به گزارش همشهری آنلاین، ایرج محمدی از مجسمه‌سازان پیشکسوت معتقد است جشنواره تجسمی فجر، باید یک تیم خرید آثار هنری تشکیل دهد و از هر رشته هنری چند اثر خریداری کند تا در یک موزه آنها را گردآوری کند.
وی از مجسمه‌سازان باسابقه ای است که در پنجمین جشنواره تجسمی فجر در هیات انتخاب و داوری بخش مجسمه حضور داشت و در ارزیابی خود از این دوره از جشنواره گفت: تداخل جشنواره فجر با دوسالانه مجسمه‌های شهری باعث شد کمی استقبال از این بخش کمتر باشد.
به هر حال در آن دوسالانه امید هنرمندان جوان به این بود که آثارشان در شهر نصب می‌شود و یک قرارداد مادی نیز پیش رویشان هست.
وی افزود: در هر صورت آثاری که به جشنواره تجسمی فجر ارسال شد، معلوم بود اگر فرصت بیشتری داشتند تا روی آن کار شود اثر قابل قبولی می‌شدند.
در نهایت ما آثاری را انتخاب کردیم که توافق داشتیم کار خوبی است و نمی‌خواستیم کار ضعیف وارد جشنواره شود.
زیرا اگر یک کار ضعیف هم وارد جشنواره می‌شد، همه می‌گفتند ما می‌توانیم سال بعد در همین حد کار بسازیم و به جشنواره بفرستیم، در این صورت شاهد افت کیفی جشنواره می‌شدیم.
این هنرمند یکی از چالش‌های جشنواره تجسمی فجر را برگزاری آن به صورت موضوعی ارزیابی کرد و تصریح کرد: وقتی هنرمند درگیر موضوع می‌شود اصل کار را فراموش می‌کند و به عبارت دیگر ارزش هنری در درگیر شدن با موضوع به فراموشی سپرده می‌شود.
آثار زیادی به جشنواره پنجم رسید که بسیار متناسب با موضوع ارائه شده بودند، اما اصلا فریبنده و از لحاظ زیباشناسانه چشم‌نواز نبودند.
هر اثر هنری باید در وهله نخست مخاطب را آنقدر درگیر کند که او را وادار کند جلویش توقف کند. بعد که او را دعوت به دیدن کرد از هر موضوعی که خواست با او حرف بزند.
دادن موضوع به این شکل در جشنواره قضیه را سخت کرده بود. بهتر است در جشنواره هم موضوع داده شود و هم بخش آزاد وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: هر مجسمه‌سازی به هر حال از جامعه و از درونش تاثیر می‌گیرد و اثری خلق می‌کند و همین موضوع عالی و ارزشمند است و در نهایت اگر درباره هیچ موضوعی هم که صحبت نکنند، درباره هنر دارند گفت و گویی با مخاطب برقرار می‌کنند.
محمدی با ارائه پیشنهادی برای جذب پیشکسوتان در جشنواره تجسمی فجر گفت: جایزه نفر اول جشنواره تجسمی فجر پنج میلیون تومان است و (با توجه به تورم) نسبت به سال گذشته رشد زیادی نداشته است.
یک پیشکسوت با این رقم خود را درگیر ساخت یک مجسمه که متریال آن هم بسیار هزینه بر است، نمی‌کند. گرچه مجسمه‌ساز ساختن اثر برایش لذت بخش است و نمایش آن نیز انگیزه‌های او را تقویت می‌کند، اما اینکه از او بخواهیم از سرمایه شخصی‌اش هزینه کند، خوشایند نیست.
امروز برای یک مجسمه 30 سانتی متری باید کلی هزینه متریال داد، به جز اینکه کار مجسمه‌سازی نیاز به کارگاه، لوازم و... هم دارد.
اگر جوایز ویژه‌ای در جشنواره مد نظر قرار گیرد، چرا پیشکسوت و هنرمند حرفه‌ای نخواهد در جشنواره شرکت کند؟
این مجسمه ساز ادامه داد: ضعف دیگر جشنواره هم این است که دست کم برای یک سری رشته‌های گران مثل مجسمه‌سازی، به نظرم باید یک ورودی برای هر اثری که به جشنواره وارد می‌شود، داشته باشد.
اینگونه است که ما به برگزاری جشنواره حرفه‌ای نزدیک می‌شویم. البته شاید این امکان مالی در جشنواره وجود نداشته باشد، ولی پیشنهاد می‌کنم که قبل از هر دوره جشنواره، یک تیم خرید آثار هنری تشکیل شود و از هر رشته چند اثر خریداری کند و در یک موزه گردآوری شود.
به این ترتیب هم یک سنجش از هر دوره جشنواره به مرور در اختیار خواهیم داشت و هم اینکه مطمئنا یک جوانی که در یک دوره کارش پسندیده شده و با یک قیمت کمتری کارش خریداری شده به مرور به شهرت می‌رسد و اثرش ارزش مادی بیشتری پیدا می‌کند.
اینگونه به مرور ما یک گنجینه اثر هنری خواهیم داشت و هنرمندی را نیز در سطح جامعه معرفی کرده‌ایم.