به گزارش خبرگزاری مهر، آخرین ماموریت فضایی چین، بلندپروازانه‌ترین اقدام علمی و فضایی این کشور تا کنون است و نشان دهنده تصمیم پکن برای افزایش توانایی و ظرفیت‌های فناورانه خود و کاهش شکاف علمی‌اش با روسیه و امریکا است.
موشک شنژو- 9 روز شنبه از بیابان‌های گوبی با سه سرنشین که یکی از آنها زن بود عازم فضا شد. در این ماموریت سه فضانورد چینی به مودول آزمایشگاهی چین "تیانگونگ" در مدارزمین رفتند تا زمینه را برای انجام آزمایش‌های علمی و حضور مستقلانه این کشور درفضا فراهم کنند.
آنها یک هفته را در این ایستگاه فضایی به سرمی‌برند و ضمن تست سیستم‌های جدید، چند آزمایش علمی انجام خواهند داد.
این ماموریت در راستای تلاش چین برای تاسیس یک ایستگاه فضایی در مدار زمین است.
ماموریت روز شنبه، گام بزرگی رو به جلو برای چین قلمداد می‌شود که برنامه فضایی سرنشین دار خود را از سال 1999 با پرتابموشک شنژو-1( به زبان چینی به معنای کشتی الهی) بدون سرنشین به فضا آغاز کرد. دو سال بعد، شنژو -2 با سرنشینی حیوانات کوچک و سپس در سال 2003 نیز با انسان به فضا رفت. از آن زمان چین توانسته ماموریت‌های پیاده روی فضایی را در سال 2008 و پهلوگیری فضایی بدون سرنشین را بین یک مودول و یک موشک در سال گذشته با موفقیت انجام دهد.
اما جدیدترین ماموریت چینی‌ها نیازمند پیشرفت فنی قابل توجه تری است چراکه فضانوردان آن می‌بایست پهلوگیری فضاپیما با مودول آزمایشگاهی را باید به طور دستی کنترل کنند.
به گفته "وو پینگ" سخنگوی برنامه فضایی سرنشین دار چین، این روند، سیستم کنترل دستی پهلوگیری را به بوته آزمایش می‌گذارد و نیازمند دقت عملیاتی بسیار بالایی توسط فضانوردان است.
موریس جونز متخصص صنعت فضایی استرالیا درباره این ماموریت گفت: این بلندپروازانه‌ترین ماموریت چین تا کنون بوده و طولانی‌تر و پیچیده‌تر از ماموریت‌های پیشین این کشور است.
این ماموریت نشان می‌دهد چین در زمینه اهداف بلندمدت خود در فضا، جدی است.
پایان موفقیت آمیز پهلوگیری - که فرایندبسیار فناورانه ونیازمند نزدیک شدن آهسته فضاپیما به مودول در مدار است - چین را یک گام به ساخت نخستین ایستگاه فضایی خود در سال 2020 نزدیک می‌کند.
این ماموریت یک بعد سمبولیک نیز دارد و آن حضور نخستین زن فضانورد چینی به نام "لیویانگ" است.
چین که اکنون به یکی از قدرت‌های جهان تبدیل شده است بلند پروازی‌های فضایی دیگری را نیز در سر می‌پروراند از جمله اعزام انسان به ماه. این در حالی است که چین هنوز در این زمینه اقدام خاصی را صورت نداده است.
با این حال چین که در دهه 1980 فقط بر روی ساخت ماهواره متمرکز بود اکنون با آمریکا و روسیه که سابقه طولانی و موفقی در عرصه فضا دارند، به رقابت نزدیک می‌شود.
به گفته جونز فقط یک دهه دیگر باقی مانده تا چین به سطح قابل رقابتی با روسیه و آمریکا در پروازهای فضایی برسد.
چین درست مانند آنچه که در نخستین ماموریت پرواز فضایی خود انجام داد، باید در زمینه‌هایی که آمریکا و روسیه در دهه 1960برای تاسیس ایستگاه بین المللی فضایی کار کردند، به مهارت و تبحر برسد.
پروفسور "رن اوسترلینک " از آژانس فضایی اروپا ESA می‌گوید: پروازهای سرنشین دار برای چینی‌ها اعتبار است.
وی افزود: آشکار است چین که در ماموریت ایستگاه فضایی بین المللی حضور ندارد، خواهان عرضه توانایی خود در ساخت ایستگاه مشابهی به طور مستقل است.
وی حضور یک فضانورد زن را در این ماموریت چین سمبولیک می‌داند و می‌گوید این اقدام نشان می‌دهد زیرساخت‌های فضایی چین امکان حضور همزمان دو جنس از فضانورد را فراهم ساخته که بسیار ماموریت را از نظر نیازمندی‌ها پیچیده می‌کند.
با این حال وی می‌گوید از دیدگاه استراتژیک، ماهواره‌ها برای چین از اهمیت بیشتری برخوردارند.
کارشناسان می‌گویند در حالی که چین در تلاش برای تبدیل شدن به یک قدرت فضایی در جهان است، بلندپروازی‌های این کشور از ایستگاه فضایی و حتی فرود بر روی ماه فراتر رفته و پکن با ورود به عرصه ماهواره‌های رصد زمین و سیستم‌های موقعیت یاب جهانی به رقابت با آمریکا بلند شده است.
تا سال 2016 چین استفاده از ماهواره‌ها را برای مشارکت در توسعه صنایع استراتژیک و ارضای نیازهای اقتصادی این کشور در مخابرات، رصد زمین یا سیستم موقعیت یاب جهانی افزایش خواهد داد.
در سال 2011 چین سیستم ناوبری ماهواره‌ای Beidou را که نسخه چینی سیستم موقعیت یاب جهانی آمریکا (GPS)، است رونمایی کرد. ماهواره‌های دیگر به این سیستم کمک می‌کنند تا سال جاری آسیا و تا سال 2020 کل جهان را پوشش دهد.
اگرچه پکن بر صلح آمیز بودن توسعه سریع توانایی‌های فضایی‌اش تاکید دارد و مخالف استفاده نظامی از این ظرفیت‌ها است اما کشورهای غربی نگران مقاصد چین هستند.
درسال 2009 وقتی فرمانده نیروی هوایی چین، ژنرال ژو کیالیانگ اعلام کرد نیروهای نظامی این کشور باید برای حضور نظامی "اجتناب‌ناپذیر" در فضا خارج جو آماده شوند، غوغایی به پا شد. ادعایی که به سرعت توسط هوجین تائو رییس جمهوری چین انکار شد.