رضاییان در این مورد میگوید:«فوتبال تافته جدابافته نیست و ناهنجاریهایی که در این رشته ورزشی وجود دارد برگرفته از فرهنگ اجتماعی است.فوتبال یک جزیره نیست که افراد آن، طور دیگری حرف بزنند و رفتار کنند یا شخصیت جدایی داشته باشند. کمصبری و پرخاشگری در فوتبال در تمام دنیا وجود دارد ولی در فوتبال ما بیشتر است. متأسفانه یک فرهنگ نادرست از جامعه به سکوهای استادیومها منتقل میشود و از آنجا به بازیکنان، مربیان و مدیران انتقال پیدا میکند و باعث بروز مشکلات میشود».
او ادامه میدهد:«درگذشته برد و باخت وجود داشت اما توهینها به این شدت، سرعت و گستردگی نبود. ما به جای اینکه فوتبال را نشانه بگیریم باید بررسی دقیقی در فرهنگ اجتماعی داشته باشیم. متأسفانه مدتهاست که آدمهای فوتبالی در حال مقابله با یکدیگر هستند و هیچ خط قرمزی هم وجود ندارد».
رضاییان در قسمتی از حرفهایش تأکید میکند:«تأسفآور است که هیچ برخوردی در مورد درگیریها و بیاحترامیها صورت نمیگیرد و افراد خیلی راحت و آزاد علیه یکدیگر جبهه میگیرند. یک مربی در خفا از بازیکن پول میگیرد و اسمش را میگذارند منشوری ولی میرود در دستههای دیگر مربیگری میکند. متأسفانه شخصیت فوتبال پایین آمده است و همه این اجازه را دارند که به یکدیگر توهین کنند و حتی کار به جایی میرسد که رئیس فدراسیون شنا هم در مورد فوتبال حرف میزند».
رضاییان در ادامه میگوید: «شرایط طوری شده که شاید جریمهکردن یا محرومیت هم کارساز نباشد و این مشکلات ریشه در مسائل فرهنگی دارد و متأسفانه نمیتوانیم به همین زودی امیدوار به تغییر این فضای مسموم باشیم».
از رضاییان میپرسیم که نقش رسانهها در کمرنگ کردن این تنشها چگونه تعریف میشود که او در جواب میگوید: «هیچ کس نمیتواند نقش رسانهها را نادیده بگیرد ولی متأسفانه باید بگویم که درصدی از این چالشها هم مربوط به رسانههاست. اگر روزنامهها، سایتهای خبری یا تلویزیون نباشد این بیاحترامیها در کجا خودش را نشان میدهد؟ من اعتقاد دارم که رسانهها هم در مورد مصاحبه با افراد یا مسائل دیگر باید خط قرمز داشته باشند و هر موضوعی نباید منتشر شود. به هر حال این پرخاشگریها مربوط به زشتترین قسمت فوتبال است و اصلا درست نیست که رسانهها در مورد پوشش یک سری از حاشیهها و جنجالها با یکدیگر رقابت کنند. وقتی خط قرمز وجود داشته باشد و محدودیتهایی درنظر گرفته شود، جلوی خیلی از این مسائل گرفته خواهد شد».