به گزارش ایسنا، این تصویر به نمایش تفاوت های چشمگیر در اندازه، ساختار و رنگ میان کهکشان های مارپیچی و بیضوی پرداخته است.
Arp 116 از یک کهکشان غول‌پیکر بیضوی موسوم به مسیه 60 و یک کهکشان مارپیچی بسیار کوچک تر با نام NGC 4647 تشکیل شده است.
مسیه 60 که یک کهکشان بیضوی عادی بوده، ممکن است به تنهایی از چشم‌انداز خاصی برخوردار نباشد؛ اما در کنار NGC 4647، این جفت کهکشانی دارای یک ویژگی بسیار جالب در آسمان شده‌اند.
مسیه 60 بسیار درخشان بوده و سومین کهکشان درخشان در خوشه دوشیزه محسوب می‌شود که از بیش از 1300 کهکشان برخوردار است. این کهکشان به طور قابل ملاحظه‌ای از همسایه خود بزرگ‌تر بوده و از جرم ستاره‌ای بسیار بیشتری برخوردار است.
کهکشان مسیه 60 مانند دیگر کهکشان‌های بیضوی به دلیل وجود تعداد زیادی از ستارگان پیر، سرد و قرمز از رنگ طلایی برخوردار است. از سوی دیگر NGC 4647 به دلیل برخورداری از ستارگان جوان و داغ با یک رنگ کاملا متفاوت به نمایش درآمده است.
ستاره شناسان از مدت‌ها پیش به دنبال کشف تعامل میان این دو کهکشان بوده‌اند. اگرچه این جفت از منظر زمینی کاملا روی هم هستند، اما هیچ شاهد واضحی از شکل‌گیری نیرومند ستارگان جدید وجود ندارد. در جفت کهکشان‌های دارای تعامل، کشش گرانشی که آنها را به سوی هم کشانده، در ابرهای گاز اختلال ایجاد کرده که منجر به از هم پاشیدن آنها و شکل‌گیری ستارگان جدید می‌شود.
اگرچه این رویداد در Arp 116 اتفاق نیفتاده اما بررسی دقیق تصاویر تلسکوپ فضایی هابل نشان‌دهنده آغاز برخی تعاملات گرانشی میان این دو کهکشان بوده است. صرف‌نظر از این که این کهکشان‌ها چقدر به هم نزدیک هستند، هر دوی آنها از دیدگاه زمین به یک اندازه بوده و این پرتره هابل را به یک نمونه از تفاوت اندازه، رنگ و ساختار کهکشان‌های بیضوی با همسایگان مارپیچی آنها تبدیل کرده است.