جالب اینکه خودش نسبت به این موضوع کاملا واقف است ولی موفقیت سلیمی را زیر سؤال نمی‌برد و کاملا از او دفاع می‌کند. رستمی در سال‌های اخیر بعد از حضور موفقیت‌آمیز در دسته 77کیلوگرم، در 85کیلوگرم هم درخشید. او در مسابقات جهانی هم بعد از گرفتن مدال طلای حرکت دوضرب، با انتخاب وزنه 219کیلوگرم سعی در شکستن رکورد جهان داشت. این اتفاق رخ نداد ولی کیانوش ناامید نیست و امیدوار است در المپیک لندن بتواند رکورد جهان را بزند. رستمی، این وزنه بردار میان‌وزن از توجه به وزنه‌برداران سنگین‌وزن و بی‌توجهی نسبت به سبکوزنها گلایه می‌کند ولی مربیان تیم ملی را مقصر نمی‌داند.
- در روزهایی که بهداد سلیمی رکورد جهان را شکست، تو هم در دسته 85 کیلوگرم توانستی مدال طلا بگیری، ولی چندان مورد توجه قرار نگرفتی.
این‌جوری قشنگ است دیگر. معمولا سنگین‌وزن‌ها همیشه حرف اول را می‌زنند. البته بهداد بهترین دوست من است و خیلی خوشحالم که مدال آورد. اگر مدال طلای من زیر همه مدال‌ها گم شود، هیچ مشکلی ندارد اما اینکه خیلی کم به موفقیت من پرداخته شد، خود شما می‌دانید که کار درستی نیست.
- فکر می‌کنی چه برخوردی باید با قهرمانی‌ات در مسابقات جهانی می‌شد؟
زیاد مهم نیست که به آن پرداخته نشود. همین که توانستم پرچم کشورم را در کشور دیگری بالا ببرم، برایم یک دنیا ارزش دارد. این برایم قشنگ بود و زیاد هم دنبال این نبودم که چرا در تلویزیون و روزنامه‌ها خیلی به مدال‌‌آوری من توجه نشد. من خیلی فکرم را روی این مسائل متمرکز نمی‌کنم و در مسابقات هم دنبال این بودم که مدال بگیرم.
- حالا خودت فکر می‌کردی که مدال طلای مسابقات جهانی فرانسه را به دست بیاوری؟
با مصدومیت شدید زانویی که داشتم، هیچ‌کس حتی فکر نمی‌کرد بتوانم در این مسابقات شرکت کنم؛ چه رسد به اینکه بخواهم مدال بگیرم.
- دقیقا به خاطر مصدومیت زانو به‌نظر می‌رسید امید زیادی به کسب مدال طلا نداشته باشی؛ به‌خصوص اینکه پیش از این در دسته 77کیلوگرم در مسابقات شرکت می‌کردی؟
من تمریناتی زیر نظر آقای کوروش باقری انجام دادم که بتوانم به شرایط خوبی برسم. با این تمرینات و با فکر کردن به این مسابقات توانستم روزبه‌روز به شرایط مسابقه نزدیک شوم. خودم هم تمریناتی را در نظر گرفته بودم تا در 10 روز آخری که به مسابقات مانده بود، برای وزنه‌زدن آماده شوم. مثلا در این روزها تکنیک وزنه‌زدن خودم را در مسابقات تمرین کردم تا با این روش در فرانسه حاضر شوم. همین هم شد و توانستم مدال طلا را بگیرم. بیشتر دنبال این بودم که بتوانم رکورد دنیا را تغییر دهم ولی متأسفانه به‌علت مصدومیت شدید زانو نتوانستم رکوردزنی کنم اگر این آسیب‌دیدگی را نداشتم، خیلی راحت رکورد جهان را می‌زدم.
- و ظاهرا از دست دادن فرصت رکوردشکنی ، برایت خیلی حسرت‌برانگیز بود؟
بله، برای من زدن رکورد هدف شده بود و اینکه یک چیزی(مصدومیت) از رسیدن به هدفت جلوگیری کند، خیلی سخت است.
- یعنی 10روز قبل از مسابقات به اینکه رکورد بزنی، فکر کرده بودی؟
بله.
- ولی مصاحبه‌های قبل از مسابقات جهانی این موضوع را نشان نمی‌دهد؛ در آن مصاحبه‌ها تنها روی گرفتن مدال طلا تأکید شده است.
چرا، اتفاقا من به این موضوع اشاره کرده بودم. گفته بودم که می‌خواهم رکورد بزنم، ولی هیچ‌کس به این صحبت‌های من گوش نکرد؛ یعنی هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که من به رکورد جهان حمله کنم. همیشه فکر می‌کنند که فقط یک نفر می‌تواند به رکورد جهان حمله کند، ولی اصلا این‌طور نیست.
