تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۳۹۱ - ۰۴:۵۲

فرهاد حسن‌زاده: از باورهای نوروزی شهر خودم چیز درستی به‌یاد ندارم، اما چند روز پیش، از دوست نویسنده‌ای چیز بامزه‌ای شنیدم.

 این نویسنده، طاهره‌ ایبد و متولد شیراز است. او می‌گفت: در اولین روز سال، بعد از طلوع آفتاب مادرم کاری می‌کرد که همه‌ی اهل خانه از خواب بیدار شوند و با قلوه‌سنگی به دور تا دور زمین خانه بکوبند. هدف آن‌ها این بود که به این وسیله، زمین را از خواب بیدار کنند.

هر چند بیدار شدن برای بچه‌ها در این ساعت سخت بود، اما حتی اگر بچه‌ها می‌خواستند بخوابند آن‌قدر صدای کوبیدن سنگ به ‌زمین زیاد بود که تمام محله را پر می‌کرد و خواب، نه‌تنها از زمین که از سر آدم‌ها هم می‌پرید. تصور این کوبیدن و صدای تیک... ‌تیک‌... تیک... خیلی زیبا و در عین‌حال جالب و داستانی است.

منبع: همشهری آنلاین