به گزارش مهر، محققان طی یک دهه از سال 2000 تا 2010 با انجام مطالعه‌ای بر روی 168 بیمار مبتلا به سرطان ریه که تحت شیمی درمانی و پرتو درمانی قرار داشتند، نشان دادند یک سوم آنهایی که متاهل بودند پس از گذشت سه سال از بیماری هنوز زنده‌اند این در حالی است که تنها 10 درصد افرادی که مجرد بودند توانسته بودند این میزان زنده بمانند.
تحقیقات پیشین نشان داده بودند ازدواج بیش از زنان، برای مردان مفید است اما در بین آنهایی که از سرطان جان سالم به در برده بودند این زنان بودند که بیشترین سود را از ازدواج به خود اختصاص داده بودند.
حدود نیمی (46 درصد) از بیماران در صورتی که متاهل بودند دست کم سه سال پس از بیماری هنوز زنده مانده بودند اما فقط سه درصد مردان مجرد از این بیماری رهایی یافتند.
بیماران مبتلا به سرطان برای انجام امور روزانه خود به یک مراقبت مداوم و مناسب و همچنین برای رفتن به بیمارستان و مطب برای معاینات به کمک نیاز دارند.
محققان دانشگاه مریلیند می‌گویند شاید به دلیل همین مراقبت‌ها است که بیماران متاهل از وضعیت روحی و جسمانی بهتری برخوردارند.
ظاهرا وضعیت تاهل یک پیش گیرنده مستقل مهم برای زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان ریه است.
الیزابت نیکلاس مجری این تحقیقات گفت: دلیل این امر هنوز مشخص نیست اما یافته‌های ما حاکی از اهمیت حمایت اجتماعی در مدیریت و درمان بیماران مبتلا به سرطان ریه است.
وی افزود: ما معتقدیم مراقبت و سازوکارهای حمایتی از بیماران مبتلا به سرطان می‌تواند تاثیرات بیشتری نسبت به شیوه‌های درمانی جدید در افزایش طول عمر آنها داشته باشد.
به گفته وی نه تنها باید بر یافتن شیوه‌های درمانی و دارویی برای سرطان متمرکز شویم بلکه باید به دنبال یافتن شیوه‌های حمایتی از بیماران نیز باشیم.
ازدواج فواید مشابهی در افراد مبتلا به سرطان پروستات و سر و گردن دارد.