توجه به وضعیت بهداشت در روستاها و سرانه درمان نیز از مولفه‌های توسعه روستایی است که به این منظور با دکتر انوشیروان محسنی‌بندپی، عضو کمیسیون بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مجلس شورای اسلامی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
- اعتبار تخصیص یافته برای روستاییان را در بخش بهداشت و درمان چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ما در تئوری و شعار اعلام می‌کنیم که روستاییان قشر مولد و زحمتکش کشور هستند و بر این اساس هم خلأ قانونی را پر می‌کنیم و ادعا داریم که مثلا سرانه درمان روستاییان همانند شهری‌هاست درحالی که به واقع این‌طور نیست چرا که دولت متأسفانه نه در ارائه بودجه سنواتی، نه آن چیزی که در قانون برنامه است و نه آن چیزی که بعدا مجلس متمم می‌گذارد، توجهی نمی‌کند و برهمین اساس می‌بینیم که در تخصیص اعتبار بین شهر و روستا در بخش بهداشت و درمان همواره نگاه دوگانه و تبعیض‌آمیزی حاکم بوده است.
- میزان سرانه درمان در شهرها و روستاها چه رقمی است؟
در خوش‌بینانه‌ترین حالت، سرانه درمان روستاییان، نصف شهری‌هاست.
- اگر امکان دارد رقم دقیق را بگویید.
رقم را دارم اما آن رقمی که دولت اعلام می‌کند با رقمی که ما اعلام می‌کنیم متفاوت است. سرانه درمان برای هر فرد شهری، 7 هزار و 500 تومان و برای هر فرد روستایی 3 هزار و 300 تومان است که همین رقم نشان می‌دهد در بحث سرانه درمان تبعیض وجود دارد و این مسئله باعث شده که روستاییان، مشکلات ناشی از بیماری‌ها را بیشتر حس کرده و برای درمان کمتر به پزشک مراجعه کنند؛ این در حالی است که روستاییان به لحاظ اقتصادی در کشور قشر مولد هستند. علاوه براین بد نیست بدانید که به‌دلیل پایین بودن میزان سرانه درمان روستاییان، میزان خانوارهای روستایی که در پرداخت هزینه‌های سلامت به خط فقر سوق داده می‌شوند، بیشتر از شهری‌هاست.
- وضعیت بهداشت در روستاها چگونه است؟ و آیا در این زمینه تعاملی بین دولت و مجلس وجود دارد؟
مسئله بهداشت در روستاها، مقوله‌ای چند وجهی است. بنابراین در این زمینه، همه را نباید از وزارت بهداشت توقع داشت چرا که از عوامل تأثیرگذار در بخش سلامت، 25 درصد به وزارت بهداشت و مابقی به عوامل دیگر در کشور باز می‌گردد. در هرحال، آب آشامیدنی سالم، دفع فاضلاب، دفع زباله، مسائل اقتصادی و تغذیه از عوامل تأثیرگذار در سلامت هستند. دولت اعلام می‌کند که 80 درصد روستاییان، آب آشامیدنی سالم دارند درحالی که کلرزنی که ابتدایی‌ترین اقدام برای برخورداری از آب آشامیدنی سالم در روستاهاست، در همه روستاها انجام نمی‌شود؛ پس چطور دولت اعلام می‌کند که روستاها آب آشامیدنی سالم دارند.
- برای آب آشامیدنی سالم، چه میزان اعتبار اختصاص داده شده است؟
دولت برای آب آشامیدنی سالم، حدود 400 میلیارد تومان بودجه اختصاص داد که مجلس به این میزان 500 میلیارد تومان اضافه کرد اما چیزی از این مبلغ پرداخت نشده است. در زمینه بهسازی روستاها یا طرح هادی مسکن روستاها هم شرایط به همین صورت است، بنابراین واضح است که عدم‌تخصیص اعتبار، شرایط را برای بهبود وضعیت بهداشت در روستاها با مشکل مواجه کرده است.
- میزان کل اعتبارات دولتی بخش سلامت چقدر است؟
میزان کل اعتبارات دولتی بخش سلامت در سال 90 حدود 7 هزار میلیارد تومان است که مجلس به این میزان نیز 3 هزار میلیارد تومان اضافه کرد اما یک ریال از این مبلغ در سبد نظام سلامت قرار نگرفته است. با این اوصاف چگونه می‌شود برای بهبود وضعیت سلامت در کشور نگران نبود؟ با این روال از وزیر بهداشت نیز نمی‌توان انتظار کار ویژه داشت.