به گزارش پرس تی وی کیم نیکولینی، منتقد فرهنگی در مقاله‌ای که اکتبر ۲۰۱۲ در سایت کانتر پانچ منتشر شد، نوشت:
«من حاضرم شرط ببندم این فیلم جایزه اسکار بهترین فیلم را خواهد برد (اگرچه واژه «بهترین» فاصله بسیاری با این فیلم دارد) و اگر اوباما پیروز انتخابات شود، احتمال جایزه بردن آن تقویت می‌شود.»
وی در این مقاله که پیش از پیروزی اوباما در انتخابات نوشته شد، افزود «در حالی که به انتخابات نزدیک می‌شویم، باید گفت آرگو اثری است هم مسیر با تبلیغات لیبرال محافظه کار که توسط هالیوود برای حمایت از سیاست‌های لیبرال محافظه کار دولت اوباما ساخته شده است.»
نیکولینی خاطر نشان کرد: «این فیلم همچنین شرایط را برای جنگی از سوی اسرائیل با حمایت امریکا علیه ایران فراهم می‌کند و بدین ترتیب چپ گرایان می‌توانند بدون اینکه احساس بدی نسبت به چنین جنگی داشته باشند، آرای خود را به نفع اوباما در صندوق‌ها بیاندازند.»
طی هشتاد و پنجمین مراسم جوایز آکادمی (اسکار) در سالن دالبی هالیوود واقع در کالیفرنیا، میشل اوباما همسر رئیس جمهور امریکا به طور مستقیم از کاخ سفید اعلام کرد که آرگو برنده بهترین جایزه فیلم اسکار شده است.
فیلم آرگو که در ژانر دلهره آور به کارگردانی بن افلک ساخته شده، اقتباسی آزاد از روایت به اصطلاح تاریخی تونی مندز، مامور سابق سیا از نجات ۶ دیپلمات امریکایی در جریان تسخیر سفارت امریکا در تهران بعد از انقلاب اسلامی است.
گروهی از دانشجویان انقلابی ایران، ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸ سفارت امریکا را را در تهران تصرف کردند. آنها اعتقاد داشتند این سفارت تبدیل به یک لانه جاسوسی شده که هدف آن براندازی نظام نوپای جمهوری اسلامی بود.
فیلم آرگو تنها راوی عملیات نجات ۶ امریکایی در سفارت کانادا است و هیچ اشاره‌ای به ۵۳ امریکایی که ۴۴۴ روز در سفارت امریکا بودند، نمی‌کند.
نیکولینی ضمن انتقاد شدید از آرگو به دلیل بی توجهی کامل به روایت ایرانی‌ها از این ماجرا، میگوید «این فیلم نسخه سانسور شده‌ای از رویدادهاست.»
وی با بیان اینکه «هیچ نکته موثق و معتبری در روایت دستکاری شده این فیلم از رویدادهای تاریخی وجود ندارد» تاکید می‌کند، آرگو یک «تبلیغات سیاسی محض» است.
این منتقد در ادامه میگوید: «با توجه به اینکه شمار زیادی از مردم (از جمله امریکایی‌ها، ایرانی‌ها، عراقی‌ها، افغان‌ها و...) در خاورمیانه کشته شده‌اند، چرا باید به ۶ دیپلمات امریکایی که توسط هالیوود و سیا نجات پیدا کردند، تا بدین حد توجه نشان دهیم؟ پس تکلیف آن همه انسانی که از کشورها و فرهنگ‌های مختلف به صورت روزانه کشته و شکنجه شده و می‌شوند چیست؟»
در حالی که فیلم آرگو یک روایت بسیار غلط و غیر دقیق از عملیات مخفی و به اصطلاح مشترک سیا و کانادا دانسته می‌شود، یکی از مناقشه انگیز ترین مسائل مربوط به این روایت هالیوودی، نقش کانادا در فرار دیپلمات‌های امریکایی است.
کن تیلور، سفیر سابق کانادا در ایران ضمن انتقاد شدید از این فیلم، گفته است « مسئله جالب این است که نویسنده فیلمنامه (کریس تریو) در هالیوود به هیچ وجه نمی‌داند که در مورد چه چیزی دارد صحبت می‌کند.»
