نظام اسلامی ایران در دهه پیشرفت و عدالت به سر می‌برد از این‌رو بهتر است سه مسأله مهم را در مسیر پیشرفت و عدالت رعایت کند تا بسیاری از مسائل برایش تسهیل شود. اول اینکه از طریق قانون و ترویج آن باید بستر ساز پیشرفت و عدالت شویم، نکته دوم اینکه مسئولین دستگاه‌های اجرایی باید به اقتضای فرمان مقام معظم رهبری عمل کنند به این معنا که آنچه سبب پیشرفت و عدالت است را با قوت پیگیری نمایند، به‌خصوص اینکه براساس سند چشم‌انداز 20 ساله نظام باید به قله‌های پیشرفت دست یابیم، نکته آخر اینکه مردم در حقیقت نظارت ملی را عهده دار هستند و برای حرکت هر چه بهتر به سمت پیشرفت و عدالت باید توجه و دقت زیادی نسبت به نقش اساسی خود مبذول دارند. اگر در مسیر پیشرفت تجمل‌گرایی، اسراف، تکبر، خودشیفتگی و اساسا ضد‌ارزش‌ها رشد کند، در نتیجه رسیدن به پیشرفت و عدالت دچار مشکل خواهد شد.
توده مردم از بزرگان و مسئولان خود الگوبرداری می‌کنند و اگر مشاهده کنند که مسئولانشان اهل مادی گرایی و دنیا طلبی هستند، به این سمت سوق پیدا می‌کنند و اگر مسئولانی در جهت ساده‌زیستی حرکت کنند بی‌تردید مردم نیز از آنها الگو گرفته و همین عمل را تکرار می‌کنند. البته باید توجه داشت که آسیب اصلی در مسیر پیشرفت و عدالت دنیاطلبی است؛ یعنی توجه به مسائل مادی و سبب کندی پیشرفت و عدالت است. مطمئنا ایجاد وحدت با بینش صحیح در جامعه سبب بهبود اوضاع و گام به سوی پیشرفت می‌شود و از طرف دیگر مانع از این می‌شود که دشمن بتواند به پیشرفت کشور ضربه‌ای وارد کند و به عبارت دیگر همانطور که مقام معظم رهبری فرموده‌اند اگر خودمان را تهذیب، اصلاح و عیوبمان را شناسایی کنیم و درصدد رفع آن بربیاییم، موانعی که دشمنان بر سر راه ما ایجاد می‌کنند، اثر نخواهد گذاشت.
*نماینده مردم اصفهان در مجلس