این در حالی است که بسیاری از کارشناسان پزشکی محلی کمبود امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی در بخش سندرک را عامل مهمی در نجات نیافتن این سه کودک از مرگ پس از عقرب‌گزیدگی عنوان می‌کنند. مهر در این زمینه گزارش داد در عصری که متخصصان کشور، موفق به ساخت نادرترین داروها برای امراض صعب‌العلاج شده‌اند و ایران را جزو 10کشور برتر جهان در تولید دارو مطرح کرده‌اند، مرگ کودکان روستایی به‌علت نیش عقرب، یک اتفاق تامل برانگیز است. نازنین زهرا کرم‌زاده، اسحق سندرکیان و امید بهادری کودکان قربانی هستند که فدای فقر و محرومیت روستاهای سندرک شدند.
پدر یکی از کودکان در این‌باره گفت: با وجود فاصله زیاد روستا تا مرکز درمانی، کودکمان را به شهر سندرک رساندیم اما متأسفانه به‌دلیل نبود سرم و داروی عقرب‌گزیدگی در مرکز درمانی سندرک، کار مفیدی از دست پرسنل آنجا بر‌نیامد. وی ادامه داد: به‌دلیل وضعیت بد اقتصادی توانایی انتقال بیمارمان به بیمارستان میناب را نداشتیم و مجبور به بازگشت به خانه بودیم تا سرنوشت برای کودکمان تصمیم بگیرد.
مادر نازنین زهرا دوساله نیز گفت: شاید اگر ما هم توانایی داشتیم تا در شهر‌های بزرگ زندگی کنیم اکنون دخترم زنده بود. والدین یکی از کودکان قربانی با اشاره به نیروی متخصص و تجهیزات مورد نیاز در سیستم درمانی سندرک گفت: پسرم را بلا‌فاصله پس از گزش عقرب به درمانگاه سندرک رساندم اما در آزمایشی که از او گرفته شد چیزی تشخیص داده نشد و پرسنل هم با استناد به جواب آزمایش، پسرم را بدون معالجه مرخص کردند و متأسفانه صبح روز بعد با مشاهده خون در ادرار پسرم با عجله برای انتقال وی به درمانگاه اقدام کردیم اما دیگر کار از کار گذشته بود و کودکم قربانی محرومیت و کمبود تجهیزات در بخش سندرک شد و از دنیا رفت. در جلسه شورای اداری شهرستان که در بخش سندرک برگزار شد رئیس شبکه بهداشت میناب، مرگ این کودکان را تأیید کرد و علت اصلی فوت را تأخیر در مراجعه به پزشک عنوان کرد. اما باید دید با توجه به موقعیت جغرافیایی سندرک و فاصله این بخش با تنها مرکز درمانی مجهز شرق استان نباید به تجهیز مراکز درمانی موجود در بخش‌ها اهمیت بیشتری داد؟ و آیا جمعیت بالای 20هزار نفره سندرک را می‌توان تنها با دو پزشک پوشش داد؟ طبق استاندارد اعلام شده به ازای هر چهار هزار نفر جمعیت روستایی یک پزشک درنظر گرفته شده اما در بخش سندرک شاهد حضور یک پزشک برای ارائه خدمات به جمعیتی بالغ بر 10هزار نفر هستیم.
مردم در روستاهای بخش سندرک به واسطه پراکندگی و نداشتن جاده ارتباطی مناسب برای رساندن خود به نخستین مراکز خدمات درمانی باید رنج و مشقت زیادی را به جان بخرند. فاصله 60کیلومتری با مرکز شهرستان و پرخطر بودن جاده ارتباطی، نیاز بخش را برای تجهیز و توسعه یک مرکز درمانی مناسب در سندرک می‌طلبد. بخش سندرک با جمعیتی بالغ بر 20هزار نفر و دارا بودن 92روستا یکی از مناطق محروم کشور است که به‌علت پراکندگی روستاها و بحران بی‌آبی، مردم آن در وضعیت بد بهداشتی به‌سرمی‌برند. این بخش تا سال 1367یکی از دهستان‌های بشاگرد به‌حساب می‌آمد و چهره محرومیت در برخی از روستاها به‌علت فاصله با مرکز شهرستان و همچنین صعب‌العبور بودن جاده‌ها به چشم می‌آید.
بخش سندرک با وسعتی بالغ بر چهار هزارو 300کیلومترمربع، تنها دو مرکز درمانی دارد که در هرکدام از این مراکز یک پزشک در حال فعالیت است. فاصله این بخش با مرکز شهرستان 60کیلومتر است و تنها وسیله ایاب و ذهاب بین شهری مسافربران شخصی است که فقط روزها تردد می‌کنند.