به گزارش لایو ساینس لوچیانو دی فیوره، از دانشگاه اسپینزا در رم میگوید برای مثال به این گرایش در این فیلمها اشاره میکند که فرد جوانی نشان داده شود که به یک سرطان نادر مانند تومورهای مغزی یا سرطان لنفاوی مبتلا است.
دی فیوره گفت: "گرچه سرطان پستان تاثیر بسیار عمدهای بر زندگی بیماران زن دارد، اما ندرتا در فیلمها به آن اشارهای میشود."
به علاوه شخصیتهای بیمار اغلب در نهایت میمیرند- در 63 درصد فیلمهای بازبینیشده مرگ شخصیت مبتلا به سرطان رخ میداد.
دی فیوره و همکارانش نتایج بازبینی 75 فیلم که در طول 70 سال گذشته در 13 کشور را گزارش کردند.
این فیلمها از جمله شامل فیلم "گربه روی شیروانی داغ" (1958) میشد، که در آن "برل آیوز" نقش یک پدرسالار سلطهجو ر بازی میکند، از سرطان میمیرد؛ فیلم "تکهای کوچک از بهشت" (2011)، که در آن کیت هادسون به عنوان یک مدیر تبلیغات دچار بیماری لاعلاج است؛ و فیلم "50/50" (2011) که در آن شخصیت جوزف گوردون- لویت شانس 50-50 دارد تا از یک بیماری بدخیم ستون فقرات جان به در برد.
به گفته دی فیوره این پژوهشگران این حقیقت را مورد توجه قرار دادند که درمانهای سرطان هنگامی که برخی از فیلمهای قدیمیتر به نمایش درآوردند، نسبت به درمان در دسترس در حال حاضر متفاوت هستند.
چهل نفر از این شخصیتهای بیمار زن و 35 نفر دیگر مرد، و اغلب جز افراد گروههای طبقات بالا یا متوسط بالا جامعه بودند. در 21 فیلم اشارهای به نوع سرطانی که شخصیت به آن مبتلا شده بود، نشده بود.
به گفته این پژوهشگران تصویر این فیلمها علائم بیماران سرطانی، آزمایشهاس تشخیصی، و درمانها بیشتر با زندگی واقعی مطابقت دارد. آزمایشهای تشخیصی در 65 درصد از فیلمها، علائم سرطان در 72 درصد فیلمها نشان داده شده بود.
شیمیدرمانی بیشتر از همه به عنوان روش درمانی ذکر شده بود. پزشکان و پرستاران در 77 درصد فیلمها ظاهر شده بودند.
به گفته پژوهشگران این فیلمها علیرغم بیدقتیها میتوانند به افزایش آگاهی نسبت به سرطان کمک کنند.
دی فیوره گفت: "استفاده از سینما برای نشان دادن داستانهایی درباره سرطان ممکن است به افزایش آگاهی درباره مشکل سرطان تا چه حد گسترده است، و چه درمانهایی جدیدی در دسترس هستند، کمک میکند."
این بررسی این هفته در کنگره جامعه سرطانشناسی پزشکی اروپا در وین عرضه خواهد شد.