کارشناسان داخلی این تصمیم اتحادیه اروپا را جنگ اقتصادی غرب پس از ناکامی در جنگ‌های نظامی و فرهنگی با ایران تعبیر کرده‌اند و پیشاپیش دلایلی را برای شکست آن برشمرده‌اند. در این ارتباط با سیدعماد حسینی، عضو کمیسیون انرژی مجلس گفت‌وگو کردیم.
- ارزیابی تان از تحریم نفتی ایران چیست؟
متأسفانه غرب بحث تحریم‌ها را تبدیل به یک ابزار برای مقابله با نظام و مردم ایران کرده است. کشور ما طی سال‌های پس از انقلاب تحریم‌های مختلفی را تجربه کرده است؛ تحریم‌های اقتصادی و نظامی در برهه جنگ تحمیلی و تحریم درخصوص انرژی هسته‌ای دو تجربه قبلی ایران در دهه‌های 60 و 70 هستند. تحریم‌های اقتصادی اخیر به‌خصوص در حوزه نفت علیه ایران موج سوم تهاجم عمده اقتصادی علیه کشورمان محسوب می‌شود. با وجود این باید توجه کرد که کشور ما از قبل نیز با تحریم‌های نفتی مواجه بوده است. اگرچه در گذشته مصوبه‌ای وجود نداشت و اتحادیه اروپا تصمیم اینچنینی درخصوص تحریم ایران نگرفته بود اما از زمانی که شرکت‌های اروپایی و آمریکایی از مشارکت در پروژه‌های نفتی ایران فراخوانده شدند، تحریم‌ها به‌صورت نانوشته وجود داشت.
- این تحریم چه تأثیری بر داخل کشور دارد؟
تحریم‌های فعلی که توسط اروپا صورت گرفته، نمی‌تواند بر شرایط داخلی کشور ما تأثیر بگذارد. کشور ما تنها 18 درصد نفت خود را به اروپا صادر می‌کند. در این قاره 3 کشور وجود دارند که به‌طور عمده فراورده‌های نفتی خودشان را از نفت خام ایران تأمین می‌کنند. زمان طولانی که اتحادیه اروپا برای آغاز تحریم نفتی درنظر گرفته حکایت از آن دارد که خود آنها نیز چندان این موضوع را جدی نگرفته‌اند و بیشتر می‌خواهند از این موضوع برای فشار به ایران استفاده کنند تا کشور ما از مسائل اصلی خودش غافل بماند.
- با وجود اعلام چندباره مقامات ایران برای ازسرگیری مذاکرات هسته‌ای، اروپا هدف از این تحریم‌ها را کشاندن ایران پای میز مذاکره و الزام ایران به رعایت تعهدات بین‌المللی اعلام کرده است. این موضوع را چگونه تحلیل می‌کنید؟
این مسئله بهانه و دلیل تراشی اروپایی‌ها برای تبعیت شان از سیاست‌های آمریکاست. ما همواره به تعهدات بین‌المللی خودمان پایبند بوده‌ایم. عدم‌پایبندی به تعهدات بین‌المللی تنها یک اتهام بی‌اساس است که به ایران زده می‌شود. من احساس می‌کنم که تحریم‌های اخیر نه تنها مشکلی برای ما ایجاد نمی‌کنند بلکه تبدیل به یک فرصت برای استفاده از ظرفیت‌های خالی در کشور می‌شوند. ما مطمئن هستیم قبل از اینکه کشور ما از این تحریم‌ها آسیب ببیند، کشورهای غربی از آن متضرر می‌شوند.
- مزیت یا فرصت این تحریم برای ایران چیست؟
نفت ما درصورت صادر نشدن در مخازن باقی خواهد ماند و به‌عنوان ذخیره ناخالص ملی کشور محسوب خواهد شد. این اتفاق حتی می‌تواند از تولید غیرصیانتی نفت در کشور ما جلوگیری کند. موضوعی که قطعاً ضرر اروپایی‌ها را به همراه خواهد داشت این است که پالایشگاه‌های آنها براساس نفت کشور ما شکل گرفته است. درواقع اگرچه ممکن است کشور ثالثی نفت کشورهای اروپایی را به لحاظ کمی تأمین کند ولی از لحاظ کیفی و درجه سنگینی و سبکی نفت، قاعدتاً نمی‌تواند نفتی را متناسب با استانداردهای پالایشگاه‌های اروپایی تولید کند. کشورهای اسپانیا، یونان و ایتالیا عمده‌ترین وارد‌کننده نفت از ایران هستند و مشتقات نفتی آنها براساس نفت ایران شکل گرفته است. تحریم نفت ایران از سوی این کشورها قطعاً روی صنایع آنها به‌خصوص صنعت خودرویشان تأثیر خواهد گذاشت.
- برسر موضوع تسخیر سفارت انگلیس در تهران، ما شاهد بودیم که اروپایی‌ها به‌تدریج از تصمیم خودشان بازگشتند و سفرای آنها به ایران بازگشتند؛ پیش‌بینی تان از آینده این تصمیم اتحادیه اروپا چیست؟
این احتمال وجود دارد که آنان زمان تحریم را مجدداً تمدید کنند. آنچه اهمیت دارد این است که درحال حاضر اقتصاد جهان در یک چرخه بسته سنتی و انحصاری قرار ندارد. ایران دومین دارنده گاز و سومین دارنده نفت در دنیا محسوب می‌شود، بنابراین کشورهای اروپایی نباید تصور کنند که می‌توانند آن را از صحنه تبادلات نفت و گاز جهان حذف کنند.