر ساعت کار ماهانه را 224 ساعت محاسبه کنیم درآمد یک شهروند نیویورکی معادل 4میلیون و 480هزار تومان برآورد می‌شود. اما یک آپارتمان دوخوابه معمولی در این شهر ماهانه 4هزار دلار هزینه در بر دارد. در کنار این مسئله خدمات عمومی در این شهر در سطح بسیار مطلوبی قرار دارد. وجود بیش از 13خط مترو و 8خط حمل‌ونقل عمومی سبک، فضاهای عمومی و پارک‌ها و بوستان‌ها و اماکن خدمات تفریحی مختلف در شهر و همچنین نهادهای حمایتی گسترده باعث شده است تا هزینه زندگی در این شهر منطقی و قابل پرداخت باشد.
لندن
جمعیت لندن در حدود 10میلیون نفر است. لندن سال‌هاست که در پایین فهرست شهرهای باکیفیت جهان حضور دارد. این شهر اگرچه یکی از شهرهای قدیمی اروپاست و معماری قدیمی دارد، اما در حال حاضر از جمله شهرهای نسبتا گران جهان محسوب می‌شود. لندن در فهرست فوبس، سومین شهر گران جهان محسوب می‌شود. یک شهروند لندنی به ازای هر ساعت کار در این شهر 16هزار و 370تومان درآمد دارد. درآمد ماهانه یک شهروند غیرمتخصص برای یک کار معمولی حدود 3میلیون و 651 هزار و 200تومان است. اما هزینه اجاره یک آپارتمان معمولی 80متری در منطقه سنترال لندن که میزبان بیش از 100شرکت معتبر اروپایی است از 2میلیون و 980هزار تا 3میلیون و 940هزار تومان در نوسان است. لندن همچنین به لحاظ داشتن امکانات مناسب خدمات عمومی توانسته است در فهرست شهرهای با کیفیت جهان قرار گیرد. 12خط مترو در این شهر وجود دارد و همچنین 8خط حمل‌ونقل سبک ریلی بخش عمده‌ای از جابه‌جایی این شهر را تشکیل می‌دهد. این شهر با داشتن چندین پارک و فضای عمومی برای گذران اوقات فراغت و ایجاد سامانه‌های نشاط در آن توانسته است برای بسیاری از شهروندانش با هزینه بسیار اندک و حتی رایگان فضای تفریحی فراهم کند.
پاریس
بنیاد بین‌المللی مرسر چندی پیش پاریس را دومین شهر گران جهان اعلام کرد. این شهر سالانه از 45میلیون گردشگر میزبانی می‌کند در حالی که جمعیت این شهر در حدود 11میلیون نفر است. هر شهروند پاریسی برای یک شغل معمولی ساعتی 12هزار تومان درآمد دارد. هر شهروند غیرمتخصص پاریسی در ماه درآمدی معادل 2میلیون و 688هزار تومان کسب می‌کند. اما هزینه مسکن در یکی از محلات اصلی شهر پاریس برای هر ماه می‌تواند نوسان داشته باشد. متوسط هزینه ماهانه اجاره یک آپارتمان 70متری در محدوده اصلی شهر در حدود یک میلیون و 872هزار تومان است، این در حالی است که این شهر خدمات عمومی گسترده‌ای برای شهروندانش فراهم کرده است. اما حجم زیاد گردشگر در این شهر معمولا عمده این خدمات را می‌بلعد و خدمات کمتری نصیب شهروندان این شهر می‌شود. پاریس با داشتن14خط مترو، 12خط سبک حمل‌ونقلی و بیش از 95خط اتوبوسرانی در داخل شهر، توانسته است خدمات عمومی گسترده‌ای را به شهروندانش ارائه دهد. از طرفی وجود مکان‌های مختلف تفریحی از جمله دیزنی‌لند و پارک‌های فضاهای عمومی مختلف در این شهر، فضای فراغتی مناسبی که هزینه‌ای اندک بخواهد و امکان فراغتی گسترده‌ای برای شهروندان ایجاد کرده‌اند. با این‌همه پاریس از جمله شهرهای گران جهان است. تأمین هر وعده غذایی در این شهر بالغ بر 12هزار تومان هزینه دارد.
بمبئی
هفتمین شهر پرجمعیت جهان با جمعیتی معادل 15میلیون نفر، جذابیت زیادی برای زندگی ندارد. این شهر به‌عنوان دومین شهر کشور هند به لحاظ صنعتی بسیار رشد کرده اما کسب و کار در این شهر بسیار دشوار است. هر شهروند این شهر به ازای هر ساعت کار، دستمزدی معادل هزار و 16تومان دریافت می‌کند. در واقع بمبئی به لحاظ درآمد شهروندی در سطح بسیار نازلی قرار دارد و آخرین رتبه را در میان شهرهای با اقتصاد خوب به‌خود اختصاص داده است. هر شهروندی که در بمبئی زندگی می‌کند در هر ماه در حدود 227هزار و 584 تومان درآمد دارد. این در حالی است که هزینه اجاره مسکن برای یک ماه در این شهر در منطقه متوسط شهر 380هزار تومان است. در واقع این هزینه یک واحد آپارتمان نسبتا تمیز و دارای 2 اتاق خواب است که امکاناتی نظیر تلفن، اینترنت، آب و برق داشته باشد. این شهر امکانات مناسبی برای ارائه خدمات عمومی ندارد و عمده تلاش مدیریت شهری بمبئی، ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز است که تاکنون موفقیت خاصی در آن به دست نیاورده است. بمبئی در زمره بی‌کیفیت‌ترین شهرهای جهان قرار دارد. ازدحام جمعیت در این شهر و کاهش سطح خدمات عمومی باعث شده است تا شهروندان آن کمتر به اوقات فراغت فکر کنند و بیشتر وقت خود را برای به‌دست‌آوردن یک شغل صرف کنند. بمبئی در واقع سرآمد شهرهای هند است.