ناصر نوآموز از فوتبالیست‌های قدیمی تیم های تهران جوان، دارایی و پاس بود. او که هنگام قبول مسئولیت ریاست فدراسیون فوتبال سرهنگ دوم بود، در بازی های مقدماتی جام ملت های ۱۹۶۸ آسیا در کرالای هندوستان هم عضو تیم ملی فوتبال کشورمان بود.
نوآموز، بعدها عضو تیم ملی فوتبال ارتش و بالاخره کاپیتان این تیم شد. وی در خط حمله بازی می کرد و سالها بعد پسرش آرش نوآموز یکی از بهترین مدافعان چپ فوتبال ایران شد.
وی در مسابقاتی که تحت عنوان رقابت های قهرمانی کشور برگزار می شد، به همراه تیم دارایی درخشش قابل ذکری داشت و از این طریق افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی را کسب کرد.
اما آنچه نوآموز را بر سر زبان ها انداخت، عمده مسؤولیتهای مدیریتی وی به خصوص در دوران بازنشستگی بود. ناصر نوآموز طی دو مقطع زمانی به عنوان رییس فدراسیون فوتبال برگزیده شد که یکی در سال1358 و دیگری در سال 1368 بود.
کسب جواز حضور به همراه تیم ملی ایران در المپیک 1980 مسکو و قهرمانی بازی های آسیایی پکن در سال 1990 از جمله افتخاراتی است که در زمان حضور وی در رأس فدراسیون حاصل آمد.
ناصر نوآموز بعد از ۱۰ سال، به دنبال حضور دکتر حسن غفوری فرد به عنوان رئیس سازمان تربیت بدنی از مهر ماه ۱۳۶۸ برای دومین بار، این بار در ۵۱ سالگی رئیس فدراسیون فوتبال کشورمان شد. نوآموز این بار مسئولیت مورد نظر را تا تیر ماه سال ۱۳۷۲ به عهده داشت.
نوآموز در دوران ریاست دادکان هم به عنوان نایب رییس ایشان انجام وظیفه کرد که قهرمانی بازی های آسیایی بوسان، مقام سوم جام ملت های چین و صعود به جام جهانی از افتخارات دیگر مدیریتی وی محسوب می شود.
آرش نوآموز؛ فرزند ناصر نوآموز است که مدتی در تیم پاس تهران حضور داشت و حدود 2 سال در فوتبال آمریکا و مکزیک بازی کرد و چندبار نیز پیراهن تیم ملی کشورمان را در زمان علی پروین بر تن کرد.