آرگو؛ یک قهرمان سازی رقت‌آور

مهدی تهرانی: داستان آرگو در باره 6 تن ازاعضای سفارت آمریکا در تهران است که در بحبوحه تسخیر این محل، از شرایط استفاده کرده و گریختند و مخفیانه به سفارت کانادا پناه بردند و پس از مدتی توسط برنامه‌ای ویژه از سوی سازمان سیا به نام آرگو با پوشش شغلی مبدل از تهران خارج شدند...

تریلر 120 دقیقه‌‌ای و 45 میلیون دلاری آرگو به کارگردانی بن افلک برای اسکار امسال نامزد دریافت 7 جایزه شده است، که مهم‌ترین آنها نامزدی برای تصاحب بهترین فیلم سال و بهترین کارگردانی می‌باشد.

داستان آرگو در باره 6 تن ازاعضای سفارت آمریکا در تهران است که در بحبوحه تسخیر این محل ،از شرایط استفاده کرده و گریختند و مخفیانه به سفارت کانادا پناه بردند و پس از مدتی توسط برنامه‌ای ویژه از سوی سازمان سیا به نام آرگو با پوشش شغلی مبدل از تهران خارج شدند...

زمزمه‌های زمینه چینی برای موفقیت‌های آرگو از اوایل تابستان سال پیش شروع شده بود. فیلم درماه اگوست در چند فستیوال کوچک و بزرگ اکران گردید و سرانجام در اکتبر به اکران سراسری رسید. با این همه منتقدان حاضر در جشنواره‌های فیلم در اروپا و آمریکای شمالی فیلم آرگو به کارگردانی بن افلک و تهیه کنندگی جورچ کلونی را فقط یک اثر اکشن متوسط تلقی کردند و نه فیلمی هنری و شاخص. اما در بین آمریکایی‌ها و چند ماه بعدتر، برخی مجامع مانند انجمن منتقدین سینمای آمریکا، آرگو را به عنوان بهترین فیلم سال برگزیدند. گلدن گلوبی‌ها نیز برای آرگو سنگ تمام گذاشتند و از نگاه آنها آرگو بهترین فیلم سال و بن افلک بهترین کارگردان شناخته شدند. حال باید دید این اکشن متوسط بازهم در اسکار درگیر ملاحظات سیاسی خواهد شد یا خیر؟

البته شائبه سیاسی بودن برخی فیلم‌های نامزد جوایز اسکار، مربوط به امروز نیست. دهه‌ها است که برخی سینماگران نسبت به این مقوله واکنش نشان داده‌اند با این همه باید در نظر داشت گاهی ممکن است چنین اتفاقاقی بیفتد. البته جدای از آرگو فیلم کاترین بیگلو با نام سی دقیقه بامداد، از دیگر فیلم‌هایی است که شائبه سیاسی بودنش بسیار غوغا به پا کرده است.

اما در حالی نام کاترین بیگلو در بین نامزدهای اسکار بهترین کارگردانی به چشم نمی‌آید که بن افلک توانسته در بین 5 نامزد بهترین کارگردان‌ها اسکار 85 جای داشته باشد.شاید مسئولین آکادمی اسکار یکی به نعل و یکی به میخ زده باشند تا به هرحال لیست شان را به گونه‌ای آبرومند از کار در بیاورند شاید هم اصلا چنین مسائلی وجود نداشته باشد.

نماهای کارتونی و بازی‌های بسیار بد به همراه پروداکشن ضعیف و بحث برانگیز آن حقیقتا آرگو را دچار ضعف‌های اساسی کرده است. در حقیقت تمام لوکیشن‌های مربوط به خارج آمریکا از یونان و قبرس گرفته تا ترکیه که مثلا قرار بوده وضعیت ایران سال 57 را بازسازی و برای بیننده تداعی کند بسیار ضعیف از لحاظ پروداکشن کار شده اند و در مقایسه با نماهای مربوط به آمریکا اصلا قابل قیاس نیستند.بازی ها هم در کل همینگونه هستند نوسانات صفر و صدی دارند .هنرپیشه هایی مانند جان گودمن و آلن آرکین (سکانس های درون آمریکا) عالی کارکرده اند و بقیه که بار اصلی بدوششان بوده در حد آماتور ظاهر شده اند.

هم چنین برای آشنایی بیشتر می‌توانید یادداشت گلدن گلوب 70 / آیا آرگو تحمیلی است؟ و نیز یادداشت آرگو؛ از هالیوودیسم تا ایران‌هراسی را ببینید.

آرگو