- البته در سال‌های گذشته همیشه شانس کسب مدال در سنگین‌وزن‌ها بیشتر از میان وزن و سبکوزنها بوده است. فکر می‌کنی وزنه‌برداران سنگین‌وزن ایران استعداد و توانایی بیشتری نسبت به دیگر وزن‌ها دارند؟
همیشه چون روی سنگین‌وزن‌ها زوم می‌کنند، سبک‌‌وزن‌های ما خراب می‌شوند.
- این تبعیض را چه کسی در تیم ملی قائل است؛ فدراسیون مقصر است یا مربیان تیم ملی؟
نه، به اینها برنمی‌گردد. آنها بین هیچ وزنی تفاوت نمی‌گذارند؛ یعنی همه در تیم ملی وضعیت یکسانی دارند؛ این خبرنگاران هستند که می‌گویند سنگین‌وزن‌ها بهترین هستند.
- اگر همین مسابقات جهانی را در نظر بگیریم، تقریبا همه از کسب مدال طلای بهداد سلیمی اطمینان داشتند و منتظر رکوردزنی‌اش بودند اما حداقل در مورد خود شما چنین تصوری وجود نداشت.
به هر حال، شما خودتان را جای یک ورزشکار بگذارید و ببینید که با این وضعیت، شرایط چطور می‌شود. مثلا اگر به یک ورزشکاری برسند، چه نتیجه‌ای می‌گیرند (حالا از نظر روانی و از هر نظردیگر) و اگر به یک ورزشکار نرسند، چه اتفاقی می‌افتد. آقای سلیمی جای خود دارد و یکی از بهترین وزنه‌برداران دنیاست. اصلا به این موضوع شک ندارم و رکوردزنی‌اش مرا واقعا خوشحال کرد. واقعا خیلی خوشحال شدم و زمانی هم که مسابقه می‌داد، برایم خیلی سخت بود که مسابقه‌اش را ببینم چون اصلا دوست نداشتم که اتفاقی غیراز بالابردن وزنه را ببینم. من تقریبا مسابقه‌های آقای سلیمی را ندیدم و فقط از طریق صدای وزنه متوجه موفقیتش می‌شدم؛ یعنی این‌قدر برایم سخت بود.
- در حرکت دوضرب خیلی مسلط‌تر و موفق‌تر از حرکت یکضرب بودی؛ دلیلش چه بود؟
تکنیکم را به‌خوبی نمی‌توانستم انجام بدهم. همه دیدند که تکنیکم در حرکت یکضرب آن‌طور کوبنده نبود و سرعت بالایی نداشتم. به‌طور کلی وزنه‌هایم را با حالت تعادلی بالا می‌کشیدم.
- و مصدومیت زانو چقدر تأثیرگذار بود؟
وزنه‌برداری ورزشی است که اگر یک روز تمرین نداشته باشی، یک ماه عقب می‌افتی. اگر کسی مشکل مرا داشت، حتی نمی‌توانست به موفقیت در مسابقات آسیایی هم فکر کند، چه رسد به اینکه بخواهد در مسابقات جهانی مقام بیاورد.
- آسیب‌دیدگی‌ات در حال حاضر در چه وضعیتی است؟
بعد از مسابقات جهانی که نتوانستم تمرین کنم و فقط استراحت کردم چون وضعیت زانویم خوب نبود.
- فکر می‌کنی چه زمانی بتوانی به‌طور کامل از مصدومیت زانو رهایی یابی؛ مثلا تا المپیک لندن آسیب‌دیدگی‌ات کاملا برطرف می‌شود؟
ان‌شاءالله تا آن موقع کاملا آماده خواهم شد. اگر نشد، باز هم مثل مسابقات جهانی تلاش می‌کنم هر طوری شده موفق شوم.
- بعد از مسابقات فرانسه گفتی که رکورد جهان را در المپیک خواهی زد. تا حالا وزنه 219 کیلوگرم را در تمرینات مهار کرده‌ای؟
تا حالا پشت این وزنه نرفته بودم و برای نخستین بار در مسابقات جهانی وزنه 219 را انتخاب کردم.
- احتمالا به همین دلیل است که همیشه از کیانوش رستمی به‌عنوان یک وزنه‌بردار با اعتمادبه‌نفس بالا یاد می‌شود.
آنهایی که این حرف را می‌زنند، لطف دارند. من با تمریناتی که انجام می‌دهم و سختی‌هایی که می‌کشم، همیشه دنبال مهار سنگین‌ترین وزنه‌ها هستم. اگر مصدومیتم برطرف شود، قول می‌دهم در المپیک رکوردی به‌جای بگذارم که چندین سال هیچ‌کس نتواند مهارش کند.
- در حرکت یکضرب چطور؟
من هم یکضرب‌زن هستم و هم دوضرب‌زن؛ یعنی این دو حرکت برایم هیچ فرقی نمی‌کند و فقط تلاش می‌کنم رکورد بزنم.