تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۸۵ - ۱۵:۳۸

ترجمه نیلوفر قدیری: در فرانسه سال2007 انتخابات است. بحث‌های انتخاباتی در این کشور از مدتی پیش شروع شده و اکنون دو رقیب اصلی این رقابت هم چهره نشان داده‌اند. این دو رقیب سگولن رویال، سوسیالیست و نیکولای سارکوزی راست‌گرا هستند.

رویال به خاطر زن بودن و اینکه در فرانسه سنتی پا به عرصه رقابت انتخابات گذاشته و قصد ورود به کاخ الیزه را دارد بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بعضی در داخل فرانسه می‌گویند تنها نکته قابل توجه و مهم درباره خانم رویال در این انتخابات زن بودن اوست و به غیر از این حرف و نکته تازه‌ای وجود ندارد.

اما سارکوزی وزیر کشور کنونی که از مدت‌ها پیش با قرار گرفتن در برابر ژاک شیراک خود را به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری مطرح کرده بود، در صورت به قدرت رسیدن حکومتی متفاوت از دولت چندین ساله شیراک را رهبری خواهد کرد.

سارکوزی اخیراً کتابی را روانه بازار کرده با عنوان «مشاهده». در این کتاب که بخشی از آن نوعی زندگی‌نامه است، او الگوهایی را برای حکومت ارائه کرده که نوعی تقلید صرف از الگوی رهبری آمریکایی است.

در مقدمه این کتاب او آمریکا را «بزرگترین دموکراسی در دنیا » لقب داده و نوشته است: اگر در مقام انتخاب بودم به جامعه آمریکا احساس نزدیکی بیشتری می‌کردم تا هر جامعه دیگر در دنیا.»

در فرانسه از زمان دوگل تا ژاک شیراک، ضد آمریکایی بودن از دکترین‌های اصلی سیاست خارجی رهبران بوده است. به همین دلیل است که سخنان سارکوزی این چنین به گوش فرانسوی‌ها و حتی آمریکایی ها ناآشنا و تعجب‌آور است.

او نه تنها وعده فصل جدیدی از روابط با آمریکا را داده بلکه از نزدیکی با اسراییل خبر داده و هر گونه انعطاف در برابر برنامه هسته‌ای ایران و قدرت‌نمایی‌های روسیه و چین را رد کرده است.

ساختارشکنی او تنها به سیاست خارجی محدود نمی‌شود و در حوزه مسائل داخلی هم با انتقاد از فرهنگ کاری فرانسوی‌ها که در آن کار بدون ارزش است، جلوگیری از ثروتمند شدن اعضای جامعه را باعث فقیر شدن همه جامعه دانسته است.

از آنجا که مردم فرانسه از حکومت 12 ساله شیراک پیر خسته شده‌اند و تشنه برنامه جدیدی هستند، شاید سارکوزی مجبور است این چنین ساختار‌شکنی کند و متفاوت سخن بگوید.

سارکوزی در یکی از مصاحبه‌هایش از استاد قدیمی‌اش یعنی شیراک نه به خاطر سیاست‌ها و دستاوردهایش بلکه به خاطر ویژگی‌های شخصی‌ قدردانی کرد و او را به خاطر انرژی، شخصیت تأثیرگذار و توان مقابله با مشکلات ستود.

به این ترتیب با وجود نزدیکی حزبی، سارکوزی هیچ جایی برای اینکه رای دهندگان او را با میراث شیراک ارزیابی کنند باقی نگذاشته است. اما با وجود انتقاد شدید سارکوزی از شیوه‌ها و سیاست‌های یک دهه گذشته در فرانسه که او آن را سوء مدیریت خوانده است، به هر حال او در این سال‌ها بخشی از این دولت و حکومت بوده و اتفاقاً به عنوان وزیر کشور بخش مهمی را هم به خود اختصاص داده ‌است.

سارکوزی اکنون سه دهه است که در صحنه سیاست فرانسه فعال است. با این حال اکنون در فرانسه فصل انتخابات است و مردم برای باور کردن وعده‌های انتخاباتی ریز و درشت آماده هستند. اما هنوز معلوم نیست که فرانسه برای پذیرفتن رهبری تا این اندازه متفاوت همچون سارکوزی آمادگی دارد یا نه.

نیویورک‌تایمز / 5 مارس

برچسب‌ها