با این حال این نویسنده بنام اروپایی، در توضیحش اتفاقا تاکید کرد که منظورش در شعر منتشرشده، برخلاف آنچه توسط عده‌ای تلاش شده برمبنای تفکری نژادپرستانه القا شود، حمله به سیاست‌های رژیم اسرائیل بوده است. این نویسنده و شاعر برنده جایزه نوبل ادبیات در اظهاراتی درباره شعرش که علیه اسرائیل و در حمایت از ایران سروده است، عنوان کرد که در شعری که سروصدای زیادی در محافل ادبی و سیاسی به راه انداخته، با قوم یهود کاری نداشته بلکه سیاست‌های دولت اسرائیل و «نتانیاهو»- نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی- را هدف قرار داده است.گونتر گراس که طی 3روز گذشته موج شدیدی از انتقادها را به‌دلیل حمله به سیاست‌های رژیم صهیونیستی و دفاع از ایران متحمل شد، روز جمعه در گفت‌وگو با نشریه آلمانی «زوددویچه سایتونگ» این توضیحات را مطرح کرد.
دولت رژیم صهیونیستی پس از انتشار قطعه شعر گونتر گراس با عصبانیت شدید، به واکنش علیه آن برخاست تا جایی‌که نتانیاهو با صدور بیانیه‌ای اظهارات این نویسنده سرشناس را «شرم‌آور» توصیف کرد و مدعی شد که جای تعجب ندارد گونتر گراس کشور اسرائیل را بزرگ‌ترین تهدید علیه صلح جهانی بداند و با دستیابی آن به سلاح‌های دفاع از خود مخالفت کند. به گزارش روزنامه نیویورک تایمز، انتشار قطعه شعر گونتر گراس، بازتاب‌های وسیعی در محافل ادبی و سیاسی آلمان داشته است. گری اسمیت، مدیر اجرایی آکادمی آمریکا در برلین در این‌باره گفت: «گونتر گراس به نقطه‌نظر آلمانی‌ها درباره این واقعیت پرداخته است که اسرائیل می‌تواند یک خطر و تهدید باشد. این ابراز عقیده می‌تواند به نقطه عطفی تبدیل شود تا مردم آلمان نیز به انتقاد از اسرائیل بپردازند.»
در همین حال، ژاکوب آگوستین، ناشر مجله هفتگی «Der Freitag» نیز در وب‌سایت خبری اشپیگل آنلاین نوشت: «شعر گونتر گراس نه یک شعر بسیار خوب است و نه یک تحلیل سیاسی برجسته اما باید از او تشکر کرد که آغازگر بحثی بوده است که در آن اعلام کرده اسرائیل مخالف صلح و تهدیدی برای صلح جهانی است.» فرانک شریماچر، ناشر مجله معروف «فرانکفورتر آلگمین سایتونگ» با دفاع از این اقدام گونتر گراس اعلام کرد: او با محکوم کردن اسرائیل، گامی به جلو برداشته و انتقاد از اسرائیل در داخل آلمان را که اقدامی غیرممکن است، عملی ساخته است. گراس در شعر خود با عنوان «آنچه باید گفته شود» از سیاست‌های جنگ‌طلبانه رژیم صهیونیستی دربرابر جمهوری اسلامی ایران انتقاد کرده و خود را به‌خاطر سکوت در برابر خطرات این سیاست مورد سرزنش قرار داده است.
گراس 84ساله با انتقاد از خود شروع می‌کند و می‌نویسد: «چرا مدت‌ها سکوت کردم و از کشوری نام نبردم که سال‌هاست توان اتمی خود را در خفا گسترش می‌دهد و در برابر هیچ مرجعی حاضر به پاسخگویی نیست؟» او با نگارش این بند که «شاید با آخرین قطرات جوهرم می‌نویسم»، چنین ادامه می‌دهد: «چرا نام بردن از سرزمین دیگری را بر خود ممنوع می‌کنم که در آن سال‌هاست حتی اگر مخفی نگه داشته شده باشد، یک توان هسته‌‌ای در حال رشد اما کنترل‌نشده هست که برای هیچ آزمایشی در دسترس نیست؟»