وی افزود، آرگو میزان واقعی نقش کانادا در این عملیات را که بسیار زیاد بود، کم نشان می‌دهد.
تیلور با انتقاد از فیلم آرگو به دلیل در بر داشتن موارد بسیار زیادی از تحریف و تغییرات تاریخی از جمله به تصویر کشیدن «سیاه و سفید» مردم ایران و صحنه‌های ساختگی، افزود، این فیلم «افراد را به گونه‌ای به تصویر کشیده که درست نیست.»
سفیر سابق کانادا خاطر نشان کرد، آرگو «بخش متعارف‌تر» و «مهمان نوازتر» جامعه ایران و همچنین «هدف مردم این کشور را که به دنبال میزانی از عدالت بودند» نشان نداد.
از سوی دیگر، تحلیل‌گران سیاسی می‌گویند آرگو از طرح پیچیده امریکا مبنی بر استفاده از همه رسانه‌ها در دستگاه تبلیغاتی خود جهت دامن زدن به ایران هراسی در سراسر جهان پرده برداشته است.
دکتر اسماعیل سلامی، استاد دانشگاه، در مقاله‌ای که نوامبر ۲۰۱۲ در تارنمای پرس تی‌وی منتشر شد، نوشت: « آرگو نمونه‌ای تمام عیار از هالیوودیسم است. در حقیقت، این فیلم تلاشی دیگر برای دامن زدن به ایران‌هراسی نه تنها در امریکا بلکه در سرتاسر جهان است.»
وی افزود: « ایران‌هراسی، در سال‌های اخیر، دامنه وسیعتری از رسانه‌ها، از جمله سینما را در برگرفته است و سینما محققاً میتواند تأثیر بسیار زیادی در کنترل مخاطبان داشته باشد.»
این استاد دانشگاه همچنین ضمن انتقاد از کارگردان فیلم آرگو به دلیل نشان دادن «تصویری کلیشه‌ای و کاریکاتور گونه» از جامعه ایران، خاطر نشان کرد، افلک در این فیلم با آگاهی کامل به دنبال این بوده است که « آداب و رسوم و سنن جامعه ایران» را به سخره بگیرد.
معصومه ابتکار، یک مقام ایرانی و سخنگوی دانشجویانی که سفارت امریکا را تسخیر کرده بودند، میگوید وی ابتدا تصور می‌کرد این فیلم روایتی متوازن از رویدادها ارائه دهد اما بعد از تماشای آن میگوید که این فیلم ماجرای تسخیر سفارت را آنگونه که در واقع اتفاق افتاد، بازگو نمی‌کند.
وی گفت، گروهی که سفارت امریکا را تسخیر کردند، گروهی از مردان و زنان جوان، منضبط و آرام بودند...تصاویری که شما در آرگو می‌بینید کاملا نادرست است.
همچنین مسعود فروتن، منتقد فیلم در مصاحبه با پرس تی‌وی ضمن بیان اینکه آرگو با انگیزه‌های سیاسی ساخته شده است، افزود ساخت این فیلم از ابعاد فنی مشکلی ندارد اما داستان آن نادرست و غیرموثق است. داستان آن سفارشی است و می‌توان تصور کرد که به چه چیزی ختم می‌شود. این یک فیلم با انگیزه‌های سیاسی بود.
ایران و امریکا ۱۹ ژانویه ۱۹۸۱ عهدنامه الجزایر را امضا کردند و به موجب آن آزادی دیپلمات‌های امریکایی تضمین شد. یک روز بعد از امضای این عهدنامه و دقایقی قبل از آغاز ریاست جمهوری رونالد ریگان، ۵۳ امریکایی در تهران آزاد شدند.
در عین حال، ناظران سیاسی بر این باورند که امریکا همواره به دنبال مخفی نگاه داشتن پیمان الجزایر از مردم بوده و اینکه در فیلم آرگو کوچکترین اشاره‌ای به آن نمی‌شود، جای تعجب ندارد.