هنر سیاه در روستای "تای‌ب‌لی" - کشور بورکینافاسو انجام می‌شود. مردمان بورکینافاسو با وجود معادن بی‌نظیر طلا در کشورشان، زندگی بسیار سخت کشاورزی و تجارت پنبه دارند.
بورکینافاسو در غرب آفریقا و در جنوب صحرا قرار دارد و یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. این کشور محصور در خشکی با دشتهای پهناور و فاقد هرگونه پوشش گیاهی مناسب است. بورکینافاسو از شمال با مالی و از جنوب با ساحل عاج همسایه است.
"تای ب لی" روستایی سنتی در مرز کشور غنا است. معماری شگفت انگیز این روستا و دیوارهایی که استادانه طراحی و نقاشی شده‌اند از مردم فقیر این روستا، چهره‌ای دیگر نشان داده است.
جالب و عجیب این است که بدانید، این هنر سیاه متعلق به زنان روستا است. به عبارتی نقاشی‌های زیبای این دیوار‌ها توسط زنان خانه دار روستا کار شده است.
این کار جز عجایب این سرزمین دور افتاده در یک گوشه‌ی آفریقا است. چرا که این روستا با مردمان Kassena، یکی از قدیمی‌ترین نژاد سیاه و قومی هستند که از قرن 15 میلادی در اینجا زندگی می‌کنند.
اشکال هندسی، الهام از طبیعت، نقوش حیوانات و هیبت انسانی در کنار خطوط شکسته و مورب...همه طرح‌های قابل توجه و استادانه از آثار این زنان هستند. زنانی که هیچ تعلیم و آموزشی در این زمینه یعنی طراحی و نقاشی ندیده‌اند.
کلبه‌های خاکی که تاکنون با رنگ‌های طبیعی، عشق، آواز و زحمت جمعی زنان روستا نقاشی و تزیین شده‌اند، پای هزاران توریست، عکاس و هنرمند را به این دهکده باز کرده است.
نقاشی استادانه با ساختار دایره‌ای شکل کلبه‌ها این روستا را به یک اثر هنر کامل و تحسین برانگیز تبدیل کرده است. زنان، بیشتر این طرح‌ها را از لباس و پارچه‌های موجود برداشت می‌کنند.
زندگی قبیله‌ای این روستا با این رنگ‌های شاد، شکل دیکری به خود گرفته است. دیوار‌های خاک رس روستا با این رنگ‌ها با انسان حرف می‌زنند.
الگو‌ها طراحی برای تمایز خانه‌ها از یکدیگر متفاوت انتخاب شده‌اند. هم چنین رنگ و طرح‌های به کار رفته از کلبه‌ای به کلبه دیگر فرق دارد. کلبه‌های مردم عادی نیز با قصر یا محل اقامت رییس قبیله بسیار متمایز است.
میدان روستا محل تجمع و تفریح مردم روستا
همچنین طرح‌ها و رنگ‌های به کار رفته در محل قبور و مقبره‌های از خانه و دیگر اماکن متمایز و متفاوت هستند. اما با وجود این تفاوت‌ها مردم دهکده به صورت متحد و یکپارچه در کنار رنگ و نقوش‌های متفاوت زندگی می کنند و نیز در حفظ این یکپارچکی تلاش می‌کنند.
گفته می‌شود با وجود تردد توریست‌ها و تبدیل شدن روستا به یک قطب گردشگری به احتمال زیاد، چهره و فرهنگ این مردم دستخوش تغییر و تحولات بسیار شود. هر چند که روستاییان سعی می‌کنند، فرهنگ، سنت و رسوم خود را به خوبی حفظ کنند، با این وجود، تغییر در نوع پوشش و لباس آنها نشان می‌دهد که جلوگیری از تغییر و تحولات امکان پذیر نمی‌باشد.
این روستا در سازمان محیط زیست جهانی و سازمان حفاظت از میراث معماری ارزشمند کهن ثبت شده است.