به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دریافتند می‌توانند میزان انطباق پذیری داوطلبانی که با فشارهای اجتماعی مواجه می‌شوند را با استفاده از پالس‌های قدرتمند الکترومغناطیسی با توانایی تغییر فعالیت بخشی کوچک از مغز کنترل کنند.
داوطلبانی که بخشی از مغز آنها با نام "غشای پیشانی میانی خلفی"، بخشی کوچک در میانه مغز که با فرایند پردازش تشویق در ارتباط است، در معرض پالس‌های مغناطیسی قرار می‌گرفت دچار کاهش میزان انطباق پذیری می‌شدند.
محققان بر این باورند این بخش از مغز در ابتدایی‌ترین دوران تکاملی جانداران شکل گرفته و مسئولیت تصحیح خودکار عملکرد افراد زمانی که از خط مشی گروهی خارج می‌شوند را به عهده دارد.
محققان می‌گویند تعلیق فرایندی که در این منطقه از مغز رخ می‌دهد منجر به بروز تفکر و رفتار متفاوت در انسان‌ها خواهد شد از این رو معتقدند می‌توان از این شیوه برای ساخت دارو یا ارائه تکنیک‌هایی استفاده کرد که می‌تواند میزان انطباق پذیری افراد را افزایش یا کاهش دهد.
محققان هلندی می‌گویند با استفاده از این تکنیک می‌توان میزان همکاری گروهی در افرادی که در گروه‌های خطرناک مشارکت دارند را کاهش داد. در حال حاضر این کار با استفاده از تکنیک‌های تصحیح رفتار بدون مداخله، بدون هیچ نوع مداخله فیزیکی می‌توان فعالیت افراد را در این گروهها تعدیل کرد.
استفاده از داروهای تغییر دوپامین نیز می‌تواند افراد را در برابر فشارهای گروهی ایمن سازد. با این همه استفاده از چنین داروهایی می‌تواند بحث و جدل‌های فراوانی را به دنبال داشته باشد زیرا بسیاری از شرکت‌ها می‌توانند از این داروها برای کنترل رفتارهای کارمندان خود استفاده کنند.
در این مطالعه جدید از 49 داوطلب زن خواسته شد میزان جذابیت صورت در 220 تصویر مختلف را تعیین کنند اما به آنها اجازه داده شد با دیدن نتایج رتبه بندی دیگران از تصاویر، نظر خود را تغییر دهند. زمانی که از محرک الکترومغناطیسی برای محدود کردن فعالیت غشای پیشانی میانی خلفی استفاده شد، داوطلبان رتبه بندی خود را بر اساس نظر دیگران تغییر ندادند و سازگاری بیشتری با گروه از خود نشان دادند.
محققان بر این باورند این بخش از مغز مسئول ایجاد پیام خطایی است که در زمان انحراف افراد از نظر گروه ایجاد می‌شود و با این کار میزان انطباق و سازگاری فرد با گروه را افزایش می‌دهد.