محمدعلی بهمنی شاعر و ترانه سرای نامدار معاصر ضمن اعلام این مطلب در بیستمین نشست نقد نغمه که با موضوع «ترانه و ترانه سرایی در پس از انقلاب» عصر دو شنبه در فرهنگسرای شفق برگزار شد درباره دستورالعمل‌های انتخاب ترانه در صدا و سیما گفت: در مرکز موسیقی صدا و سیما بانک ترانه‌ای وجود دارد که از میان آنها تعدادی ترانه مورد قبول واقع می‌شود و بدون اینکه به ترانه سرا اطلاعی بدهند آن را می‌خوانند در صورتیکه شعر باید با لحن خود شاعر خوانده شود و تعامل بین ترانه سرا و آهنگساز به وجود بیاید؛ این مساله در حال تبدیل شدن به یک مصوبه است که بدون اجازه شاعر و ترانه سرا نباید از اثر استفاده کرد.
محمدعلی بهمنی درباره سطح کیفی محتوا در ترانه تصریح کرد: ما در روزگاری هستیم که ترانه‌های خوب سروده می‌شود ولی متاسفانه مورد استقبال و حمایت شرکت‌ها قرار نمی‌گیرد و فرصتی برای آنها به وجود نمی‌آید تا شنیده شوند. جشنواره سال گذشته شعر فجر موجب شد تا شاهد ترانه‌های خوب و قابل توجهی باشیم که بیشتر این ترانه‌ها متعلق به ترانه سراها و شاعران شهرستانی بود.
عبدالجبار کاکایی یکی دیگر از شاعران و ترانه سرایان حاضر در این برنامه نیز گفت: ترانه در دو خاستگاه رسمی و مردمی به وجود آمد؛ ترانه رسمی وظیفه نگهداری از زبان فارسی را بر عهده داشته است همچنین موجب به وجود آمدن سانسور شد. ترانه رسمی با سانسورهای خود خلاقیت ها را دچار نقصان می کند زمانیکه ترانه سرا برای سروده های خود آزادی نداشته باشد هراس در قلم او مانع خلاقیتش می شود.
کاکایی همچنین اذعان داشت: شاعران باید به«موسیقی طبیعی کلام» برسند؛ اگر زبان پر از حشو باشد موسیقی طبیعی به وجود نمی آید. در کنار موسیقی طبیعی در مورد شعر باید درست خوانی هم صورت بگیرد ولی به شاعر و نوع بیان آن اهمیت چندانی نمی دهند.
اهورا ایمان نیز در ادامه بحث تفاوت ترانه سرایی قبل و بعد از انقلاب گفت: ترانه سرایی قبل و بعد از انقلاب دو تفاوت عمده دارد که به ترانه لطمه بزرگی وارد کرده است. ورود شاعران به عرصه ترانه سرایی موجب شد تا مرز بین ترانه و شعر نزد بیشتر افراد از بین برود؛ همچنین بعد از انقلاب استفاده واژه ترانه در تلویزیون ممنوع شد و در تیتراژ به جای اسم ترانه سرا از شاعر استفاده می کردند. متاسفانه تعریف نشدن ساز و کار موسیقیایی لطمه فراوانی به موسیقی و ترانه زده است. متولیان موسیقی علاقه چندانی به روشن شدن تعریف ها و چارچوب ها ندارند و با کپی کردن آثار و استفاده از ترانه ها بدون اجازه خالق آن برخورد نمی کنند.
مصطفی کمال پورتراب نیز که به عنوان موسیقیدان در این نشست حضور داشت درباره«موسیقی درونی کلام» و بی توجهی آهنگسازان و ترانه سراها به این موضوع انتقاداتی را مطرح کرد.