به گزارش خبرگزاری مهر، الکس ولسزان استاد ستاره شناسی و فیزیک نجومی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا به عنوان یکی از اعضای این تحقیق با اشاره به مشاهدات این گروه تحقیقاتی اظهار داشت: سرنوشت مشابهی در انتظار سیاره‌های داخلی منظومه شمسی ما است، درست زمانی که خورشید به یک غول سرخ تبدیل شود و حدود 5 میلیارد سال دیگر زمین چنین شرایطی را تجربه می‌کند.
غول سرخ یک ستاره بزرگ و درخشان است که در مرحله دوم عمرش به سر می برد همجوشی هسته‌‌ای در لایه بیرونی مرکز این ستاره اتفاق می افتد.
ولسزان و همکاران بین المللی وی شواهدی از تخریب یک سیاره را هنگام مطالعه روی ستاره پیر آن و سیاره‌های اطراف به دست آورده‌اند.
این شواهد دربرگیرنده ترکیب شیمیایی عجیب ستاره و مدار بیضی شکل نامتعارف یکی از سیاره‌های باقی مانده آن می‌شود.
مونیکو آداموف از اعضای این گروه بین المللی اظهار داشت: تحلیل‌های جزئی طیف سنجی نشان می‌دهد که این ستاره غول سرخ ، BD+48 740، دربرگیرنده میزان زیاد و غیرعادی از لیتیوم است، عنصر شیمیایی نادری که در طول انفجار بزرگ و 14 میلیارد سال پیش ایجاد شده بود.
لیتیوم در ستاره‌ها به سرعت از بین می‌رود از این رو میزان زیاد آن در این ستاره پیر غیر عادی به نظر می‌رسد.
آداموف افزود: در رابطه با BD+48 740، این احتمال وجود دارد که تولید لیتیوم به واسطه اندازه یک سیاره ایجاد شده که به طور مارپیچی دور این ستاره حرکت می‌کرده و درحال داغ شدن و انفجار بوده است.
مدار بیضی شکل نامتعارف سیاره باقی مانده نیز شاهد بیشتری برای وجود سیاره‌ای است که از بین رفته است. چنین مدارهایی در منظومه‌های سیاره‌ای غیرمتداول است و در حقیقت مدار سیاره این ستاره پیر، بیضی شکل‌ترین مداری است که تاکنون کشف شده است.
برهم کنش‌های گرانشی میان سیاره‌ها به طور معمول عامل ایجاد چنین مدارهای عجیبی هستند و محققان اعتقاد دارند که سیاره از بین رفته، می‌توانسته در زمانی که حرکت مارپیچی داشته به سیاره باقی مانده فشارهای گرانشی وارد کند و سیاره باقی مانده را وارد یک مدار غیرعادی شبیه یک بومرنگ کند.
