این متخصصان می‌گویند: در حال حاضر اکثر کودکان مبتلا به این اختلال که با روش‌های فعلی دارویی یا غیردارویی تحت درمان قرار می‌گیرند، همچنان علائم جدی بیماری را دارند. این اختلال عصبی - رفتاری به توان تمرکز کردن آسیب می‌رساند. اختلال نقص توجه و بیش فعالی هم چنین منجر به بی قراری، بیش فعالی و رفتارهای تکانشی می‌شود که می‌تواند پیامدهای نامطلوب بلندمدت روی رشد هوشی و احساسی کودکان داشته باشد.
به گزارش ایسنا به نقل از هلث دی نیوز، دکتر مارک ریدل، روانپزشک اطفال در مرکز کودکان جان هاپکینز می‌گوید: این روزها تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در اوایل دوران کودکی شایع‌تر شده است بنابراین درک چگونگی پیشرفت و رشد این اختلال در این گروه سنی حیاتی است.
وی خاطرنشان ساخت: ما در این مطالعه جدید دریافته‌ایم که اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان پیش دبستانی یک مشکل مزمن و نسبتا پایدار است و کودکان مبتلا به روش‌های درمانی رفتاری و دارویی بهتر و طولانی‌تر از شیوه‌های کنونی، نیازمند هستند.
نتایج بررسی‌های اخیر روی 186 کودک سه تا پنج ساله مبتلا به این اختلال نشان داد که شش سال پس از تشخیص و ادامه درمان‌های فعلی، هنوز 90 درصد این کودکان علائم بیماری را داشتند. هم چنین در دو سوم از کودکان که تحت دارو درمانی قرار گرفته بودند علائم بیماری به همان شدت کودکانی بود که دارو مصرف نکرده بودند.
البته روانپزشکان تاکید کردند در این مطالعه هنوز مشخص نشده است که آیا این عدم موفقیت ناشی از بی تاثیر بودن داروها است یا کودکان داروها را طبق دستور پزشک مصرف نکرده‌اند و یا اینکه دوز دارو اشتباه تجویز شده است.
دکتر ریدل می‌گوید: در مطالعه ما به این سوالات پاسخ داده نشده اما آنچه حائز اهمیت است نگرانی از عدم درمان موفق کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است که باید مورد توجه متخصصان، روانپزشکان و کارشناسان سلامت روان قرار گیرد.
وی افزود: در حال حاضر نکته مهم این است که دریابیم چرا این کودکان با روش‌های فعلی به طور مناسب معالجه نمی‌شوند و اینکه چگونه می‌توانیم به درمان بهتر آنها کمک کنیم.