از ساخت و ساز گرفته تا رفت و آمد، خورد و خوراک و... اگر اصولی انجام نشوند، ضربهی وحشتناک و جبرانناپذیری به محیط‌زیست وارد می‌کنند. برای همین از ابتدای کار یعنی از حدود هفت سال پیش در کنار تمامی طراحان، مهندسان، برنامهریزان و مجریان المپیک، کارشناسان محیط‌زیست و توسعهی پایدار حضور داشتند. آن‌ها میخواستند با انتخاب مصالح و فضای مناسب، تا آن‌جا که می‌شود گازهای گلخانهای کم‌تری تولید و صدمات کم‌تری به محیط‌زیست وارد شود. برای این کار هم طرحهای جالبی را پیاده کردند.
پارک المپیک، بزرگترین فضای سبز ساخته شده در انگلستان به مساحت 100 هکتار است که تنوع زیستی، جانوری و گیاهی منحصربه‌فردی دارد. 40 هزار نهال 20 ساله در آن‌جا کاشته شده و ساختار آب‌رسانی و تأمین انرژی پارک طوری است که کمترین گاز گلخانهای و دیاکسیدکربن تولید شود.
برای ساخت این پارک بیش از 220 ساختمان تخریب شده و 98 درصد مصالح آن‌ها بازیافت و در پارک مورد استفاده‌ی مجدد قرار گرفته است.
برای انجام مسابقات، چندین استادیوم با امکانات و گنجایشهای مختلف ساخته شده که برخی از آن‌ها موقتی‌اند و پس از بازیها جمعآوری میشوند. بیش از یک سوم استادیوم 80 هزار نفری، از مواد قابل بازیافت ساخته شده و مصرف آب در آن‌جا 60 درصد نسبت به استادیوم مشابه کاهش داشته است. برخی از استخرهای موقت هم از مواد قابل بازیافت ساخته شده‌اند که پس از تمام شدن بازیها به‌طور کامل جمع و برای مصرف بعدی بازیافت میشوند. هم‌چنین گفته می‌شود سازههای استفاده شده در تمامی بناها بسیار سبک و مقاوم هستند که این موضوع تا حد زیادی مصرف انرژی را کاهش میدهد.
روشنایی و نورپردازی محل بازیها و مراسم افتتاحیه، یکی از مهمترین بخشهایی است که میتواند منجر به مصرف انرژی زیادی شود. با استفاده از لامپهای ال.ای.دی، تا 30 درصد مصرف انرژی در این مواردکاهش داده شده است.
اتوبوسهای دو طبقهی قرمز رنگ، نماد شهر لندن به‌شمار می‌آیند. هم‌زمان با مسابقات المپیک، نسل جدیدی از این اتوبوس‌ها وارد خیابانهای شهر شد که دوستدار محیط‌زیست است و نسبت به نسل قبلی کم‌تر سوخت مصرف می‌کند.
ساختار دقیق و منظمی برای بازیافت زبالههای تولید شدهی شرکتکنندگان و تماشاچیان وجود دارد و پیشبینی می‌شود که بیش از 90 درصد این زبالهها بازیافت شوند.