وظیفه اصلی این فضاپیما، بررسی سیاره پلوتو و اقمار آن است. درحالی که منجمان آماتور برسر این که بالاخره پلوتو را سیاره بنامند یا نه، بحث می‌کنند، دانشمندان بی‌توجه به این دعواهای ملالغتی، می‌خواهند که به سؤالات مهمتری پاسخ دهند. پشت پلوتو، کمربندی از اجرام آسمانی وجود دارد که کویی‌پر نام دارد. کمربند کویی‌پر، منبع اصلی ستاره‌های دنباله‌دار است.
نیوهوریزونز، حالا به سیاره مشتری رسیده است. جاذبه بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی برای نیوهوریزونز، مثل یک قلاب سنگ عمل می‌کند و آن را به سمت بیرون منظومه شمسی پرتاب می‌کند. البته نیوهوریزونز تا رسیدن به محل اصلی مأموریتش بی‌کار نمی‌ماند.
از کالیستر که یکی از اقمار چهارگانه گالیله‌ای مشتری است، عکسبرداری و طیف‌سنجی می‌کند و بررسی حلقه‌های مشتری و غبار بین سیاره‌ای در منظومه شمسی، از دیگر مأموریت‌های آن است.
آلیس بومن مدیر پروژه نیوهوریزونز می‌گوید: «همان طور که انتظار داشتیم مرحله استفاده از گرانش مشتری با موفقیت انجام یافت. ما هم اکنون در راه رسیدن به پلوتو هستیم.»
نیوهوریزونز پس از طی مسافتی در حدود ۸۰۰ میلیون کیلومتر به نزدیکی مشتری رسید و پس از استفاده از نیروی گرانش آن، سرعت خود را به ۸۳۶۰۰ کیلومتر در ساعت رساند و از لحاظ سرعت مقام اول را در میان تمامی فضاپیماها کسب کرد.
این فضاپیما هم مثل هفت فضاپیمای قبلی که مشتری را ملاقات کردند و اطلاعات ارزشمندی را برای ما به دست آوردند، مشغول تصویربرداری از آن است. نیوهوریزونز در طی ۶ ماه ابزارهای خود را با دقت بالایی آزمایش خواهد کرد و تصاویر بی‌نظیری را از مشتری و قمرهایش برای ما خواهد فرستاد.
بررسی جو و میدان مغناطیسی مشتری، نقشه‌برداری از حلقه باریک مشتری، عکسبرداری دقیق موزاییکی از سطح یو، اروپا، گانیمد و کالیستو و بررسی آتشفشان‌های فعال سطح قمر یو از جمله کارهایی است که نیوهورایزونز در طی مدت گذر از کنار این مجموعه انجام خواهد داد.
اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای نیفتد، در سال 2015 نیوهورایزونز به محل اصلی مأموریتش یعنی سیاره پلوتو می‌رسد. بررسی دقیق جو این سیاره و مواد تشکیل دهنده آن و همین طور قمر اصلی آن شارون وظیفه اصلی نیوهورایزونز است.
دانشمندان ناسا، امیدوارند اطلاعاتی که نیوهورایزونز مخابره می‌کند، به حل راز چگونگی تشکیل منظومه شمسی کمک شایانی کند.
بررسی کمربند کویی پر و قلمرو بیرونی منظومه شمسی اطلاعات دست اولی را به ما می‌دهد. پیش از این فضاپیماهای ویجر 1 و 2 و پایونیر 10 نیز به این ناحیه از منظومه شمسی رفته‌اند.
اما چون تکنولوژی آنها مربوط به دهه 1960 بوده، اطلاعات خوبی به زمین مخابره نمی‌کنند. نیوهورایزونز با تجهیزات قوی‌اش می‌تواند اطلاعات خوبی از این نقاط ناشناخته منظومه شمسی به ما بدهد.
برای دریافت تصاویر با کیفیت بالا و نیز آگاهی از اخبار به روز نیوهوریزونز می‌توانید به این آدرس‌ها مراجعه کنید: