این در حالی است که بر اساس آمار و ارقام مختلف سرانه تولید زباله هر شهروند تهرانی در حدود 850 گرم است.از سویی یکی از مناطق نزدیک به شهر نیز به عنوان محلی برای تخلیه زباله های تهران قلمداد شده است. حضور کارخانه های متعدد صنعتی در مجاورت این شهر بزرگ معضلی دیگر به وجود آورده است.
در کنار همه اینها با تولید زباله های بیمارستانی که عوارض زیست محیطی گسترده تری دارد نیز بر همه این مشکلات افزوده می شود.
با این وجود آیا می توان براساس این پیش بینی امیدوار بود که در چهار سال آینده تمام مشکلات تهران در این حوزه رفع شود و ما به جمع کشورهای پاکیزه به لحاظ زیست محیطی ملحق شویم؟
می گویند حفظ محیط زیست، حفظ زندگی انسان ها است و در این بین برای پایداری این زندگی، تک تک مردم وظیفه دارند تا در حفظ محیط زیست تلاش و کوشش خود را به کار برند اما وقتی مسئولان و مدیرانی که نقش اصلی در ترویج حفاظت از محیط زیست دارند، نسبت به تخریب هایی که در محیط زیست اطرافشان انجام می شود، بی تفاوت هستند، چگونه می توان از مردم انتظار داشت که از این مسئولان درس حفظ محیط زیست بگیرند؟
ماجرای چند ساله تخلیه زباله های چند کارخانه خودروسازی در حاشیه شهر تهران در کنار مناطق مسکونی و کشاورزی آن هم در پیش چشم مسئولان اداره محیط زیست، شهرداری و فرمانداری اسلامشهر از جمله موضوع هایی است که در چند سال اخیر به یک موضوع عادی برای مردم این منطقه تبدیل شده است چرا که ساکنان این منطقه وقتی مشاهده کردند با وجود اعلام تخلفات و تخلیه زباله های صنعتی کارخانه های خودروسازی در مناطق مسکونی و کشاورزی به مسئولان محیط زیست و شهرداری، هیچ اقدام بازدارنده ای برای مقابله با این تخلفات انجام نشده است، به این نتیجه رسیدند که خود باید با شکایت از این مسئولان به مراجع ذی ربط به دنبال جلوگیری از ادامه تخلیه زباله ها در محل زندگی شان باشند.
اما وقتی نامه شکایت آنها به فرمانداری شهر مذکور هم بدون نتیجه ماند، تنها امید خود را برای طرح و اعلام این تخلفات به گوش مسئولان بالاتر، با استفاده از مطبوعات و رسانه ها دیدند.
ماجرای تخلیه زباله های کارخانه های خودروسازی در منطقه حاکی از انتقال و تخلیه ماهیانه 1500 تن زباله در قالب بیش از 40 سرویس کامیون زباله در چند مکان از جمله یک زمین کشاورزی در انتهای خیابان چمران در سعیدآباد شهریار، کنار ریل راه آهن(پشت کارواش) و دیگری در همین خیابان در کنار کارخانه آسفالت سازی است.
در حال حاضر به جز این مناطق، در هفته های اخیر تخلیه زباله های شرکت های خودروسازی به منطقه احمدآباد مستوفی در اسلامشهر، روستای رضی آباد و جاده شورآباد(گاراژ شاهسوند) نیز کشیده شده است.
مسئله مهم در خصوص انتقال این زباله ها به منطقه ذکر شده، غیرقانونی بودن انتقال این زباله ها به خارج از تهران است چرا که طبق قانون این زباله ها باید در منطقه کهریزک دفن شود.
آنچه که در چند روز اخیر باعث افزایش اعتراض ها و انتقادهای ساکنان مناطق مورد نظر شده گرمای هوا است که باعث افزایش آلودگی های زیست محیطی و همچنین ایجاد محیط مناسب برای زاد و ولد جانوران موذی مانند موش و سگ های ولگرد شده است.
انتقال و تخلیه زباله های شرکت های خودروسازی به مناطق مسکونی یاد شده از سوی پیمانکارانی انجام می شود که در چند سال اخیر توانسته اند بدون هیچ برخوردی از سوی مسئولان زیست محیطی و شهرداری اسلامشهر همچنان به کار خود ادامه دهند.
نکته دیگر در فعالیت این پیمانکاران خرید و فروش زباله از کارخانه های خودروسازی است که اصولاً خرید و فروش زباله بر خلاف قانون بوده و هیچ شرکت و سازمانی حق فروش زباله های خود به پیمانکاران بخش خصوصی را ندارد و زباله ها باید برای بازیافت به منطقه کهریزک برده شوند.
از سوی دیگر این پیمانکاران بدون هیچ ضابطه ای با سوءاستفاده از فقر مالی برخی از اتباع مهاجر افغانی که با حداقل دستمزد مشغول به کار می شوند از این مهاجران به طور گسترده و به صورت خانوادگی به همراه زنان و کودکانشان برای بازیافت این زباله ها بدون رعایت نکات ایمنی و بهداشتی استفاده می کنند.
پیمانکاران بخش خصوصی بدون داشتن محل مناسب و مسقف مورد نیاز برای بازیافت زباله ها و بدون رعایت اصول بهداشتی و زیست محیطی اقدام به بازیافت و دفن زباله در مناطق ممنوعه کرده به نحوی که نارضایتی عمومی را در سطح شهرستان اسلامشهر (مناطق تخلیه زباله) فراهم آورده اند.
با بررسی میزان ارقام رد و بدل شده ریالی در جابه جایی این زباله ها، یکی از علل بی توجهی مسئولان ذی ربط در جلوگیری از تخلیه زباله ها در مناطق مسکونی و کشاورزی مشخص می شود.
این پیمانکاران هر سرویس زباله را بر اساس ارزش زباله های کارخانه های خودروسازی از 15 هزار تومان تا 60 هزار تومان خریداری کرده و آن را در مناطق تخلیه زباله به مهاجران افغانی به قیمت حدود 150 هزار تومان پیش فروش! می کنند تا مهاجران بتوانند با بازیافت آن به درآمدی نیز دست یابند.
حال محاسبه روزانه 40 سرویس زباله با تفاوت قیمت حدود 90 و 100 هزار تومانی و با کسر هزینه ها، ماهیانه مبلغی حدود 90 میلیون تومان سود خالص را نصیب این پیمانکاران می کند که در سال این مبلغ به بیش از یک میلیارد تومان می رسد.
پس از پیگیری های مکرر مردم بالاخره فرمانداری شهرستان شهریار وعده بررسی و رسیدگی به شکایت مردم منطقه را داده است و نشانه هایی از به نتیجه رسیدن تلاش مردم نیز دیده می شود، اما شهرستان اسلامشهر همچنان با این معضل روبه رو است.
این برخورد مسئولان محیط زیست، شهرداری و فرمانداری در حالی انجام می شود که یکی از مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست از هدایت افکار عمومی و ایجاد حساسیت در مردم برای حفظ محیط زیست، سخن بر زبان آورده و با مهم خواندن این مسأله تأکید کرده که وظیفه رسانه ها است که نسبت به آن انجام وظیفه کنند.